Ablamın Üvey Oğlu

27. Bölüm❤️‍🔥

Poyraz beni kapıya yaslamış öperken bende kapıyı kilitledim, ablamın işi belli olmazdı şimdi gelir falan hiç risk alamazdım şu konumda.

Kapıyı kilitledikten sonra ellerimi Poyraz'ın boynuna koydum. Bir elim ensesinde dururken diğeriyle hafiften saçlarını çektim.

Saçının çekilmesi hoşuna gitmiş olacak ki, ağzımda kaybolan küçük bir inilti çıkardı.

Heyecandan kendimi tutamayıp güldüm, ilk defa bu kadar yoğun bir an yaşıyordum ve komik olmasa da gülesim gelmişti.

"Komik olan ne?"

"Bilmiyorum, ay çok heyecan yaptın biraz mola."

"Sçtın içine zaten molası mı kaldı."

"Ne yapıyım ya, kedi yavrusu gibi sesler çıkarıyorsun."

Benim bu dediğime Poyraz da gülmüştü.

Önümden çekilip yatağıma oturdu, bir kaç saniye evin sessizliğinde emin olup bende yanına oturdum.

"Neydi aşşağıdaki o halin, eski Poyraz gibiydin."

"Eski Poyraz, yeni Poyraz diye birşey yok Zeynep. Ben her zaman aynı Poyraz'ım."

"Odun aynı odun diyorsun."

"Dilini keseceğim birgün ha, doğru konuşmayı öğrensene artık kızım sen."

" Doğru konuşuyorum ya işte, daha ne kadar doğru konuşuyum."

Gözümün saate çarpmasıyla, küçük çaplı kalp krizi geçirdim.

03:38 olmuş saat, yarın okula gitmek zorundayım ve hayla uyanığım.

"Allah'ını seven üstüme toprak atsın, gömün lan beni gömün."

Yataktan aniden böyle bir isyanla kalkınca Poyraz korkmuştu.

"Noluyor lan, noldu?"

"Saate bak, ben ne zaman uyuyacağım da ne zamana uyanacağım."

"Bu muydu cidden, salak birşey oldu sandım ben de."

"Uykumu alamayacağım diyorum daha ne olsun. Hadi sende odana uyumam lazım benim."

"Ben ne alaka, şuraya kıvrılır yatarım."

"Poyraz olmaz ya, çok sarılıyorsun bunalıyor insan."

"Öyle olsun Zeynep hanım, öyle olsun."

Boynu bükük yataktan kalkarken bana vicdan azabı çektirmeye çalışıyordu, ve başarıyordu da.

Saat geçmişti, istesem de uykumu alamazdım zaten.

"Ya tamam tamam, kal zaten uyku için geçti."

"Ha şöyle mantıklı davran ya."

Kendini yatağa bırakıp yayılan Poyraz'a baktım, aynı zamanda aklımdan da kendime sövüyordum.

"Vazgeçtim git ya."

"Çok konuşma, gel hadi ya."

"Dur bir elbise çıkacak, makyaj çıkacak ya. Allah'ını seven üstüme toprak atsın, toprak atın laaaan."

"Lan deli ne bağırıyorsun, uyandıracaksın evdekileri."

Poyraz daha cümleyi bitirmeden koridordan önce kapı açılma sesi, sonra da koşma sesi geldi.

Ablam alışmıştı bu hallerime uyanmazdı ama hakan abi için aynı şey geçerli değildi.

"Zeynep iyi misin ne oldu?"