Atsumu aynada kendini incelerken kaybolmuş vücut hatlarına oflayıp homurdandı sevgilisine duyuracak şekilde. "Vücuduma bak, mahvoldum."
Kiyoomi gözlüklerini çıkarırken kalkup çocuğun yanına ilerlemişti. Eline beline sarıp yanağına bir öpücük kondurdu. "Harika görünüyorsun."
"Yalan söyleme. Göbeğime bak amına koyayım, kocaman oldu."
"Şirin duruyor."
"Yalancı."
"Bebeğim gerçekten." Şimdi elini çocuğun karnına koymuştu, aynadan bakıyordu ikisi de. "Elimle bile kapanıyor, minicik bir şey aslında."
Atsumu utanırken gözlerini kaçırdı. "Tamam ya. Of! Çok uykum var YİNE VE YİNE!"
Kiyoomi derin bir nefes alıp duraksadı birkaç saniye. Sevgilisinin bu durumu kendisinin de çok hoşuna gitmiyordu tabii ama ilaçlardan dolayı normaldi. 1.5 aydır kullanıyordu, vücudu alışır diye düşünse de öyle olmadığını anlamıştı mecbur.
"Sana uykunu açacak bir teklif sunayım mı?"
"Hm?"
"Bana piercing yapabilirsin, bir tane ama."
Atsumu'nun gözleri kocaman açılırken "NE? AYLAR SONRA KABUL MU ETTİN!" diye bağırmıştı.
"Hm hm. Nereye yapmak istersin?"
"Ay karar vermek çok zor. İki tane olsa olur mu? Biri kulağına olsun, diğerini de düşüneyim."
"Tamam olur."
"Göğsünü istiyorum ama o ilk şey için çok olabilir belki. Dilini mi delsek? Ama rahatsız olabilirsin. Burnuna da yakışmaz. AŞKIM DUDAĞINI DELELİM Mİ?"
"Olur. Çok acıyor mu?"
"Yok yok, iyi bakarız acısı çok olmaz. Eşyalarımı alayım odadan."
O odadan çıkınca Kiyoomi yüzünü sıvazlayıp dolabın üstünde duran sudan büyük bir yudum aldı. Atsumu'yu meşgul etmek için bir şeyler buluyordu ama artık zorlanmaya başlamıştı. Bu son dediğinden başka fikri de yoktu. Bundan sonrasında ne yapabileceğini bilmiyordu.
Çocuğun odaya girmesiyle düşünceleri dağılırken bir gülümseme kondurmuştu yüzüne.
"Vazgeçtim, dudağını değil kaşını delelim. Öpüşürken zorluk çıkarır o."
"Fark etmez."
"Önce kulağın. Dezenfekte edelim."
Eldivenini taktıktan sonra yaptığı şeylere çok dikkat edemedi Kiyoomi. Yüzünü izliyordu. Yorgun olduğu belliydi ama heyecanını da görebildiği içib mutluydu.
Bir şeyle kulağını sıkıştırdıktan sonra iğneyi yapacaktı ama tutup durmuştu. Birkaç saniye sonra "Ne oldu?" diye mırıldandı Kiyoomi. Atsumu titreyen elinden ayırmamıştı bakışını.
"Yapamıyorum. Elim titriyor." Sesi sakin olsa da gözleri dolmuştu. Çocuğun kulağındakini çıkarıp geri çekildi. "Siktir et. Çok istersen gidip deldiririz bir yerde."
Bir anda sinirle eşyaları geri toplamaya başladığında Kiyoomi çocuğun bileklerini tutup durdurdu onu. "Sakin ol, zarar vereceksin."
"Bir şey olmaz."
"Bebeğim tekra-"
"İSTEMİYORUM."
Ellerini kurtarıp her şeyi almış ve odadan çıkmıştı bir anda. Kiyoomi peşinden gidip elindekileri bıraktığında kollarını doladı çocuğun vücuduna. "Böyle olabilir. El titremen de geçecek."
Atsumu sessiz kalırken çocuğun kollarında küçülmüştü. Bu süreçte rolleri değişmişlerdi bayağı bir, o yüzden Atsumu küçük bir çocuk gibi oluyordu.
"Uyumak istiyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum ben. Beceremiyorum da zaten, bırak yatayım işte."
"Sevgilim ama kendine yüklenip uykuya kaçma böyle."
"Başka ne yapayım? En iyi yol bu işte. Sakin kalmam için de."
"Ama sağlıklı değil."
"Ama ilaçlar yüzünden. Bırakayım o zaman."
"Hayır. Daha iyiye gidiyorsun, bak seansların haftada bire düştü bile. Sonra iki haftada bire de düşecek."
Atsumu omuz silkerken "Neyse ne." diye mırıldandı. "Uyuyayım mı biraz? Nolur."
"Tamam, bir saat ama sadece. Sonra akşam yemeği yiyeceğiz zaten."
"Tamam. Teşekkür ederim." Çocuğun kollarından kurtulup bir öpücük kondurdu yanağına. "Ben uyurken beni bekle ve özle."
Kiyoomi gülmesine engel olamazken başını salladı. "Tamam, seni bekleyip özleyeceğim."
Arkadaşlar hadi bu final olsun
yeto valla
