Müzik Dinler Misin?🎼🎧~Yeongyu

30🎀

Beomgyu yere çöktü içini çeke çeke ağlamaya başladı ara sıra hıçkırıyordu.

Yeonjun sarhoş haliyle Beomgyu'nun halini anlayamamış şarkı söylemeye devam etmişti.

Beomgyu ise yerden kalkmamış ağlıyordu. Aşağıdan gözlerinin ucu ile yakışıklı bedene baktı.

"Beni sevmiyor..."

Beomgyu kendinde kalkacak gücü bulamamış ağlamaya bir süre devam etmişti.

"İyi misiniz?"

Beomgyu yaşlardan yüzüne yapılan ve görüşünü kapatan saçlarını çekti.
Oturduğu yerden konuştu.

"Şu gencin hesabı nedir?"

Barmen kısa bir hesaplama sonra hesabı söyledi.

Beomgyu parayı ödedikten sorna Yeonjunun kolunu omzuna kendi elini onun beline attı.

Yeonjun gece yarısı kadar simsiyah, ay ışığı kadar parlak gözlerini beomgyuya çevirdi.

"Swn ağlıyor musun?"

Beomgyu kafasını hızlıca sağ sola sallamıştı. Ağlamaktan sesi kısıldığından konuşamıyordu.

"Hqyır den cidden ağlıyorsun?"

Yeonjun arkada bulduğu duvara yaslandı yoksa ayakta duramayacaktı. Ellerini ise beomgyunun ıslak yanaklarına attı.

"Kim üzdü seni?"

Beomgyu kendini geri çekmeye çalıştı ama yeonjunun elleri çoktan belinde yer edinmişti.

Beomgyu yüzüne baktı. Yarın hatırlar mıydı acaba? Beomgyu bir anlık cesaretle konuştu.

"Sen üzdün beni, benim aklım fikrim tüm gün sendeyken sen başkasına kaptırmışsın gönlünü!"

Yeonjun anlayamazsa da başını salladı beomgyu ise yeonjunu önce taksiye bindirdi sonra kendi bindi.

Yol boyunca ikili birbirlerine kaçamak bakışlarla attı. Beomgyu yeonjunu hastaneye teslim etti, eve götürürse babası çok kızardı çünkü ardından kendisi eve geçti.

Eve girdiğinde annesi ve üvey babasının sorularını geçiştirdi odasına geçti ve o anda akıtamadığı göz yaşlarını akıttı.

___

Yeonjun sabah hastane odasında öğlene doğru uyanmıştı. Dünü hatırlamaya çalıştı. Red edilmesini hatırlayınca kaşlarını çattı.

"Keşke hatırlamasaydım!"

Sonra hafızasını zorlayıp devam etti.

"Bara gittim kim aldı beni bardan babam mı!?"

Yeonjunun düşüncelerini bölen gelen hemşireydi.

"Efendim, uyandınız mı? sizi taburcu edeceğiz."

Yeonjun korkuyla başını salladı kesin evde babası çok kızacaktı.

Biraz daha hafızasını zorlayınca hatırladı.

"Seni seviyorum yeonjun!"

"Beni üzen sensin!"

"Kim dedi lan bunları!?"

Yeonjun çıkış yapaktıktan sonra onu bekleyen arabaya bindi.

İlk başta olan sessizlik Yeonjunu fazlaca gerdi.

"Şey babam çok sinirli mi?"

"Maalesef efendim."

Yeonjun sustu gözlerini cama dikti.