✧រឿងសុបិន្ដស្នេហ៍✿❥/wonki

ភាគទី៣៤:ទ្រាំ!!!!

          ដោយសារតែជុងវ៉ុនមិនស្រួលខ្លួននីគីមិនបាននៅយូរទេ នាយប្រគល់ឯកសារអោយលោកតារួចក៏ត្រឡប់មកវិញ។ នាយនាំជុងវ៉ុនមកញ៉ាំអាហារខាងក្រៅដោយសារតែរាងតូចនិយាយថាកាលនៅកន្លែងថតជុងវ៉ុនញ៉ាំអាហារមិនទៀងពេលបានជាវិលមុខឈឺក្រពះបែបនេះ។ កន្លែងដែលនាយនាំមកជាហាងអាហារនៅជាប់ទន្លេហាន ហើយនាយកក់ផ្ដាច់សម្រាប់តែនាយពីនាក់រាងតូច
"ញ៉ាំអោយច្រើនៗទៅ នៅញញឹមអីទៀត"នីគីចាប់អាហារអោយព្រោះជុងវ៉ុននៅញញឹមអង្គុយស្ងៀមដូចចាំអោយនាយបញ្ចុក បើគ្រាន់តែនាំមកញ៉ាំអាហារប៉ុណ្ណឹង
"អូនរំភើបពេក"
"គ្រាន់តែអាហារមួយពេលហ្នឹង?"
"បងមិនដឹង? មួយនេះអាចចាត់ទុកថាជាអាហារ dating ដំបូងណា"
"ចៃដន្យប៉ុណ្ណោះ"
"ចៃដន្យឯណា កក់ហាងដាច់មួយតែឯង?"
"ឆាប់ញ៉ាំបាយទៅ នៅនិយាយច្រើនតិចនាំទៅវិញឥឡូវ"
"ឆឹស!ញ៉ាំហើយ"
"រអ៊ូអី?"
"គ្មានទេ អាហារឆ្ងាញ់ណាស់"
"អញ្ចឹងញ៉ាំអោយច្រើនៗទៅ"នីគីចាប់អោយជុងវ៉ុនបន្ថែម ចង់ទ្រាំមិនខ្វល់ដែរតែនាយឯណាទ្រាំបានបើឃើញមនុស្សស្លេកស្លាំងនៅនឹងមុខ

      ពេលញ៉ាំអាហាររួចពួកគេត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ជុងវ៉ុនយប់នេះចូលគេបន្ទប់ជាមួយនាយដែរតែ....
"នេះអូនញ៉ាំទៅ!"
"អីគេ?"
"ថ្នាំវិលមុខ"
"មិនញ៉ាំទេ"ជុងវ៉ុនខ្ទប់មាត់ ព្រោះក្លិនថ្នាំធ្វើអោយគេចង់ក្អួត
"ហេតុអី?"
"មិនចង់ញ៉ាំ អត់ញ៉ាំទេ"ជុងវ៉ុនប្រះខ្លួនគេងបន្លំគេច រាងក្រាសក៏មិនចង់បង្ខំគេទៀតដែរ នាយប្រះខ្លួនគេងទៅម្ខាងដូចគ្នា តែក្មេងខូចបែរជាមកស្រវាអោបនាយទៅវិញ
"អូនភ្លេចយកខ្នើយមកសុំអោបមួយយប់"ជុងវ៉ុនខូចណាស់ បាននាយមិនមាត់គេហ៊ានលើកជើងគង់នាយទៀតធ្វើដូចនាយខ្នើយអោបមែនទែនអញ្ចឹង
"អឹម.."នីគីបំរះខ្លួនទៅអោបគេវិញដូចគ្នា
"ក្នុងខណៈដែលអូនចាត់ទុកបងជាខ្នើយអោបបងក៏អាចចាត់ទុកអូនជាខ្នើយអោបបានដូចគ្នា"នាយនិយាយទាំងបិទភ្នែកស្រវាអោបរាងតូចជាប់ អ្នកណាទៅទ្រាំបានបើក្លិនខ្លួនរាងតូចដែលហើរមកប៉ះច្រមុះនាយប្រហើរៗនោះ
"សឺត!"ជុងវ៉ុនអោនទៅថើបថ្ពាល់រាងក្រាស
"នែ៎.."នីគី
"ខ្នើយអោបមិនចេះតវ៉ាទេ"ជុងវ៉ុន
"អញ្ចឹងហ៎..?"នីគី
"អាយ! ហិហិនីគី" ជុងវ៉ុនសើចឡើងខណ:នាយចាប់ក្រញិចបឺតខាំមាត់របស់ជុងវ៉ុន មិនមែនថ្ពាល់ដូចរាងតូចនោះទេ
"អ្ហឹម!បានហើយ"ជុងវ៉ុន
"ហេតុអី?"នីគី
"អូនកំពុងឈឺណ៎ា"
"ចាំបងជួយបំបាត់កុំឲ្យអូនឈឺ"(ហាក៎មានចឹងទៀត!)
"អា៎ក!មិនបានទេ"ជុងវ៉ុនទប់ទ្រូងនាយ ពេលដែលនាយបម្រុងនឹងស្រវាថើបគេម្ដងទៀត
"តើអូនអាចស្នើរសុំអ្វីម្យ៉ាងបានទេ"ជុងវ៉ុននិយាយបន្ត ខណ:នីគីងើបមុខឡើងសម្លឹងមករាងតូចដោយចម្ងល់
"បានតើ!រឿងអី?"
"គឺអូនចង់សុំគ្រប់គ្រងលើ...បង...បានទេ?គឺអូន.."
"បាន"
"ហាស!"
"ភ្ញាក់ផ្អើលអីក្រែងអូនជាប្រពន្ធបងហេស?"
"ពិតមែន?"
"ប្ដីប្រពន្ធតែងតែជាកម្មសិទ្ធរបស់គ្នា"
"បងនិយាយហើយណ៎ា! សន្យា!"
"ចាំបងបញ្ជាក់"នីគីនិយាយមិនអោយជុងវ៉ុនឃាត់ទាន់ នាយតម្រង់ថើបបូរមាត់តូចច្រមិចពូកែងតវ៉ាមួយនោះ មើលចុះឈឺហើយនៅតវ៉ាសម្ដីនាយមិនអោយធ្លាក់ដល់ដីមួយពាក្យទៀត?
"អា៎ក!នីគី"ជុងវ៉ុនស្រែកឡើងបន្តិច ខណ:នីគីបម្រះខ្លួនទ្រោបលើរាងតូច នាយថើបបន្ត ប្រដេញចុះក្រោមតាមក្លិនខ្លួនក្រអូបដែរចេញពីម្ចាស់ខ្លួន ដែលអូសទាញនាយកកិតស្បែកជុងវ៉ុនឡើងក្រហមជាំដុំៗ នាយខំទ្រាំណាស់ តែទ្រាំមិនបានបើក្លិនខ្លួនជុងវ៉ុនទាក់ទាញយ៉ាងហ្នឹង

