Ablamın Üvey Oğlu

24. Bölüm

İçimden bir ses bu gece normal bitmeyecek diyordu, Poyraz kolumu tutmuş yarı öfkeli, yarı umursamaz bir tavırla suratıma bakıyordu.

"Evet söyle ne var, kolumu da bırak omuzum acıyor."

"Omuzun doğru unuttum ben onu, ben şey diyecektim."

"Çabuk söyle, ne diyeceksen artık."

"Zeynep ben evden gitmeni, yani gitmenizi istemiyorum. Yanlış anlama seni çok sevdiğimden değil ama eğer ablan seni bahane edip babamı başka bir yere taşırsa babamla hepten koparız."

"Beni niye bahane etsin, benimle ne alakası var."

"Ablan senden hoşlandığımı sanıyor, dünyada tek kız kalsan yine de dönüp bakmam sana."

"Kes be, sen tek kalsan ben sana bakar mıyım asıl."

Arkamı dönüp uzaklaştım Poyraz'dan, sinir ediyordu beni.

Neden bilmiyorum ama sinirden gözlerim dolmuştu. Kendime anlam veremiyorum, Poyraz'dan nefret ediyorum ama beni sevmedi diye de ağlıyorum.

"İkizler burcusun normal."

"Alakası yok iç ses."

Düğüne girdiğimde ilk karşılaştığım kişi, anne ve babasının yanında misafir karşılayan Melih oldu.

"Ooo Zeynep hanım hoşgeldiniz, bu ne güzellik böyle."

Kendimi toparlayıp, yeniden  sahte mutluluk maskemi taktım.

"Asıl size sormalı Melih bey, bu ne şıklık."

"Ya kızım işte malzeme kaliteli olunca, her halim on numara."

"Mütevazılığına hayran kaldım."

"Hayranım olduğunu biliyorum şekerim, Poyraz yok mu?"

"Geliyor adı batasıca."

"Yine mı kavga ettiniz yav?"

"Aman ne kavga edeceğim onunla, Hah o da geliyor işte. Ben ablamların yanındayım, çirkin suratını çekemem onun."

"Tabi tabi senin için çirkindir tabi."

"Topukluyu yeme kafana sus."

"Tamam ablam, canım görüşürüz sen git git."

"Ya kızım artık elit ortamdasın, hayla koca karılar gibi adı batsın falan. Düzelt şu konuşmanı, rezil oluyoruz senin yüzünden."

"Ya ne alaka sende ablam gibi, şahsen ben hiç konuşmamı yadırgarmış gibi bir şey sezmedim."

"Beni ablana benzetme, gün boyu susmam görürsün ablanı."

"Kurban oluyum bu gün bir de sen delirme, benzemiyorsun ablama falan."

"Akıllı ol, işine bak şimdi."

İç sesim bile sıkıntı bana, ben diğer insanlara ne diyim.

Suratını asmış bir şekilde oturan ablamların olduğu masaya oturdum, derdim bir olsa herşey daha kolay olacak da işte nerdee.

O konuşana kadar konuşmama kararı aldım, burda konuyu açıp da rezil olmayı göze alamam.

Geçen birkaç dakikanın ardından, gelin ve damat giriş yapmıştı salona.

Ablası da en az Melih kadar kusursuz duruyordu, tek fark Melih dev gibiyken ablası minicikti.

Melih babaya, ablası anneye çekmişti.

Prenses model gelinliğin içinde tam olarak prenses gibi görünüyordu.