Childhood Lust (MB #1- REVAMPED)

Special Chapter 1

Read Kabanata 32, before reading this to avoid confusion.

______________________

Special Chapter 1

NAKATANAW kami sa harap ng isang lapida. When I saw that vision of her doon ko lang rin nalaman na she's my first born tiny offspring, my little angel. Nahirapan pa nga ako kung ano ang ipapangalan ko sa puntod niya noon. Nadadalawang isip pa ako kung Klayzon ba o Flaye kaya naisipan 'kong pagsamahin nalang.

Klaye Kurdashian Montiguido. My little angel.

Lumuhod si Lander at tyaka niya hinimas ang lapida ng puntod ng aming mahal na anghel. Sinabi ko na rin kasi sa kanya ang tungkol doon sa mga nakita 'kong panaghinip tungkol kay Klaye. At nung nalaman niya rin ng nakaunan ako noon ay ilang araw ata siyang matamlay ay ilang ulit na ring humingi ng tawad kahit kanina nag so-sorry parin siya. He felt so guilty, pero hindi niya naman kagagawan ang lahat ng iyon. Naipit lang kami ng sitwasyon noon. All we gonna have to now is just to move on and keep going.

Nakatingin lang ang tatlo sa kanilang ama na tahimik na lumuluha, napansin ko kasi ang pagpatak ng mga luha nito sa lapida ng aming panganay. Niyakap ng tatlo ang kanilang ama, na ikinangiti ko naman habang naluluha na rin.

"I'm sorry baby." Naiiyak nitong sambit. "Patawad kung nagkulang ako sa pag aruga sa papa mo. If only I hadn't been so stupid then, maybe you would be with us now. Forgive me my angel if I failed as your father, if only I had been good to your papa then, maybe you would be here now with my arms around you."

Dinaluhan ko agad ito. "Stop thinking like that, Lander. It's not your fault and no one is at fault at all. Klaye, told me that he loves you so much, and she is happy there. Let's just accept everything, Lander. She asked that she wants us to move on, our little angel will always be in our side hindi man natin siya nakikita but she's always be in our heart, we will always feel her love for us." We will move on but we will never forget our Klaye.

Lumingon siya sakin at tumango. Namumula na rin ang kanyang mga mata at ilong dahil sa iyak. Humihikbi pa ito.

"I-I'm so sorry love, I just can't help it." Pinahid ko ang mga luha nito na lumandas sa kanyang pisnge. "I'm really sorry."

Hindi ko siya masisisi kung ganito ang kanyang mga nararamdaman dahil ang akala niya kasalanan niya ang lahat kung bakit nangyari ang mga ito, kung bakit kami nawalan ng angel noon. Pareho naman naming hindi alam na nagdadalang tao na pala ako noon nong nangyari ang trahedya. Sinisi ko rin ang aking sarili dahil pakiramdam ko naging pabaya rin akong ama at kasalanan ko rin kung bakit hindi ko siya naisilang ng mabuti dito sa mundo.

Walang araw na hindi ko sinisisi ang aking sarili. Pero nung nagkaroon ako ng pagkakataong makausap siya noon, tila nabunutan ako ng tinik. In that moment I observed how the way she talk maturely, the way how understanding her mindset, the way how she told me how she love us so much. Pakiramdam ko, napalaki ko siya ng maayos at mabuti. At masaya na ako don, it feels like all of my guilt are gone.

Naging malupit ang sitwasyon sa aming dalawa. Pero sa kabila ng lahat mauuwi rin naman pala kami sa isa't-isa. Masyadong mabigat ang aming mga napagdaanan pero napagtagumpayan naman itong lagpasan. At alam 'kong ginagabayan kami ni Klaye mula noon at hanggang ngayon, and I know she's one of the reason why we're still together.

"D-Daddy stop crying na po. W-We're crying na rin!" Iyak na sambit ni Oliver. Di ko mapigilan ang mapangiti dahil sa ka-cute-tan ng aking mga chikiting. Kinuha ni Lander ang tatlo at niyakap ito sa kanyang bisig.

"Y-You're the best father po, d-daddy!" Umiiyak na sambit ni Gunther.

"You never failed to be a father dad. We love you so much!" Umiiyak rin ito si Kaizer pero di naman gaano kumpara sa dalawa na humihikbi talaga ng malakas.