ထွင်ထျန်းဟာက တိုက်ခန်းတွင် ဗိုလ်ချုပ်ကျန်းနှင့် ဆုံမိခဲ့သည်။
သို့သော် ၎င်းအပေါ် အဖိုးအို၏ သဘောထားအရ မကောင်းသော ရည်ရွယ်ချက်ကို မတွေ့ခဲ့ရပေ။
တစ်ချိန်က ဗိုလ်ချုပ်ကျန်း၏ လက်ထဲတွင် နတ်ဆိုးဘုရင်များနှင့် နတ်ဆိုးနတ်ဘုရားက အသားပြားများ အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ကြသည်။
အကယ်၍ တစ်ဖက်လူ ထံတွင် မကောင်းသော ရည်ရွယ်ချက်များ အမှန်တကယ် ရှိခဲ့လျှင် ထွင်ထျန်းဟာ မသိစရာ အကြောင်းမရှိပေ။
သို့သော်လည်း ထွင်ထျန်းဟာက သတိထားနေရဆဲ ဖြစ်သည်။
အဆုံးသတ်တွင် ဆရာလေးလင်းသည် ယခုအခါတွင် ဗိုလ်ချုပ်ကျန်၏ ရေဒါတွင် ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။
ဓာတ်လှေကားပေါ် တက်စဉ် ထွင်ထျန်းဟာ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် အာရုံစူးစိုက်သော အမူအရာတစ်ခု ရှိနေ၏။
"ဘာလက်ဆောင်လဲ"
ထွင်ထျန်းဟာက ဝေ့ကျစ်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။
ရိုးသားစွာပြောရရင် ဝေ့ကျစ် သူ့အတွက် လက်ဆောင်တစ်ခု ပြင်ဆင်ပေးထားမည်ဟု ထွင်ထျန်းဟာ လုံးဝမမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။
သူနှင့်ဝေ့ကျစ်က အတော်လေး ဆက်ဆံရေး ကောင်းသည်မှာမှန်သော်လည်း တကယ်တမ်းတွင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် သိသည်မှာ တစ်ပတ်ပင် မပြည့်သေးချေ။
ထွင်ထျန်းဟာက သူ၏ ခြေသည်းများဖြင့် ရေတွက်လိုက်သည်။
ယနေ့ အပါအဝင်ဆို ခုနစ်ရက်တိတိ ရှိခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။
"ဒီလက်ဆောင်က ငါ့အတွက်တော့ အသုံးမဝင်တဲ့ အရာတစ်ခုပါ.. ဒါက မင်းနဲ့မှ လိုက်ဖက်လိမ့်မယ်"
ဝေ့ကျစ်က ဦးထုပ်ချွတ်လိုက်ပြီး သွားပေါ်သည်အထိ ပြုံးပြလိုက်သည်။
"ဒီနေ့က ငါတို့ရဲ့ နှစ်ပတ်လည်နေ့မို့လို့ ကောင်းမွန်တဲ့နေ့လေးတစ်နေ့ပဲ"
"ဘယ်လို နှစ်ပတ်လည်နေ့လဲ"
ထွင်ထျန်းဟာက မေးလိုက်သည်။
"နတ်ဆိုးမုဆိုးများ အဖွဲ့အစည်းကို ဖြိုချခဲ့တဲ့ ငါတို့ရဲ့ ခုနစ်ရက်မြောက် နှစ်ပတ်လည်နေ့ပဲ"
