Wraak met gevolgen // Milo fanfiction

Hoofdstuk 29

Julie POV:

Daar zit ik dan. Op de badkamervloer met een bloedende linker pols. De tranen stromen geluidloos over mijn wangen. Na een tijdje zo gezeten te hebben sta ik op en houd m'n linker pols onder de kraan. Een scheutje pijn schiet door mijn pols, maar het doet me niks. Als al het bloed weggespoeld is pak ik wat wc papier en maak m'n pols voorzichtig droog. Het bloed nog steeds, maar niet heel heftig meer. Ik stroop m'n mouw weer naar beneden en loop terug naar m'n bed. Aan de ene kant heb ik spijt dat ik het heb gedaan, maar aan de andere kant verdiende ik het. En met een hoofd vol gedachten val ik weer in slaap.

Raoul POV:

~ de dag ervoor ~

Ik zit met Lieke, Noor en Koen beneden op de bank. Koen en ik hebben Milo zo ver gekregen om met Julie te praten. Hij wil het niet geloven en ik snap het ook wel. Het is een hele klap als je opeens een zwangerschapstest vind in de tas van je... Ja wat zijn hun eigenlijk? Waarschijnlijk weten ze het zelf ook niet eens. Maar Julie is in ieder geval nu boven met Milo aan het praten. Sinds ze weg is hebben we beneden nog geen woord gezegd. "Denk je dat het goed komt tussen die twee?" Vraagt Noor in het algemeen, maar vooral tegen zichzelf. "Ik hoop het wel, ze zijn leuk samen." Antwoord Lieke die naast me zit. Ik knik instemmend en doe m'n mond open om wat te zeggen als Milo naar beneden komt stormen. Zonder op te kijken loopt hij richting de voordeur. Ik bedenk me geen seconde en loop achter hem aan, en zo te horen had Koen hetzelfde idee.

Als we aankomen in de gang valt door voordeur net dicht. Snel doe ik hem open en kijk zoekend naar Milo. Ik zie hem nog net achter de auto's naar rechts lopen. Ik ren snel achter hem aan met Koen op mijn hielen. Hij loopt op de stoep als ik naast hem kom lopen. "Wat?!" Snauwt hij. "Hé, ik heb je niks gedaan hè." Hij mompelt iets wat is versta als 'sorry'. Ik kijk achter ons en zie Koen lopen. Hij kijkt me vragend aan en ik geef hem een kort knikje. Hij draait zich om en loopt terug naar het huis.

"Wat is er gebeurd?" Vraag ik aan Milo als Koen buiten gehoorsafstand is. Hij zucht en het is even stil. "Ik snap het gewoon niet Roel. Waarom zou ze zoiets verborgen houden?" Vraagt hij zacht na een tijdje. Hij gelooft haar dus nog steeds niet. Heeft hij überhaupt wel naar haar geluisterd? "Waarom geloof je haar niet?" Vraag ik aan hem. Of hij wel geluisterd heeft laat ik even in het midden liggen, daar kom ik vanzelf wel achter. "Ze wist dat hij in haar tas zat. Het was de bedoeling dat ik erachter kwam. Maar in plaats van het leuk te vinden, wat ze dacht, werd ik boos en nu gaat ze maar lopen ontkennen. Roel het is allemaal zo logisch!" Gaat Milo steeds wat bozer door met zijn verhaal terwijl hij mij volledig negeert.

"Milo, heb je wel naar haar verhaal geluisterd?" Vraag ik voorzichtig. Hij kijkt me beledigd aan. "Tuurlijk! Maar ze zei gewoon precies hetzelfde als op het vliegveld! En zodra ik vroeg hoe ik zeker weet dat die test dan niet van haar zou zijn viel ze stil!" Roept hij boos. "ROEL ZE VIEL FUCKING STIL!" Wat mensen op straat kijken onze kant op, maar ik negeer het. "Oké Miel, ik geloof je. Wat heb je nodig om even rustig te worden?" Ik geloof hem wel, maar ik weet zeker dat er ook een andere kant van het verhaal is. "Niks, ik wil gewoon even lopen. Alleen." Antwoord hij. Ik knik. "Dan ga ik weer terug goed? Als er iets is bellen." Hij knikt en terwijl hij doorloopt draai ik me om en loop terug naar het huis.

Net voor ik naar binnen wil kom ik Matthy, Carolijn, Robbie en Jamie tegen. "Waar kom jij vandaan?" Vraagt Rob. "Vertel ik later nog wel. Waar gaan jullie heen?" "Boodschappen halen." "Oh top. Tot straks." Ik krijg van iedereen terug gekaatst en zodra ik naar binnen loop rijden hun met de auto weg.

Eenmaal binnen tref is Noor, Koen en Lieke aan in de woonkamer. Zodra ik binnenloop kijken ze mijn kant op. Ik ga naast hun op de bank zitten en vertel alles wat er gebeurd is met Milo. Als ik klaar ben met mijn verhaal vraag ik aan Noor en Lieke. "Zijn jullie nog bij Julie geweest?" Ze knikken en beginnen te vertellen. "Ja, we troffen haar huilend aan in zijn kamer." Begint Lieke. "We hebben haar getroost en alles en ze ligt nu in onze kamer te slapen." Maakt Noor af. Ik knik.

Bij het eten hebben we de rest ook uitgelegd wat er is gebeurd. Milo was net iets daarna weer rustig thuis gekomen. We hebben het er verder niet meer met hem over gehad. We vonden dat het voor iedereen beter is als we het even met rust laten tot Julie ook wakker is. Alleen die is niet meer wakker geworden na het eten. En zelfs toen iedereen naar bed ging sliep ze nog. En om Milo en Julie een beetje tijd te gunnen hebben Koen en Noor besloten om vannacht samen op de bank te slapen.

~~~

Een keer iets anders dan Julie of Milo. Gewoon even het verhaal vanuit Roellie zijn perspectief bekeken😃.

Kusjess xx