Eliz |Gerçek Ailem|

2

Media: Eliz & Efken Aras Atalay

🤍

🎶Façanga / Herkesten Güzelsin

2. Bölüm

Telefonumun çalmasıyla başhekimin odasına çağırılmıştık. Yaklaşık beş saattir bekliyorduk. Bu beş saat içinde bir kafeye gitmiş ve kocamla baş başa sohbet etmiştik. Hem uzun zamandır böyle baş başa kalamıyorduk hem de benim rahatlamaya ihtiyacım vardı. Onunla sohbet ederken bile kötü şeyler aklımdan bir süreliğine çıkıyor, rahatlıyordum.

Yarım saat içinde de hastaneye yeniden gelmiştik. Yine aynı şekilde belimi sıkıca kavramıştı Aras. Başhekimin odasının önünde durmuştuk. Kapıyı birkaç defa tıklattıktan sonra içeriye girmiş, etrafta göz gezdirmiştim. Eski aile yine aynı yerde oturmuştu. Diğer aile de onların tam karşısındaydı. Ama bir fazlalık vardı. Üç kişilik aileye bir kişi daha eklenmişti şimdi. On sekiz yaşlarındaki çocuğun yanında bir adam daha vardı. Odadan içeriye girdiğim gibi bakışları beni bulmuş baştan aşağı süzmüştü. Ama bu rahatsız edici bir inceleme değildi.

Göz göze geldiğimizde gülümsedi ve bu beni şaşırttı. Kim olduğunu bilmiyordum ama yaşlı adama çok benziyordu. Belki de oğullarıydı.

"Buyrun, Eliz Hanım." dedi doktor. Eliyle en sağdaki koltukları işaret etti. Aras belime sarıldığında gülümseyen adamın bir anda kaşlarını çatması tuhaf gelmişti.

Aras ile koltuğa oturduğumuzda herkes doktora baktı. Doktor konuşacağı sırada baba kişisi ortaya atladı ve konuşmaya başladı. "Söyleyin, doktor. Bu hayırsız bizim değil, değil mi?" Göz devirdim. Altta kalacak değildim. "Söyleyin doktor. Bu iğrenç insanların kızı değilim, değil mi?"

Odaya girdiğimde bana gülümseyen adam gülecek gibi olduğunda baş parmağını dudağına koyup kaşıyormuş gibi yaptı. Baba kişisi sinirden kızarmış, önüne dönmüştü. Aras ise benden memnun bir şekilde daha çok sarılmış ve saçlarıma bir öpücük kondurmuştu. Aferin, diyor gibiydi.

Doktor boğazını temizlediğinde "Lütfen dinleyin." dedi sertçe. Önündeki dosyayı açıp zarfı eline aldı. Kalp atışlarım daha da hızlanırken nefesim düzensizleşmeye başlamıştı. Aras da bunu fark etmiş ve belimdeki eliyle orayı okşamaya başlamıştı. Kulağıma eğilip "Sakin ol, güzelim." diye fısıldadı. Başımı aşağı yukarı sallasam da hâlâ heyecanımı dindiremiyordum.

Doktor okumak için zarfı açtı ve her geçen saniye yüz ifadesi değişmeye başladı. İlk kendisi okurken karşı taraftaki adam sabredememiş gibi "Daha ne bakacaksın, doktor? Bize de söyle artık." dedi. Onu onaylarcasına başımı sallarken doktor derin nefes verip hayatımı baştan aşağı değiştirecek sonucu açıkladı.

"Alınan kan lekeleri karşılaştırıldı. Eliz Atalay'ın Asım Kantar ile hiçbir kan bağı bulunmamaktadır. Eliz Atalay ve Erdem Demirel arasında %99,9 oranda kan bağı bulunmaktadır."

Karşı taraftaki aile sevinçle ayağa kalkarken eski aile odayı terk etmişti. Ben ise öylece oturuyordum. Donup kalmıştım. Önümdeki sehpayı izliyor, ne yapacağımı düşünüyordum. Kalp atışlarım bir anda yavaşlamış, nefes alış verişlerim düzelmişti. Ama Aras'ın kalbimden aldığı yükler yeniden bana yüklenmişti sanki. Daha ağırlardı.

Bunca şey... Boşuna mıydı?

"Eliz? Güzelim iyi misin?" diye endişeyle konuşan Aras'ın ne dediğini algılayamıyordum. Şoka girmiştim. Bu ailenin, gerçek ailem olma durumu bir ihtimaldi ama doktor sesli söyleyince ve durum kesinleşince... Kötü olmuştum.