CİĞERPARE| Gay

17

14k olmusuzz 🎉🎊

Bu yaşıma kadar en lüks yerde yatıp, en lüks yerde kalkmıştım. En iyi yerlerde yemek yemiş. En ufak bir söz işitmemiştim. Şimdi ise sırtımı yasladığım duvarda başımı ellerimin arasına almıştım. Ne yapacağımı bilmeyerek ağlayan kardeşim ve evden çıktığımızdan beri ağzından tek kelime çıkmayan annem'e baktım. Her şeyin ilkini yaşıyordum burada. İlk defa azarlanmış, ilk defa yerde yatmış, ilk defa dayak yemiştim. Ve ilk defa birinden hoşlanmıştım. Hissettiğim duyguların aşk olmadığını biliyordum. Veya emin olamıyordum. Telefonumu ikide bir açıp rehbere giriyordum. Korkut'u aramak için. Ama bir türlü o arama tuşuna basamıyordum.

"Dönemeyiz ki.. yollar kapalı." Dedi Deren ağlayarak.

"Anne ne yapacağız?" Annem onu dinlemeyerek ayağını bavulun tekerine yasladı. Düşünüyordu, kaşlarını çatmış kara kara düşünüyordu. Ellerimi montumun cebine koyduğumda elime çarpan gofretle dudaklarım titredi. Korkut bunu arabada iken vermişti ben de saklamıştım. Diğer elimde tuttuğum telefon çalınca arayana baktım. Babam peşimizden gelmeye çalışmış ama babaannem fenalaşınca onun yanında kalmıştı. Bin defa aramıştı. Annem bakışlarıyla açma demişti. Şimdi ise arayan Korkut'tu.. açıp açmamak arasında kalmışken gözlerimi yumup açtım.

"Nerdesiniz?" Dedi sesi oldukça sert çıkıyordu.

"Bilmiyorum." Gerçekten bilmiyordum annem hızlı adımlarla yürütmüştü bizde arkasında gitmiştik. İç çektiğini duydum.

"Tabela falan var mı? Köyün çıkışında mısınız?" Etrafıma baktığımda kapatılmış bir lokanta duruyordu.

"Kapatılmış bir lokanta var."

"Turuncu mu?"

"Evet turuncu kapısı."

"Kıpırdamayın." Kapattığında annem gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Olayların ele başı bendim.

"İnanabiliyor musunuz? O kadın bana vurdu!" Yanağını tuttu tekrardan harbiden kızarmıştı.

"Yahu sen kadının kaçan kızını nerden biliyorsun? Mektup olayını nerden biliyorsun?" Bakışlarını kaçırıp dudağını ısırdı. "Şey.. temizlik yaparken dolapları silmemi istedi. Kırmızı bir kutu vardı onun içinde mektup vardı."

"Sakın okudum deme."

"Yani.." Bakışlarını ağaçlara çevirip benim göz hapisimden kurtulmaya çalıştı. Tabii ki okumuştu bu da soru muydu? Sabır çekip soğuktan kızaran burnumu çektim. Üşüyen ellerim buz tutmuştu. Dişlerim birbirine çarparken önümüzde siyah bir araba durdu. Kapısı hızla açılıp içerden örme kazağıyla üstüne bir şey almadan çıkan Korkut'un kulakları soğuktan kızarmıştı. Önümde durup endişeyle omuzlarımı tuttu nefes nefese kalmış bir şekilde üstümde gözlerini dolaştırdı.

"Bir şey yaptılar mı sana?" Bizi kısık gözlerle izleyen annem'e baktım. O da fark edip beni bıraktı. Annem iç çekip başını iki yana salladı. Korkut bavullarımıza bakıp bana döndü.

"Yollar kapalı."

"Biliyoruz.."

"Ne yapacaksınız?"

"Bilmiyoruz." Dedim bu kez sıkıntı içinde. "İsterseniz bir süreliğine ben de kalabilirsiniz. Rahat olun diye size anahtarı veririm eve uğramam."

"Ya zaten senin yüzünden bu haldeyiz." Deren ağlayarak çemkirdi. "Alakası yok." Dedim Korkut'a bakarak. Korkut derince nefes alıp vermişti.

"Gerçekten seninle alakası yok. Biz eninde sonunda o evden çıkacaktık. Annem'e sor."