Ablamın Üvey Oğlu

5. Bölüm

Soğuk kanlı kalmaya çalışsam da, Poyraz'ın beklenmedik hareketiyle heyecanlanmıştım.

"Normalde de akıllı değilsin ama şu an fazla delisin. Hani sevmiyorsun nefret ediyorsun ya benden, sarılmaman lazım."

"Doğru nefret etmem lazımdı senden."

Hatırlamak istemediği bir şeyi hatırlamış gibi yüzü düştü, kollarını gevşetip bıraktı beni.

"Aslında nefret etmen lazım değil ama sen ediyorsun işte. Geldiğini gördüğüme göre, gide bilirim artık. İyi geceler."

"Burda kalsan."

"Burda mı, niye burda kalayım durduk yere?"

"Ben istiyorum diye, bu gün olanlarda senin de payın var, borçlusun bana."

"En büyük hata senin bu gün olanlarda, hem kalsam bile yer mi var."

"Yatak ikimize de yeter."

"Saçmalama Poyraz, seninle aynı yatakta uyumayacağım."

"Birşey yapmam, sadece uyuyacağız, rahatsız olursan hemen gidebilirsin lütfen."

Önce bileğimi tutan eline, sonra da küçük bir çocuk gibi görünen Poyraz'ın yüzüne baktım. Bu gün olanlarla ilgili suçluluk ve empati duyuyordum, iç çekip isteğini kabul ettim.

"Peki, ben pjamalarımı giyip geliyim, sende şu kokulu şeyleri çıkar."

"Hepsinden kurtuluyorum şimdi."

Sessizce odadan çıkıp odama geçtim, nasıl geçecekti bu gece. Birden böyle garip bir şey istemesi saçmaydı ama sarhoştu sonuçta mantık beklememek lazım. Üzerimi değiştirip, tekrardan odaya döndüm. Altında eşofman olsa da üst kısmı çıplaktı.

"Hadi uyuyalım artık, çok yorgunum."

"Bu kılıkla mı uyuyacaksın?"

"Ne var kılığım da?"

"Üff saçma saçma cevaplar verme ya, al giy şu tişörtü yoksa gidiyorum ben."

"Tamam ver giyerim, tişört giy desen anlarım."

Yatağı açıp duvar kenarına yattım, yatak dar geldigi için düşme riskini alamazdım.

"Ne bakıyorsun gel yatsana işte."

"Pardon ben dalmışım."

" Haline bakılırsa, yastığa kafan düşmeden uykuya dalacaksın zaten, şimdi boş yere ayakta uyuma."

Yatağa uzanıp, başını göğsüme koydu.
Ellerini belimden geçirip fazlaca sıkı olan bir şekilde sarması, istemeden heyecanlanmama neden olmuştu.

"Böyle ben nasıl uyuyacağım, çok sıkıyorsun."

"Gece gitme diye, iyi geceler."

"Küçük çocuklardan farkın yok, iyi geceler."

Poyraz uykuya dalalı bir saat olmuştu, çok sürmemişti zaten uyuması. Kolları gevşesede, hayla uyku için rahatsız bir pozisyondaydım.

"Üff Poyraz ya, yarın okulda ne yapacağım ben."

Düzenli nefes alış verişi, boynuma çarpıyordu. Poyraz'ı izlerken ne ara uykuya daldım bilmesem de, çalan alarmla gözlerimi zar zor araladım. Sabah olmuştu, ablam odaya beni kaldırmaya gelmeden benim kalkmak lazımdı.

Yatakla duvar arasına sıkışan telefonu alıp kalktım, saçlarım Poyraz'ın omzunun altında kaldığı için, kavgada biri çekiyormuş gibi acıdı. Kopan bir kaç telin yeri sızlarken, kafamı ovarak kalktım yataktan.