ဤအင်တာနက်ဘား၏ သူဌေးယဲ့က ဂိမ်းနယ်ပယ်ထဲမှ လူတစ်ယောက်မှန်း ထင်ရှားနေသည်။
သူ့မိသားစုက အင်တာနက် ဘားပေါင်း တစ်ထောင်ကျော်ကို ပိုင်ဆိုင်သောကြောင့် အလွန်သြဇာကြီးမည်မှာ သေချာ၏။
ဟွာရှို့နိုင်ငံက အလွန်ပင် ကျယ်ဝန်းပြီး နဂါးများ ကျားများ ခိုအောင်းနေသည်ဟုပင် ဆိုနိုင်သည်။
ဝေ့ကျစ် နှင့် ထွင်ထျန်းဟာတို့က တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် ဘေးချင်း ကပ်ထိုင်ကာ ၎င်းတို့၏ ကွန်ပျူတာများကို ဖွင့်လိုက်သည်။
ဤသီးသန့် ဂိမ်းအခန်းသည် လူငါးဦးအတွက် သာမန်အခန်းဖြစ်ပြီး အကြီးဆုံးအခန်းသည် လူဆယ်ဦး ဝင်ဆံ့သည်။
သို့သော် သီးသန့်အခန်း အားလုံး၏ အပြင်အဆင်ကမူ ကွဲပြားမှု များစွာမရှိပေ။
ယင်းအချိန်တွင် ထွင်ထျန်းဟာသည် သီးသန့်ခန်းတွင် ကိုယ်ပိုင် ရေချိုးခန်းပါရှိကြောင်း သတိပြုမိခဲ့သည်။
ယင်းမှာ ဖောက်သည်များအတွက် အတော်လေး အဆင်ပြေစေသည်။
ကွန်ပြူတာဘေးရှိ ဝန်ဆောင်မှု ဖုန်းခလုတ် အပြင် အခန်းထဲတွင် ကိုယ်တိုင်ယူစနစ်ဖြင့် သုံးဆောင်ရန် အချိုရည်စင် တစ်ခုနှင့် သရေစာစင် တစ်ခုလည်း ထားပေးထားသည်။
တစ်ခုခုဝယ်လိုလျှင် ငွေပေးချေရန် ကုဒ်ကို တိုက်ရိုက် စကင်န်ဖတ်လိုက်ရုံပင်။
သို့သော် အချိုရည်စင်များ နှင့် အဆာပြေစင်များသည် ယခုအခါတွင် ဗလာဖြစ်နေပြီး အလှပြရုံ သက်သက်သာ ဖြစ်လာသည်။
ပထမတစ်ချက်မှာ သူဌေးယဲ့က ဤအင်တာနက်ဘားကို ဝယ်လိုက်ချိန်တွင် အရာအားလုံး အဆင်သင့် မဖြစ်သေး၍ ဖြစ်သည်။
ဒုတိယအချက်အနေဖြင့် ၎င်းက လက်ရှိတွင် ငွေကြေးအနည်းငယ် ပြတ်လပ်နေသောကြောင့် ဖြစ်၏။
သူဌေးယဲ့က သူ့အလုပ်ကိုကူညီရန် ဝန်ထမ်းပင် မငှားနိုင်သေးပေ။
သူက ပျင်းရိသူတစ်ဦး ဖြစ်၍ လိုအပ်သည့် အဆာပြေမုန့်နှင့် အချိုရည်များကို နေ့စဉ်စာရင်းလုပ်ပြီး ချက်ချင်း ဖြည့်တင်းရန် တစ်စုံတစ်ဦးကို အထူး တာဝန်ပေးမှသာ ဖြစ်နိုင်ပေလိမ့်မည်။
