Wraak met gevolgen // Milo fanfiction

Hoofdstuk 16

Julie POV:

Shit, dat heb ik hem nooit verteld.

"Juliette van der Kroon, hoezo?" Zegt Milo doodleuk. Ik kijk hem verbaasd aan, maar zodra hij met zijn been een tik tegen de mijne geeft herpak ik mezelf. Ik kijk naar Bella die net zo verbaasd is als mij. "Bella, we hebben een relatie laat het gaan." Zeg ik tegen haar. Ze kijkt me boos aan. "Trut!" Roept ze en ze loopt boos naar binnen. En haar vriendje loopt als een daggoe achter haar aan. "Bel, blijf eens hier." Zegt m'n vader nog moedeloos waarna hij ook achter haar aan loopt.

Milo en ik kijken elkaar aan. Beide hebben we hetzelfde lachje op ons gezicht. "Dus, wil je nog iets drinken ofzo?" Vraag ik aan hem. Hij lacht even kort en zegt dan. "Is er cola?" Ik knik en loop met nog steeds hetzelfde lachje op mijn gezicht naar de keuken. Ik vul twee glazen met cola en loop dan weer naar buiten. "Alsjeblieft." Zeg ik tegen Milo terwijl ik hem een glas geef. "Dankjewel." Ik ga weer zitten en we praten een beetje over van alles.

"Wat heb je allemaal tegen haar gezegd?" Vraagt m'n moeder boos terwijl zij en m'n vader naar buiten komen. Ik kijk op en zeg. "Ik zei alleen dat we een relatie hebben en dat ze het moet laten." "Je noemde haar geen trut ofzo?" "Dat zei ze tegen mij!" M'n moeder haalt boos haar neus op. "Pap, je was erbij!" Probeer ik nog, maar te vergeefs. "Ik wil het niet horen Juliette!" Roept m'n moeder boos. "Prima, dan ga ik toch!" Roep ik boos terug terwijl ik m'n spullen bij elkaar pak.

Als ik alles heb loop ik door het huis naar de voordeur. "Ga je weg?" Hoor ik achter me terwijl ik de voordeur open doe. Ik draai me om. "Jij bent echt de grootste trut hier. Dat je dat even weet Bella." Zeg ik op een boze toon tegen m'n zus. Ze doet haar mond open om iets te zeggen, maar Milo die de gang in komt lopen is haar voor. "Zullen we gaan Juul?" Vraagt hij zonder ook maar 1 keer om te kijken naar Bella. Ik haal diep adem en knik. Meteen daarna lopen we voordat iemand iets tegen ons kan zeggen naar buiten.

"Gaat dat altijd zo makkelijk?" Vraagt Milo als we een paar meter van het huis vandaan zijn. "Als ik er zin in heb wel ja." Zeg ik lachend terug. Ik draai mijn hoofd een kwart zijn kant op, waar zijn hoofd ook al op mij gericht was. We lachen even en dan kijk ik weer voor me. "Nog een terrasje pakken?" Vraagt hij. "Ja hoor, prima." Antwoord ik enthousiast. "Ik ken nog wel een leuk tentje hier in de buurt." Ga ik verder. "Is goed. Dan rijd ik achter je aan." "Is goed, m'n auto staat hier al." "Oke, tot zo!" "Tot zo!" En ik stap in m'n auto en zet muziek aan. De route weet ik nog wel, omdat ik er vroeger altijd heen ging met vriendinnen. Onder andere Noor.

~tijd skip ze zitten nu aan een tafeltje in het restaurantje~

Het is een klein, maar heel gezellig restaurantje. We zitten aan een tafeltje bij het raam. "Zag je Bella haar kop toen we naar buiten liepen!" Zeg ik vrolijk tegen Milo. "Ja, uniek hoe verbaasd ze was." Zegt hij lachend. "Maar waar ging het over toen ze je meenam naar de keuken?" "Ze werd lijp en vroeg van wat doet m'n ex hier. Nou goed ik leg het haar uit, maar die meid blijft boos. En voor ze naar buiten liep zei ze iets van ik krijg jullie nog wel ofzo." Als ik uitgepraat bent schiet Milo in de lach waardoor ik ook moet lachen. "Ik krijg jullie nog wel." Zegt hij tussen heb lachen door.

Even later zijn we uitgelachen en is er een serveerster naar ons toegekomen. "Maar hoe wist je eigenlijk dat ik Juliette heet?" Vraag ik als de serveerster weg is. "Ja, daar heb ik zo m'n manieren voor." Zegt hij plagend. "Ja joh?" Hij knikt zelfvoldaan waardoor ik moet lachen. "Wat?" Vraagt hij terwijl ik lach. Ik schud m'n hoofd. "Nee niks." Antwoord ik nog steeds lachend. "Maar serieus, hoe wist je dat?" Vraag ik als ik uitgelachen ben. "Er hangt een heel mooi schilderij in de gang van jou en Bella toen jullie klein waren waar jullie volledige namen onderstaan. Echt handig." Antwoord hij met een lach op z'n gezicht en een beetje sarcasme. En weer schieten we in de lach.

Als we allebei een drankje op hebben en alles verteld hebben over wat we apart van elkaar hebben meegemaakt besluiten we allebei weer naar huis te gaan. Ik pak m'n telefoon en sta op. "Wat ga je doen?" Vraagt Milo terwijl hij me vragend aankijkt. "Betalen." "Ik betaal wel." "Nee, jij heb gister al betaald. Nu is het mijn beurt." Ik loop weg en zie hem nog net lachend zijn hoofd schudden.

"Zullen we gaan?" Vraag ik Milo als ik betaald heb en terug kom bij het tafeltje waar Milo nog zit. "Ja, stuur je me straks nog een tikkie dan?" "Nee." "Hoezo niet?" "Deed jij gister ook niet." Hij lacht heel even kort terwijl we ondertussen naar buiten zijn gegaan. "Ben je altijd zo eigenwijs?" Vraagt hij als we naar onze auto's toe lopen die een straat verderop geparkeerd staan. "Ik eigenwijs? Nooit." Zeg ik sarcastisch, waardoor we allebei moeten lachen.

"Nou uh, dankjewel voor vandaag. Het was leuk je ouders wéér te ontmoeten." Zegt Milo sarcastisch als we bij de auto's zijn aangekomen. "Ja, geen probleem." Zeg ik lachend terug. We geven elkaar een knuffel en zeggen dan gedag. "Aan die knuffel kan ik wel wennen." Denk ik bij mezelf. Maar al snel betrap ik mezelf erop dat ik daar zo over denk. Ik zet, hoe kan het ook anders, de route en muziek aan en rijd naar huis.

~~~

Mensen laat deeltje, maar ik heb m net pas afgemaakt want ik heb het gewoon een beetje druk aangezien school weer gaat beginnen.

En morgen even geen deel denk ik, want dan ben ik ben niet thuis en heb geen concepten meer!

Kusjess xx