Ablamın Üvey Oğlu

22. Bölüm🧚‍♀️

Poyraz'ın anlamıyla

Serkan itini halletmenin rahatlığı üzerimde olsa da, Zeynep'in ablasının ağırlığı altında eziliyorum.

İki saat önce aramış, saçma sapan tehditlerde bulunmuştu. En ağırı Zeynep'i de alıp başka yere taşınacağıyla ilgili olanıydı.
__________________________________________

2 saat önce telefon konuşması.

"Bu yine ne diyor ki ya."

"Kim abi, Zeynep mi arıyor?"

"Yok ya ne Zeynep'i, ablası arıyor. Açalım bakalım ne zırvalayacak yine."

"Serkan'ı hallettiğimize göre ben gidiyorum abi, sana kolay gelsin cici kaynananla."

"Melih çenene küfür ettirmeden yürü git."

"Tamam tamam sana da bir şey denmiyor be abi."

"Saçma sapan şeyler söyleyeceksen deme bir şey zaten."

Derin bir nefes alıp, biraz daha çalarsa kapanacak olan telefonu açıp kulağıma tuttum.

"Evet ne var?"

"Baya meşgulsün heralde açamadın bir."

"Meşgulüm, senin gibi boş insan değilim neticede."

"Bak benimle doğru konuş."

"Sadeti geç de niye aradın onu söyle."

"İyi niye aradığımı söyliyim, Zeynep'ten uzak duracaksın dediğimi hatırlıyorum."

"Yakın değilim zaten, ne zırvalıyorsun."

"Bölme de dinle. Aranızda bir şeylerin başladığını hissediyorum Poyraz ama ben buna izin vermem. Eğer lafımı dinlemez ve bu hareketlerine devam edersen, Zeynep'i de alıp başka eve taşınır sebep olarak da seni gösteririm babana."

"Banane nereye taşınıyorsanız taşının çok da umrumda, hatta taşınmanız daha iyi olur."

Telefonu suratına kapatıp, arabanın koltuğuna bıraktım. Yeterince yorucu bir gün olmuştu, artık eve dönme vakti.

Sesiz ve karanlık eve adımımı atıp, arkamdan kapattım kapıyı. Babamlar yoktu, acil şirketten çağırmışlar sözde.

Daha rahat fingirdeye bilmek için otele gittiklerini bilmiyormuşum gibi her seferinde aynı bahane, bu kadar yatılı iş olmazdı.

Kafamı kurcalayan Zeynep'ten uzaklaşma fikriyle çıktım merdivenleri, evde olmamaları iyiydi en azından Zeynep'e rahat bakabilirdim.

Nasıl olmuştu acaba, öfkeyle tam yaralarını kontrol edemeden çıkmıştım evden.

Kapısı kırık olduğu için kıyık duruyordu, göz ucuyla bakıp odama geçecektim ki odada olmadığını fark ettim.

Alıp götürmüş müydü gerçekten, panikle odaya girdim, gerçekten yoktu.

"Belki banyodadır, olamaz mı?"

Hızla banyoyu kontrol ettim, burda da yoktu.

"Neredesin be kızım?"

Sinirle odamın kapısını açtım, nasıl götürebilirdi Zeynep'i. Olduğum yerde kalakaldım, Zeynep üzerinde benim tişörtümle yatağımda uyuyordu.

Kalbimin sesi kendi kulaklarıma geliyordu, aşık olduğumu daha net anlatıyordu vücudum bana.

Uyandırmamak için usul adımlarla yaklaştım yanına, parmaklarımı saçlarının arasına bıraktım.