Wraak met gevolgen // Milo fanfiction

Hoofdstuk 4

Julie POV:

Als we zijn uitgelachen pak ik m'n telefoon die ik sinds vanmorgen niet meer heb gecheckt. Ik heb een paar meldingen van Insta en een paar van onbekend nummer. "Nog speciale mensen?" Vraagt Noor. "Onbekend nummer." Zeg ik terwijl ik m'n hoofd schud. "Is dat niet Milo?" "Oja fuck je hebt gelijk." En we schiet voor de derde keer in de lach. Als we weer zijn uitgelachen bekijk ik de appjes.

+06 ******
Hoi Julie, vandaag weer
afspreken?

Dan bedoel ik wel in de
ochtend, want vanmiddag
heb ik al afspraken.

"Laat is zien." Zegt Noor en ze probeert m'n telefoon uit m'n handen te trekken maar ik ben haar voor en trek hem weg voor ze hem kan pakken. "Nee! Je hebt zelf een telefoon!" "Wat zei hij dan?" "Hij wilde afspreken, maar dat gaat niet meer." "Hoezo, je bent toch vrij." "Ik wel ja, hij niet." "Ohh." Ik zet Milo in m'n telefoon en app hem terug.

U
Hee, sorry dat ik niet
reageerde, ik moest
werken! Binnenkort
weer afspreken?

Die middag zijn Noor en ik de stad ingegaan, gewoon om even uit huis te zijn. "Juul kijk!" Zegt Noor zo opeens dat ik ervan schrik. "Wat moet ik zien?" "Dat jurkje, ik weet zeker dat ie je leuk staat! Kom!" En voordat ik kan weigeren trekt ze me de winkel binnen.

Na nog geen 5 minuten sta ik in de kleedkamer met het jurkje aan. Eigenlijk is het een best leuk jurkje. "Heb je m aan?" Vraagt Noor buiten de kleedkamer. Ik schuif het doek van de kleedkamer open en Noor kijkt goedkeurend. "Ik zei toch dat hij je leuk stond!" Ik knik. "Ik koop hem. Als ie tenminste niet te duur is dan. Weet jij nog hoeveel het was?" Ze haalt haar schouders op. "Dan kijk ik zo wel als ik hem uit heb." En ik doe het doek weer dicht en trek m'n normale kleding aan.

"Hoeveel was ie?" Vraagt Noor als ik de kleedkamer uit kom. "Normaal 54 euro, maar er is 20% korting dus ik neem m." "Geluksvogel. Nog verder kijken?" Ik knik en we kijken nog even verder de winkel rond.

Als we de winkel uit komen heeft Noor een setje gekocht en ik het jurkje. We lopen langs de shoarma zaak naar huis en nemen wat voor het avondeten aangezien het al na zessen is.

Die avond na het eten heeft Noor de bankzitters weer aangezet. We zitten een tijdje te kijken als ik een appje krijg. Noor heeft het schijnbaar niet gehoord, want die kijkt gewoon verder. Ik kijk even wie het is. Milo. Ik open m'n telefoon en lees het appje.

Milo
Ja is goed, morgen?

Ik wil op hem reageren, maar Noor probeert mijn telefoon af te pakken. "Geef hier!" Roept ze lachend terwijl ze moeite doet om m'n telefoon af te pakken. "Mooi niet!" We vallen worstelen op van de bank af op de grond. Ze kan er niet helemaal bij en tikt dus alleen een beetje hopeloos op mijn telefoon. Zodra Noor mijn armen een beetje loslaat schuif ik m'n telefoon over de grond heen. Noor laat zich lachend van me af vallen en we liggen allebei in een deuk.

"Noor stil is." Zeg ik terwijl we nog steeds van het lachen op de grond liggen. "Serieus Noor, stil. Ik hoor iets." Zeg ik als Noor niet stopt met lachen. Al snel is ze stil. "Shit!" Zeg ik terwijl ik naar mijn telefoon kruip. En ik zie waar ik bang voor was; Noor heeft tijdens het tikken op mijn telefoon Milo gebeld. "Noor, tyfus wijf! Je hebt m gebeld!" Roep ik nog net voordat ik mijn telefoon naast mijn oor houd.

J: "Hallo?"
M: "Hoi Julie."
Er valt even een stilte.
J: "Uh, sorry dat ik belde. Het is een lang verhaal."
M: "Ik heb tijd."
J: "Dan bel ik zo wel ff terug, ik moet even mijn huisgenoot vermoorden."
M: "Laat geen sporen achter. Tot zo."
J: "Tot zo."

En als ik opgehangen heb kijkt Noor me lachend aan. "Ik vermoord je echt." Zeg ik 'dreigend'. "JE GAAT ZO MET FUCKING MILO BELLEN!!" Schreeuwt ze zo hard dat ik durf te wedden dat de buren zo boos aan komen kloppen. "Kut, je hebt gelijk." "Ik wil meeluisteren." "Nee." "Ja. "Nee." "Ja." "Nee, ik vertel je alles nadat we gebeld hebben." Ze zucht en vraagt dan. "Met details?" "Met details." Zucht ik. Ze springt op en draait een rondje. Ik loop naar mijn kamer en doe de deur achter me dicht. Ik laat me op bed vallen en bel Milo, en dit keer niet per ongeluk.

J: "Hee Milo."
M: "Hoi Julie, geen sporen achter gelaten?"
J: "Geen zorgen, niemand zal erachter komen."
We lachen allebei even.
M: "Maar wat was het hele lange verhaal?"
J: "Ik en Noor, mijn huisgenoot, waren wat aan het kijken en jij appte me dus ik keek. En ze probeerde mijn telefoon af te pakken en toen klikte ze per ongeluk op bellen, maar dat hadden we niet door omdat ik mijn telefoon had ik weg geschoven over de vloer. En, ja, de rest heb je denk wel gehoord."
M: "Waarom moest ze je telefoon hebben dan?"
J: "Ben je altijd zo nieuwsgierig?"
M: "Problemen mee?"
J: "Ja heel erg."
En weer lachen we even.
M: "Maar kan je morgen afspreken?"
J: "Ja is goed. Zelfde plek en tijd, of niet?"
M: "Ja prima, tot morgen."
J: "Tot morgen."

Als we hebben opgehangen loop ik de woonkamer binnen. "Vertel eens." Zegt Noor en ik vertel wat er gezegd is tijdens het telefoongesprek. "Hij moet wel iets hebben verzonnen dat ie wil afspreken." Zegt ze nadat ik uitgepraat ben. "Denk je?" Vraag ik waarop ze knikt. En nu ik er zo over nadenk is het eigenlijk ook wel logisch. "T zal wel."

Ik scroll even later door insta, terwijl Noor haar serie aan heeft staan op tv. "Juul, dit kan echt niet." "Huh wat?" Zeg ik terwijl ik van m'n telefoon opkijk. "We zijn echt al 2 maanden nu ofzo niet meer uit geweest. Wanneer gaan we weer een keer?" "Moet een van ons vrijdag werken?" Ze schud haar hoofd. "Dan gaan we vrijdag!" "WHOO!" Ik lach haar uit zodra ze opstaat van de bank en een rondje draait en als ze weer zit lacht ze met me mee.

~~~