Yılan Yürek isimli kitabın devamıdır.
.•▪︎°☆°▪︎•.
Konu, oluşturulan evren ve karakterler şahsıma aittir.
Kitapta şiddet ve intihar sahnelerine yer verilmiştir, lütfen buna göre okuyunuz.
Kendinizi tanıyın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SAYEZE N
.
Yıldızkalbi Sarayı
Sabah
"Çabalamıyorsun," dedi Efser altın parmaklıkların ardından. "Hiçbir şey yapmıyorsun."
Uyku mahmuruydu Saye. Gün doğalı taş çatlasa yarım saat olmuştu ve Erendiz her zamankinden çok daha erken bir vakitte biraz evvel yatak odasından ayrılmıştı. Kapının gerisindeki seri konuşmaları anlamaya çalışırken uykuya dalamayan Saye, Efser'i izlemeye başlamıştı. Her zamanki gibi sırtı ona dönük haldeydi. Onları izlemektense kırmızı çinilerle süslü siyah duvarı izlemeyi yeğliyordu.
Tüm bunların bir tür gösteri olduğunu biliyordu Saye. Efser odanın içinde konuşulan her şeyin farkındaydı çünkü dinleyen kulakları bedeninin bir tepki vermesine sebep oluyordu. Şimdiki gibi konuşmuyordu ama duyguları gökyüzünde dönen bulutlar gibiydi.
"Elimden gelen her şeyi yapıyorum," diye Yıldız dilinde cevap verdi Saye. "Yıllardır boş boş oturan biri için fazla suçlayıcısın." Kadına karşı duyduğu saygıyı onunla konuştuğu akşam kaybetmişti.
"Hım." Efser yerinde doğrulup yatağının üzerinde oturdu. Sabah güneşinde açan gündüzsefasına benziyordu. Parlak ve narindi. "Onu sıkan şeyler anlatıyorsun, yeterince eğlenceli değilsin, gülmüyorsun, ilgili değilsin, güzelsin ama bir caziben yok. Hiçbir şey yapmıyorsun. Duygu paylaşımını kullanman akıllıcaydı ama senden daha fazlasını beklemem gerek Sayezen Cadı."
Böyle bir değerlendirmeye tutulduğunun farkında dahi olmayan Saye gülse mi ağlasa mı bilemeden şaşkınlıkla kadına baktı. Ne kadar da ciddi olduğunu görmek nedense canını yaktı. Ondan beklenen gerçekten farklıydı.
"Hayatta kalmaya çalışıyorum," diye kendini açıkladı Saye.
"Ölümden saha beter şeyler vardır," dedi Efser. "Sanırım sen bunların neler olduğunu zaten biliyorsun. O gece yanıma geldiğinde oğlundan bahsettin."
"Oğlun demişken, seninkiyle karşılaştım dün. Zavallı çocuk ona verilen ismi bile hatırlamıyor, annesinden bahsedince kendini öldürmeye kalkıyor-"
"İntikam istemiyor musun?" diye sordu Efser hiç Saye'nin tuzağına düşmeden.
"Ne intikamı? Bana ne yaptığının tam olarak farkında bile değil. Ayrıca beni buraya getiren o değildi, hepsi Yeşil Adam ve Tanyu'nun marifeti. İntikam almam gerekenler onlar." Saye uykuyu iyice elden bırakırken öfke içinde tırmanmaya başlamıştı. Belini örttüğü ince kumaştan kurtulup sırt üstü döndü yatakta.
