Frozen Romance ( මිදුනු හදවත් )

විසිහය වෙනි කොටස

නිකිල් මගෙන් ඈත් වෙලා ගියාටත් පස්සේ මට ඒ උණුහුම ටික වෙලාවක් යනකන්ම දැනෙන්න ගත්තා... නිකිල් වාහනේ පාරට දාලා සීයට පාගලා යනවා මං බලන් හිටියේ අන්තිමට එයාගේ සිනිදු තොල් වල පහස ලබපු නළල අතින් අතගාන ගමන්මයි... හිත කිව්වේ කොහොමහරි එයා පස්සේ දුවගෙන ගිහින් එයා ඉන්න තැනක් හොයාගන්න කියලා වුනත්, මං එයාට තනිවෙන්න ඉඩ දුන්නා.. මොකද මේ වෙලාවේ එයාගේ පස්සෙන් ගිහින් එයාට තවත් වදයක් වෙන්න ඕනි නෑ.. 

අද මං ඉස්සරහට ආවේ හැමදේම සැහැල්ලුවෙන් දැකපු වලාකුළක් වගේ නිදහසේ ජීවත් වෙච්ච මං දන්න නිකිල් නෙවෙයි... ගෙවිලා ගියේ අතේ ඇගිලි ගානටත් වඩා අඩු කාලයක් වුනත් එයා ගොඩක් වෙනස් වෙලා තිබ්බා... ඒ ලස්සන ඇස්වල දීප්තියක් තිබ්බෙම නෑ..  ඒවා මැලවිලා, තනිකරම තිබුනේ වෙහෙසක්... ඒ හිනාව වුනත් වෙනදා වගේ නෙවෙයි... නිකම්ම මවා ගත්ත හිනාවක්... ඔව් අද මං ඉස්සරහට ආවේ මං ආදරේ කරපු මිනිහා නෙවෙයි... එච්චරටම මොනවද වුනේ... මගේ පොඩි එකා මෙච්චර දරදඩු ලොකු මිනිහෙක් වෙන්න තරම් මොකක්ද වුනේ.. මං මුකුත් දන්නේ නෑ... ඉතින්  පෙම්වතෙක් විදිහට මං සාර්ථකද ?  මගේ එකා වෙනුවෙන් මුකුත්ම කරගන්න බැරි වුන, උගේ ප්‍රශ්නයකදී  ඌ එක්ක හයියට හිටගන්න බැරි මං සාර්ථකද ? මට තිබුණේ මං ගැනම කලකිරීමක්....

නිකිල් හම්බුනාම තියෙන ප්‍රශ්න විසදෙයි කියලා හිතුවට සිද්ද වුනේ තිබ්බ ප්‍රශ්න තවත් වැඩිවුන එක... අන්තිමට කරන්න තිබ්බේ එකම දෙයයි මොනවා වුනත් මෙච්චර කල් එක බත් එක බෙදාගෙන කාපු, එක ඇද බෙදාගෙන නිදියපු මගේ කොල්ලව විශ්වාස කරලා තව ටිකක් ඉවසන එක... ඒක තමා මට දැන් කරන්න තියෙන අමාරුම දේත්...

හිත සන්සුන් වෙනකන් කියලා පැයක් දෙකක් මං එතන ඉන්න ඇති... කිසි රෙද්දක් වුනේ නෑ.. බයික් එක ස්ටාර්ට් කරගත්ත මං ආපහූ යන්න පිටත් වුනා... මං ඉන්නේ දරාගන්නම අමාරු තරම් පීඩනයකින්... මට මතක් වුනේ එකම බෙහෙතයි... ඒ අරක්කු... බාර් එකක් හොයාගන්න වැඩිය අමාරු වුනේ නෑ... ගල් අරක්කු බෝතලයක් සෝඩා බෝතලයක් ඕඩර් කරපු මං බාර් එකේ අදුරුම තැනකින් වාඩි වුනේ මට මේ වෙලාවේ කාගේවත් මූණක්වත් බලන්න ඕන නැති නිසා... ටික වෙලාවකින් මං බෝතලෙන් බාගයක්ම ඉවර කලා... කවුරුත් නැතුව තනියම, කලින්ට වඩා මට නිදහසක් දැනුනා.. නිදහස නැති වුනේ එක දිගටම ෆෝන් එක රින්ග් වෙන්න ගද්දී... ෆෝන් එක සයිලන්ට් කරපු මං ආයෙත් බොන්න ගත්තා..  මං ආසයි මේ දැනෙන හැගීමට, මං පාවෙනවා වගේ, හැබැයි මං පාවෙලා පාවෙලා යන්නෙත් නිකිල් කියන වලාකුළ හොයාගෙන... මෙච්චර බීලත් ඇයි මට ඌවම මතක් වෙන්නේ... මං ටේබල් එක බලද්දී සෝඩා බෝතලේ ඉවරයි.. ගල් බෝතලේ බාගේකට පොඩ්ඩක් අඩුවෙන් තිබ්බා... ඒක එහෙම්මම කටට හලාගත්තේ විනාඩියකට හරි නිකිල්ව අමතක කරන්න... විනාඩි ගානක් යද්දී වැඩේ සාර්ථකයි වගේ දැනුනා... මට කිසිම දෙයක් දැනුනේ නෑ... කිසිම දෙයක් මතකෙට ආවේ නෑ... මට දැනුනේ සතුටක්... එක විනාඩියකට හරි මට කලින් හිටපු මං වෙන්න පුලුවන් වුනා...