මං ගෙදර ගියත් මගේ හිතේ වැඩ කරේම නිකිල්ගේ වචන ටික... මං ලංකාවට ආව එක එයාලට හතර මහා නිධානේ පහල වුනා තරම් සතුටක් වුනාට මට එහෙම කිසිම විශේෂ හැගීමක් දැනුනේ නෑ... සමහරවිට මං දැන් සතුටු වෙනවා කියන්නේ මොකක්ද කියලාවත් දන්නේ නැතුව ඇති... මොකද ඒ හැගීම විදලා දැන් සෑහෙන කල්....
" ඩැඩා..... "
මොන දේ කොහොම වුනත් මගේ හිත නිවන්න පුලුවන් තවත් එකම එක්කෙනෙක් හිටියා.. ඒ මගේ චූටි පුතා... මිහින්ස.... ඒ චූටි අත් මගේ බෙල්ල වටේ එතෙද්දි මං ඒ කම්මුලක් ඉම්බා...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" ඔයා කොහෙද ඩැඩා ගියේ... "
ඉංග්‍රීසි හුරුවට වුනත් එයා හරි ලස්සනට වචන ගලපලා සිංහල කතා කරන්න දැන් ඉගෙනගෙන...
" වැඩක් තිබුනනේ මිහි..... මෙහේ හොදයිද ඔයාට...... "
" ටූ කෝල්ඩ් ඩැඩී... "
" සේ සීතලයි...."
" සීතලයි.... "
" ගුඩ්.... කෑවද බබා... "
" ඕඔ.. මිල්ක් රයිස්.... ම්ම්ම්ම් වෙයිට්..... කිරිබත්, කිරිබත් කෑවා...."
වචන එකින් එක මතක් කර කර එයා සිංහල කතා කරනවා... මං කියලා දුන්න හැමදේම ඒ තරම් ලස්සනට මතක තියාගෙන ඉන්න පොඩි කොල්ලා ගැන මට දැනුනේ ආඩ්ම්බරයක්...
" වොශ් කරන් නිදාගන්න මිහි.... ඩැඩා එන්නම් තව ටිකකින්.... "
" මට පාලුයි ඩැඩා... අම් මිස් යූ... "
" මං ඉක්මනට එන්නම් පැටියෝ... ඔයා ඇදට වෙලා ඉන්නකෝ... හාද ? "
" ම්ම්ම්ම් හරි.... මං ඔයාට ගොඩක් ආදරෙයි ඩැඩා... ගුඩ් නයිට්...."
" මාත් ආදරෙයි මගේ මැණිකට.... "
මිහිත් ගියාට පස්සේ ආයෙත් සාලේ මං තනිවුනා.. හැමෝම තම තමන්ගේ වැඩ වලට හිරවෙලා.. මාත් ඇස් පියාගෙනම හාන්සි පුටුවට බර වුනේ ලොකු හුස්මක් පහළට හෙලන ගමන්...
YOU ARE READING
Frozen Romance ( මිදුනු හදවත් )
Non-Fictionආදරේදී දිනන්නේ නිර්භීත අය විතරයි යුරාද් අයියේ..... - නිකිල් -
