Wraak met gevolgen // Milo fanfiction

Hoofdstuk 17

Julie POV:

"Noor ik ben thuis!" Roep ik als ik de deur achter me dicht heb getrokken. "Noor?" Roep ik weer terwijl ik m'n schoenen uit doe, maar nog steeds krijg ik geen antwoord. Ik loop naar de woonkamer, maar daar is ze niet. En ook in de keuken en in haar kamer is ze niet. Ik besluit het heel even te laten en loop naar m'n kamer waar ik een joggingbroek en een schoon shirtje aan trek. Daarna loop ik naar de keuken en pak wat water en een between. Ik pak m'n telefoon uit de zak van m'n broek en kijk naar Noor haar locatie. Amsterdam. Wat doet zij in Amsterdam? Ik bel haar meteen. Wie weet is er wat gebeurd ofzo. Na een paar keer overgaan neemt ze op.

J: "Noor, wat doe jij in Amsterdam?"
N: "Ook hallo. Ik ben bij Koen, had ik dat niet gezegd?"
J: "Niet dat ik weet."
N: "Sorry, ik dacht echt dat je het wist."
J: "Het is al goed. Wanneer kom je thuis en eet je mee?"
N: "Ik denk dat ik hier vannacht blijf slapen. Dan kom ik morgen weer thuis."
J: "Is goed troela. Geen dingen doen die ik ook niet zou doen hè?"
N: "Moet ik mevrouw herinneren aan de laatste keer dat we uitgingen?"
J: "Sorry, ik neem m'n woorden terug."
N: "Ik dacht al. Maar ik ga hangen, doeg!"
J: "Veel plezier!"

Ik zet de tv aan en ga naar Netflix. Ik zoek naar een film terwijl ik m'n between op eet. Ik zit al 10 minuten naar een leuke film te zoeken als ik word geappt. Ik kijk even wie het is. Milo. Zou hij wat vergeten zijn ofzo. Ik open het berichtje.

Milo
Hee, ik vond het
echt gezellig net
in het restaurant.

U
Ja, vond ik ook!

Die was even heel random, maar goed. Ik wil weer verder een film zoeken, maar dan valt mijn oog op de tijd. 17:23. Ik heb eigenlijk best wel trek, dus ik loop naar de keuken en trek de koelkast open. Waar tot mijn verbazing, op een half lege fles cola en een stukje sla, niks in ligt. Ik zucht. Dat wordt boodschappen doen. Ik loop naar m'n kamer en trek een ander, schoon shirt aan, want op die ik nu aanheb zitten stukjes between. M'n joggingbroek houd ik lekker aan, wie kan ik tegenkomen? Ik pak m'n AirPods van m'n nachtkastje en loop naar de gang waar ik m'n schoenen aantrek. Ik gris de sleutels van het plankje en loop de deur uit. Op de gang doe ik m'n AirPods in en zet muziek op.

Ik stap de lift in en druk op het knopje voor de begane grond. De lift deuren gaan dicht en ik pak m'n telefoon uit m'n zak. Ik scrol wat door insta als de lift een verdieping lager als stop. De deuren gaan open en de onderbuurman staat op de gang. Ik verstijf en zodra hij me ziet krijgt hij een vies lachje op z'n gezicht. Niet weer. Niet weer. Klinkt het in m'n hoofd. Hij stap de lift in en tot m'n verbazing blijft hij aan de andere kant van de kleine lift staan. Ik slik en kijk dan weer voorzichtig naar m'n telefoon. Ik hoor door m'n muziek heen de deuren van de lift dichtgaan. De lift komt in beweging en ik kijk voorzichtig even naar de buurman. Hij kijkt me, met nog steeds dat vieze lachje, aan. Ik kijk weer naar m'n telefoon in m'n hand en zet m'n muziek wat harder, gewoon voor het geval dat hij begint te praten, dan hoor ik hem niet. Ik voel zijn ogen op me gericht.

De lift komt langzaam tot stilstand en de deuren gaan open. Ik slik als de buurman niet uitstapt, maar gewoon naar me blijft kijken. Z'n lippen bewegen, maar door m'n muziek hoor ik niks. Ik negeer hem en slik voordat ik de lift besluit uit te lopen. Als ik met een stevige pas langs de buurman loop voel ik een hand op mn kont. Een kort schril gilletje verlaat m'n mond en zonder achterom te kijken begin ik te rennen. Pas als ik in de straat kom waar de supermarkt is stop ik.

Buiten adem loop ik de supermarkt in. Ik zet m'n muziek wat zachter en loop naar de groenten. Wat wil ik eigenlijk eten? Wil ik überhaupt wel eten? Ik haal diep adem en loop verder de winkel in. Ik probeer na te denken, maar het lukt niet. M'n gedachten zitten vast. Ze blijven maar naar dat ene moment gaan. Ik voel m'n ogen waterig worden. Dit heeft geen zin, ik loop de winkel uit en begin te lopen. Geen idee waarheen. Mijn benen lopen en de rest van m'n lichaam volgt. Ik ben in een soort trance. Slet, waarom laat je het gebeuren. Je vraagt erom vieze hoer. Klinkt het in m'n hoofd. Ik veeg om de paar seconde de tranen van m'n wangen. De muziek in m'n oortjes hoor ik niet meer. De stemmen in m'n hoofd nemen alles over.

Opeens kom ik uit de trance. Ik sta stil en ben buiten adem. De muziek heeft nu plaats gemaakt voor m'n ringtone. Meteen pak ik m'n telefoon uit m'n zak. 'Noor💘' staat er op m'n scherm. Zonder verder na te denken neem ik op.

N: "Hee Juul, ik had ff een vraag."
J: "Het gebeurde weer."

Er valt even een korte stilte.

N: "Juul, waar ben je?"
J: "Op straat."
N: "Weet je hoe je naar huis komt?"

Ik kijk even om me heen.

J: "Ja."
N: "Lukt het je om daar zelf te komen nu?"
J: "Weet ik niet."
N: "Oké, ik blijf aan de lijn en jij loopt naar huis goed?"
J: "Ja."

En zo begin ik te lopen terwijl Noor dingen zegt als. "Je doet het goed. Niet opgeven." En ga zo maar door.

~~~

Morgen begint school weer dus ik zal niet elke dag meer kunnen plaatsen, maar ik ga proberen sowieso 1x per week!

Kusjess xx