කතන්දරයක්..♡ [ Sinhala BL : Complete ]

විසිහතරවන කතන්දරය

1988 නොවැම්බර්
( Sadeepa's POV [Methuka's father] )

"අක්කේ.. අක්කේ..." අම්මා මාව ඇදගෙන ගජනායක වලව්වට යනකොට පාන්දර දෙක විතර වෙන්න ඇති.. ඉස්කෝලෙ විභාගෙට පාඩම් කර කර ඉන්නකොට ගෙවල් ඉස්සරහින් ආපූ පිච්චෙන ගඳ මොකක්ද බලද්දි මන් මුලින්ම දැක්කෙ ටයර් ගොඩක් උඩ පිච්චෙන මගෙ අයියගෙ මූණ... අම්මායි මායි දුවල ගියේ අයියාව බේරගන්න.. එත් අපි පරක්කු වැඩී.. හිත දුකින් පිරිල යනකොට අයියට එහා පැත්තෙන් තිබුණු අනිත් නිසල සිරුර ගජනායක වලව්වෙ පුංචි මැණිකෙගෙ කියල අදුන ගන්න ගියේ මිලි තත්පරයයි.. ඒ වෙලේම තමා අම්මයි මායි වලව්වට දුවන්න පටන් ගත්තේ..

"මොකද මොකද අක්කෙ?, මැණිකෙ නිදි.." වලව්ව ඉස්සර හිටපු සෙදිරිස් මාමා අහනකොට අම්මා ඉකි ගහන්න පටන් ගත්තා.. අපෙ සද්දෙට ජනේලෙන් එළිය බැලුවෙ හෙට විභාගෙට පාඩම් කර කර හිටපු වලව්වෙ පුංචි නිළමෙ කේසර ගජනායක.. කෙටියෙන්ම මගෙ යාලුවා..
ඒ එක්කම කේසර එළියට ආවා..

"මොකද සදීප.. මේ මහ රෑ..." කේසර අහද්දි මම ඉකි ගැහි ගැහි හිටියා.

"කේසර.. අපෙ අයියයි.. උඹෙ අක්කයි.. අපෙ හංදිය ඉස්සරහ..."

එතනින් එහාට කියන්න කළින් නිළමෙයි මැණිකෙයි ආවා..

"අනේ අක්කේ.. මොකද.. මේ රෑ.. " මැනිකෙ ඇවිත් අඩ අඩ උන්නු අපෙ අම්මව බදාගත්තා..

"මොකද කොල්ලො මේ.." නිලමේ මගෙන් ඇහුවා

"පුංචි මැණිකේයි අපෙ අයියයි.. අපෙ හංදියේ.. ම..මර..මරලා දාල නිළමේ.." මන් ඉකි ගැහි ගැහීම කිව්වා..

...................................

ඒ සිද්දිය වෙලා අවුරුදු තුනකින් අපෙ අම්මා නැති වුණා.. මන් හැදිල වැඩුණේ ගජනායක වලව්වේ.. දුරින් වෙන නෑදෑ කමයි.. මැරිච්ච අප්පච්චි ගමේ ග්‍රාමනිලදාරියා වුණ නිසාත් ගමේ පිලිගැනීමක් මට තිබුණා.. ඒ එක්කම මගෙ අයියගෙයි.. නිළමෙගෙ දුවගෙයි කසාදෙත් ස්ථිර කරල තිබුණ නිසාත් අපෙ බැදීම ශක්තිමත්ව තිබුණා.. 1994 දි උසස් පෙළ ලියලා මමයි කේසරයි දෙන්නම කැළනිය විශ්වවිද්‍යාලයට තේරුණේ උත්සහයෙන්මයි...
1995දි අපිව කැම්පස් එකට බාරගත්තා...ඒ මැයි මාසෙ මට මතක විදිහට...