《criminal》

💎13

_عشق واقعا چیه؟

+اگه از من میپرسی فقط یه سری کنش و واکنش شیمیایی برای بقا

_اگه برای بقا بود بین من و تو اتفاق نمیوفتاد

+چرا،من برای زنده موندن به تو نیاز دارم،تو اکسیژن منی،کی گفته بقا فقط تولید مثله؟

_بس کن،تو حرف عاشقانه زدن شکستم میدی

تهیونگ با خجالت گفت

+قرار نیست اندازه من زبون باز باشی،من طبیعی تو رو دوست دارم،برای هیچی تلاش نکن

_اونقد از خودم مطمئن هستم که اینکارو نکنم

+بله آقای خودشیفته،میدونم

_ولی به نظر من عشق کنش و واکنش شیمیایی نیست،عشق یک استراتژی ذهنیه

+خیلیم وضعیتت از من بهتر نیست،دو تا آنتی رمانتیک افتادیم به هم

جونگکوک با خنده گفت و باعث خنده تهیونگ شد

_جدی میگم،استراتژی ذهنه،شراکت خودآگاه و ناخودآگاه،یه جور بلای خودخواسته برای اینکه یک چیزی بتونه قلبمونو به تپش بندازه،قرن هاست مردم در تلاشن تظاهر کنن هیچی دست خودشون نیست و عشق جدا از اختیاره،ولی خب برای من اینطور نبود،من به اختیار خودم تو تله افتادم چون واقعا به این تپش قلب و شوق احتیاج داشتم

تهیونگ داشت توضیح میداد که جونگکوک حس کرد واقعا نمیتونه این حجم از جذابیتو بی جواب بزاره پس خودشو جلو کشید و درست تو فاصله چند سانتی متری تهیونگ ایستاد
حالا جفتشون به کانتر آشپزخونه تکیه زده بودن

+و من میتونم قلب این مرد رو به تپش بندازم؟

تهیونگ با خودش فکر کرد جونگکوک همیشه همینقدر اغواگرانه حرف میزد و اون حواسش نبود؟

تهیونگ با نفس حبس شده تو چشمای جونگکوک زل زد
دست جونگکوک جلو تر رفت و روی ماهیچه سینه تهیونگ قرار گرفت
لبخند جونگکوک پر رنگ تر شد
و نگاهش عمق بیشتری گرفت

+میتونم حسش کنم،ضربان قلبتو

_از تاثیرت روی من لذت میبری؟

+خیلی

تهیونگ نگاهشو ریز کرد و لباشو با زبون خیس کرد

نگاه جونگکوک روی لباش کشیده شد که بلافاصله به نیشخند باز میشدن..

_منم همینطور

جونگکوک منتظر نموند و لباشو محکم رو لبای تهیونگ کوبید

بوسه پر عطشی بود