Wraak met gevolgen // Milo fanfiction

Hoofdstuk 20

Julie POV:

Milo en ik kijken elkaar even in de ogen aan en schieten dan in de lach. Terwijl we nog aan het lachen zijn doen we onze schoenen uit en lopen we naar de woonkamer. Eenmaal aangekomen zijn we uitgelachen. "Wil je iets drinken?" Vraag ik Milo. "Pilsje?" Ik knik en loop naar de keuken. Ik trek de koelkast open maar besef me dan dat ik boodschappen ging doen. "Uhh Milo?" Roep ik naar de woonkamer. "Ja?" "Is cola ook goed, er is niks anders." "Ja is prima joh!" Ik pak de halflege fles cola uit de koelkast en maak hem op in 2 glazen. De lege fles laat ik op het aanrecht staan en met de glazen loop ik terug naar de woonkamer.

Ik zet de glazen op de salontafel en ga, net als Milo, op de bank zitten. "Iets bestellen?" Vraag ik Milo. "Ja, lekker." Antwoordt hij enthousiast. "Wat wil je?" "Pizza of zo? Als jij daar ook zin in hebt hoor, anders is iets anders ook goed." "Nee, pizza is prima." Ik pak m'n telefoon en bestel de pizza's. "Maar mag ik vragen wat er allemaal is gebeurd." Vraagt Milo als ik m'n telefoon wegstop. De lach die op m'n gezicht stond is vrijwel meteen verdwenen. "Als je het niet wil zeggen is het ook prima hè. Niks hoeft." Ik haal diep adem en begin te vertellen. Vanaf het moment dat m'n onderbuurman achter me aanrende tot vandaag.

"En door wat er ooit eerder is gebeurd, is het gewoon nog kutter enzo." Eindig ik m'n verhaal. Halverwege het verhaal heeft Milo me in een knuffel getrokken en nu lig ik met mijn buik op de zijne. "Wat is er ooit eerder gebeurd?" Vraagt Milo die me vragend aankijkt. Ik til m'n hoofd een beetje op zodat ik hem kan aankijken. Meteen voel ik de tranen weer in m'n ogen branden, dus leg ik m'n hoofd weer neer.  "Noor haar ex-vriend heeft me ooit aangerand. Hier op de bank. Noor was zich aan het omkleden." Milo kijkt me even aan zonder iets te doen, maar daarna trek hij me steviger in de knuffel. De tranen rollen geluidloos over m'n wangen. Hij drukt een kusje op m'n hoofd en ik ga verder met vertellen.

"Daardoor kwam ik ook in die trance. Ik had er ook heel veel last van de eerste paar maanden nadat het gebeurd was. De stemmen in m'n hoofd nemen dan alles over en zelf kan ik er niks aan doen. Ik kreeg er medicatie voor en ging naar een therapeut." Ik kijk Milo voorzichtig weer aan. Hij schenkt me een lieve, bezorgde glimlach terwijl hij de tranen van m'n wangen veegt. Ik glimlach terug en hij drukt weer een kusje op m'n hoofd. "Waar aan heb ik verdiend dat je zo aardig en lief en alles bent?" Vraag ik hem. "Hoe bedoel je?" Vraagt hij verward. Ik haal m'n schouders een beetje op. "Gewoon." Ik doe m'n mond weer open om verder te praten, maar de bel kapt me af. Ik sta op en loop naar de deur.

Niet veel later loop ik de woonkamer weer in met 2 pizza dozen. Ik ga weer naast Milo op de bank zitten en maak 1 doos open. "Jij had salami toch?" Vraag ik Milo. "Ja klopt." Zegt hij terwijl hij recht gaat zitten. Als hij zit geef ik hem de pizza salami en pak voor mezelf de andere doos. "Film kijken anders?" Vraag ik. "Ja is goed." Zegt Milo met volle mond waardoor ik moet lachen. Zelf lacht ie ook een beetje. Ik pak de afstandsbediening en ga naar Netflix. "Je bent veel leuker zo." Zegt Milo opeens. Ik kijk hem vragend aan. "Een lachende Julie is veel leuker dan een huilende." Zegt hij na het zien van m'n blik. "Maar ze mogen er beide zijn hoor." Voegt hij er snel aantoe waarna hij weer een hap van z'n pizza neemt.

De film is afgelopen en ik pak m'n telefoon om te kijken hoe laat het is. 23:49. Jezus wat gaat de tijd snel. Ik leg m'n telefoon weer weg en kijk omhoog naar Milo. Tijdens de film waren we tegen elkaar aan gaan zitten. Hij kijkt me ook aan en even blijven we zo zitten. Tot hij een kusje op m'n lippen drukt waardoor ik een lach op m'n gezicht krijg. Ik sta op en pak de pizza dozen. Ik loop met de dozen en de glazen naar de keuken. De dozen maak ik leeg en vouw ik dubbel en gooi ze in de vuilnisbak en de glazen zet ik in de vaatwasser. "Ik ga zo maar weer." Zegt Milo zo plotseling dat ik ervan schrik. Ik draai me snel om en zeg. "Jezus, ik schrik me de apenpokken." Hij lacht even en zegt dan. "Sorry, t was niet de bedoeling." "Maakt niet uit."

Het is even stil, maar al snel verbreekt Milo die stilte. "Maar ik ga zo weer." "Waarheen?" Waarheen? Serieus Juul? "Huis." "Je mag hier blijven slapen. Het is te laat om nu nog naar huis te gaan." Hij krijgt een glimlach op z'n gezicht, alsof hij dat wilde horen. "Als dat zou kunnen?" Vraagt hij nog ter bevestiging. "Tuurlijk kan dat!" Hij loopt met een lach op zijn gezicht naar me toe en geeft me een knuffel. "Je bent de beste." Zegt hij waardoor ik in de lach schiet. En niet veel later schiet hij zelf ook in de lach.

Zo liggen we iets minder dan een uur later samen in bed. "Dankjewel." Zeg ik tegen Milo als ik het licht uit klik. "Waarvoor?" Vraagt hij. "Gewoon, dat je er voor me was vandaag. En dat je wilde luisteren." "Voor jou altijd." Door die woorden krijg ik automatisch een lach op m'n gezicht. Ik draai me zodat ik met mijn rug naar Milo lig. Ik hoor hem ook draaien en niet veel later voel ik een arm om m'n middel. En zo val ik al snel in slaap.

~~~

Omg ik loef het. Ik heb echt heel veel motivatie om nu heel veel te schrijven. M'n huiswerk komt later wel. Ze kunnen niet van me verwachten dat ik de eerste week al meteen een of andere kut kaart teken😊.

Kusjess xx