Aşk Meşk

19

Arkadaşlar öncelikle merhabaa. Bildiğiniz üzere bugün okullar açılıyor o yüzden şimdiden herkese başarılar. Ama ben her gün bölüm yayınlamaya devam edeceğim.

Ve umarım kurgumu beğeniyorsunuzdur

İyi okumalaar
...

Demirin evinden ayrıldığım gibi şirkete indim ve kalan işlerimi halletmeye başladım.

Kısacası hiçbirşey olmamış gibi davrandım diyebiliriz. Ama herşeyden önce arkamdaki çiçekleri alıp çöpe attım. Zaten yavaştan solmaya başlamışlardı.

Ve ben demirin neden böyle bir tepki verdiğini hala anlamış değilim.

Neden bana çiçek alıp almadığını söyledi. Ya da neden duruya ailem hakkında birşeyler söyledi.

Bunları düşünmekten deli olacaktım artık.

Zırdeli hemde!

İşime geri dönmüşken seda yanıma geldi. Ne söyleyeceğini az çok tahmin ettiğimden konuşmasına müsade etmeyip "söyle o patronuna ben gelmiyorum" dedim.

Seda da "peki efendim" diyerek yanımdan gitti.

İyi alıştı beni ayağına çağırmalara he!

Aradan yarım saat geçti ve demir bu seferde beni telefonla aradı. Tabiki açmadım.

Ve eşyalarımı toplayıp eve geçmek için otobüse bindim.

Eve varınca üzerimi değiştirip diretk olarak uyudum.

🌊🌊🌊🌊

Bugün izinliydim. Bu yüzden adaya gitmeye karar verdim.

Önce abime haber verdim. Sonrada adanın evine gittim. Ve bu arada demir de dünden beri sürekli beni arıyordu. En sonunda dayanamayıp telefonu komple kapattım.

Apartmana girip kapıyı çaldığımda ada kapıyı açtı. Beni gördüğüne şaşırmış mı desem ne desem bilemedim.

Eve geçtikten sonra onun evinde bıraktığım birkaç rahat kıyafetimi giyip salona geçtim.

"Hayırdır anlat bakalım ne oldu?" Dedi ada birşeyler olduğunu anlamış şekilde.

Kim anlamadı ki?

Elimle yüzümü kapatarak "neler olmadı ki?" Dedim.

"Gelde anlat"

Bir yandan olaylayı anlatırken bir yandan da artık sinirlerim bozuk olduğu için ağlamaya başladım.

Herşey çok üst üste gelmişti resmen.

Ben herşeyi tekseferde anlattıktan sonra ada yanıma gelip beni kucaklamıştı.

"Ama sana çiçekleri demir bey yollamadıysa o zaman kim yolladı ki?"

Kafamı sallayarak "bilmiyorum ada bilmiyorum ama eminim onu demir yolladı"

Ada yanımdan ayrılıp kendi oturduğu yere geçti ve "ya bütün bunları demir yapmadıysa?"

Ne ima etmeye çalışıyordu?

"Nasıl yani?" Dedim ve yanımda duran yastığı alıp sarıldım.

"Bilemiyorum aşkım ama demir bey böyle birşey yapcak biri değil bence"

Sinirle gülerek "sen onu hiç tanımamışsın o zaman kanka" dedim.

"Şimdi birde beni süreklç arıyor diye telefonu kapattım"

"Dora bu adam suçsuz ben sana diyim. Gerçkten suçlu olsa sana bu kadar ulaşmaya çalışmazdı"

"Allah aşkına ada boşversene gel biz yemek yiyelim" dedim ve birlikte mutfağa gidip birşeyler hazırlamaya başladık.