Wraak met gevolgen // Milo fanfiction

Hoofdstuk 23

Julie POV:

M'n wekker gaat. Ik draai me om naar m'n nachtkastje en zet m uit. 7:00. Veel te vroeg om uit m'n bed te komen. Gelukkig is het vandaag het laatste dagje werken en dan een weekje vakantie. Ik zucht terwijl ik rechtop ga zitten en de slaap uit m'n ogen wrijf. Ik blijf nog heel even zo zitten maar sta dan toch op en doe m'n gordijnen open. M'n ogen moeten even wennen aan het licht, maar als ze gewend zijn pak ik m'n kleren van m'n stoel en maak me klaar in de badkamer.

Ik zit m'n yoghurt naar binnen te werken als Noor de keuken inkomt. "Morgen." Zeg ik tegen haar. "Goedemorgen." Zegt ze terwijl ze ook wat yoghurt pakt. "Jij moet toch ook werken?" Vraag ik als ze naast me komt zitten. Ze knikt en zegt. "Van middag tot avond. Jij?" "Ochtend en middag." Ze knikt even kort en stopt dan weer wat yoghurt in d'r mond. Ik neem de laatste hap van m'n yoghurt en zet dan m'n bakje in de vaatwasser.

Als ik n tanden heb gepoetst pak ik m'n laatste spullen en loop naar de gang waar ik m'n schoenen aan doe. "Ga je alleen?" Vraagt Noor die de gang in loopt. Ik haal diep adem terwijl ik knik. Ik wil eigenlijk echt niet alleen. Ik ben zo bang dat ik de onderbuurman weer tegenkom. En alsof Noor m'n gedachten leest zegt ze. "Als je hem ziet bel je me meteen en doe je alsof ik voor de deur op je wacht." Ik geef haar een glimlach als teken dat het goed komt. Ik krijg meteen een bemoedigende glimlach terug. Ik geef haar nog een knuffel en loop de deur dan uit.

Eind van de middag kom ik weer thuis. Ik ben de onderbuurman heel de dag gelukkig niet tegengekomen. Noor is nog aan het werk en die komt vanavond ook pas thuis. Ik trek m'n schoenen uit en loop de keuken in. Ik ga aan het keuken eiland zitten en kijk of ik nog meldingen heb. Een paar van insta, 1 van Noor en ook 1 van Milo. Ik open Milo het eerst en zie dat hij rond 11 uur heeft geappt.

Milo
Hee, misschien een
rare vraag ofzo maar
kan je bellen? Ik
verveel me de tering. ;)

U
Sorry was werken
vanochtend, daarom
reageerde ik niet. Maar
als je wil kan ik nu nog
bellen.

Als ik het heb verstuurd druk ik m'n telefoon uit en sta op. Ik trek de koelkast open en kijk naar wat lekkers om te koken. Meestal kookt Noor, wat logisch is want zij is de kok in huis. Ik kook alleen als zij er niet is of als ze laat thuis komt. Ik pak wat spullen om wraps te maken als m'n telefoon gaat. Ik haal hem uit m'n zak. Milo. Door alleen zijn naam al krijg ik een lachje op m'n gezicht. Snel neem ik op. "Hoii!" Zeg ik enthousiast terwijl ik m op luidspreker zet. "Hee!" zegt hij even enthousiast terug. Er valt even een korte stilte maar al snel verbreekt Milo m. "T is videobellen hè?" Vraagt hij lachend. "Ja, dat uh... dat wist ik wel. Ik wilde gewoon uh.. kijken wanneer jij het door zou hebben." Zeg ik terwijl ik onhandig m'n telefoon ontgrendel. Als ik hem ontgrendeld word ik aangestoken door de lachende jongen op m'n beeld.

"Juultje puultje, ik ben thuis!" Hoor ik Noor vanaf de gang roepen. "Oh, Noor is thuis. Ik moet hangen, doei!" Zeg ik kortaf tegen Milo. "Oh uh, dag!" Krijg ik terug waarna ik ophang. We hebben heel de avond gebeld en gepraat over van alles. We waren ook allebei gewoon ons eigen ding aan het doen, maar toch was het heel gezellig. "Juul?" Roept Noor weer vanaf de gang. "Ja hier, in de woonkamer sorry!" Verontschuldig ik me. Ik hoor haar voetstappen richting de woonkamer komen en als ze binnenkomt laat ze zich op de andere kant van de bank vallen. "Dus met wie was jij aan het bellen?" Vraagt ze. Ik kijk haar verward aan. Hoe weet zij dit nou weer?! "Ja sukkel, als je zegt dat je moet hangen neem ik aan dat je aan het bellen was." Zegt ze als ze m'n gezicht ziet. "Oh, ik wist niet dat je dat hoorde." "Tuurlijk wel, ik hoor alles." Zegt ze lachend.

"Ben je bezopen?" Vraag ik haar omdat ze zo overdreven lacht. "Je ontwijkt m'n vraag! Met wie belde je?" "Jij ontwijkt mijn vraag!" "Nee ik ben niet bezopen. Maar met wie belde je nou?" Vraagt Noor ongeduldig. "Niemand, oké?" Zeg ik terwijl ik een schuldig lachje op m'n gezicht krijg. "Was die niemand toevallig Milo?" Dat kleine lachje op m'n gezicht wordt groter. "Dat zien we als een ja!" Zegt Noor blij. Ik schud lachend m'n hoofd.

"Zei hij nog iets over morgen?" Vraagt Noor als we uitgelachen zijn. "Nou dat is een leuk verhaal, luister." Begin ik te vertellen. "We waren gewoon aan het bellen en het was gezellig dus ik vroeg of hij morgen weer kon. Ik was gewoon helemaal vergeten dat we met z'n alle weg gaan. Hij zei natuurlijk dat hij er morgen niet was voor opnames. En toen kwam het weer bij me binnen en begon ik te lachen. Dus toen moest ik ook nog even snel verzinnen waarom ik lachte. Ik zei iets van dat ik nog naar m'n ouders moest in de ochtend en toen zei hij dat hij in de middag vloog en nu wilt hij mee." Noor kijkt me aan met open mond, maar al snel begint ze te lachen. "En wat zei je toen?" Vraagt ze nog steeds lachend. "Ik zei zeg maar misschien dat het prima was als hij meeging." Zeg ik een beetje beschaamd waardoor Noor alleen nog harder moet lachen.

"Weten je ouders het al?" Vraagt Noor als ze bijgekomen is. "Kut! Dat ga ik meteen doen!" Roep ik terwijl ik opspring van de bank naar m'n telefoon. Ik loop naar m'n kamer en bel m'n moeder.

~~~

Mensen ik ga heel wat deeltjes schrijven, want ik ben 'ziek' thuis. Ja sorry maar ik zag vannacht half drie nog dus dat gaat m niet worden op school. En sws ben ik ongesteld. Alleen maar meer redenen om thuis te blijven. ;)

Kusjess xx