Ablamın Üvey Oğlu

23. Bölüm 🧚🏻

Ablam odaya beni çağırmak için girerken, ben Poyraz'ın bir bildiği vardır deyip susmaya devam ettim.

Bildiği yoksa bile bu şekilde yakalanmak çok saçma olacağı için de susuyorum ama çıktığımda kesinlikle açıklayacaktı.

"Allah'ım Zeynep nerdesin ya, telefonu da burda bırakmış. Bu kızla bir yere gidilmez, hep aynı saçma sapan umursamaz haraketler. Gittiği yerde de beni her seferinde rezil etmese neyse diyeceğim."

Ablam odadan çıkarken benim kalbim kırılmıştı, ablam kendine ayak bağı oluyormuşum gibi hissettiriyordu.

Bu yüzden üniversiteyi farklı bir şehirde, yurt ortamında okumak istiyordum.

Ablamın tam gittiğinden emin olduktan sonra çıktım dolabın içinden, Poyraz da çıkarken ben çoktan kollarımı bağlamış hesap sorma moduna girmiştim.

"Evet dinliyorum bu saçmalığın sebebini."

"Bir sebebi yok, ablan odanda olmama kendi beyni gibi sal@k bir anlam yüklemesin diye yaptım."

"Düzgün konuş ablamla ilgili."

"Kadının sana demediği yok, hayla ablam da ablam."

"Sanane sen ne karışıyorsun."

"Bas baya az önceki söylediklerine alındın, yüzün düştü hemen. Sırf ablan diye söylediklerini yutup susman çok saçma, bunu demeye çalışıyorum ben."

"Yoo hiçte alınmadım."

"Ne zaman uzatarak yoo desen genelde hep haklı oluyorum."

"H-hiç de bile, çekil senin yüzünden geç kalacağım."

"Bir kırgın çiçeklerdeki Mesu'de, bir de bizim bu Zeynep işte."

"Beni şu kadına benzetme ya."

"Farklı kişiler olabilirsiniz ama kan aynı kan."

"Aman iç ses ya."

Poyraz odamdan çıkarken benim aklımda tek soru, "Poyraz ablamdan neden kaçıyor."

"Deli ablan çocuğu da korkutmuş ne yapsın."

"Ben aşağıya iniyorum iç ses yoksa ablam Poyraz'ı değil sen beni delirteceksin."

"Bide kendini akıllı dan saymaz mı."

Çantamı yatağın üzerinden alıp aşşağıya indim, telefonum ablamdaydı bende son kez ilacı kontrol edip çıktım evden.

"Hah sonunda Zeynep nerdesin sen ya, kaç saatir seni arıyorum geç kalacağız."

"İlacı almak için banyoya girmiştim ama sonra telefonu bulamadım gelince arayacağım."

"Telefonun odada unuttun sanıp ben aldım."

"Ay abla desene ya kırk saatir telefonu arıyorum odada."

"Ne biliyim kız hadi bin de arabaya gidelim şu düğüne."

Poyraz'ın yüzüne ikinci kez bakarsam gülme krizine gireceğimden korktuğum için onun olduğu tarafa bakmadan ablamların arabasına bindim.

Yüzünde bu kadar profesyonel bir yalana verilebilecek en komik tepki vardı, hafif kısık gözler, minicik açılmış ağız ve kınayan bakışlar.

Poyraz kendi arabasıyla, biz Hakan abinin arabasıyla gidecektik.

"İnşAllah arabası çalışmaz da yanında gider hihi hi."