       នីគីបន្តថើបចន្លោះថ្ពាល់រហូតដល់រាងកាយជុងវ៉ុននិងសម្លៀកបំពាក់ត្រូវបានខ្ទាត់ចេញពីគ្នា រាងកាយទទេរស្អាតកាន់តែទាក់ទាញនាយមួយកម្រឹតទៀត បន្ថែមដោយសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរឥតអៀនខ្មាស់របស់ជុងវ៉ុន ដាស់អារម្មណ៍អោយអាតូចនីគី ងើបឡើងឈរបាស់ចង្អុលមុខជុងវ៉ុន(🙏💆)
"ហៅឈ្មោះបង  ឆាប់ឡើង"នីគីបង្គាប់បញ្ជារ នាយដៃម្ខាងឈោងយករបស់ពិសេសក្នុងកិទុ មួរបើកគម្រប់រួចហើយចាក់វាលាបលើតំបន់ពិសេសរបស់ជុងវ៉ុន ដៃបន្តសា*របស់ខ្លួនឯងញាប់ឆ្មេររួចហើយទើបតម្រង់មាត់ច្រកដាក់ចូលទៅ(🙏💆)
"អា្ហស!នីគី អ្ហាស៎ អ្ហឹម !"ជុងវ៉ុនហើបមាត់ថ្ងូរបានមួយមាត់ នីគីស្រវាថើបបិទមាត់ជុងវ៉ុនបន្ត ក្នុងពេលដែលរាងកាយខាងក្រោមកំពុងមមាញឹករុញរបស់ខ្លួនឲ្យចូលក្នុងរាងកាយរបស់រាងតូច ទាំងពិបាកព្រោះច្រករាងតូចតឹងណែនខ្លាំងពេក
"អឹម!តឹងណែនល្អណាស់ អ្ហាស៎!"នីគីនិយាយបន្តសសើរមិនដាច់ពីមាត់ នាយខំប្រឹងខាំមាត់អុកបញ្ចូលទាល់តែបានសម្រេចហើយចង្កេះធ្វើចលនាខ្លាំងៗយកតែម្ដង ព្រោះនាយមិនចង់ចំណាយពេលយូរទៀតទេ ពួកគេបន្តធ្វើវាពីមួយទៅមួយរហូតទាល់តែអស់ខ្សោះកម្លាំងពីខ្លួនទើបនាំគ្នាសម្រាក ទាំងរាងកាយគ្មានសម្លៀកបំពាក់រុំព័ទ្ធជិតខ្លួន...(បាច់លេបថ្នាំអីទេគេញុាំគ្នាហើយ)

    *ឃើញទេពេលខ្លះការស៊ូទ្រាំអត់ធ្មត់របស់មនុស្សម្នាក់មិនមែនមានន័យថាត្រូវតែសោកសៅ ក្រៀមក្រំគ្រប់ពេលនោះទេ។*

សរសេររាងភ្លាវតិចហើយណ៎ា
ខែបុណ្យខែទានគេទៅលេងស្រុកទៅធ្វើបុណ្យចំណែកអ្នកអានអង្គុយត៎ាអូសទូរសព្ទកុំបាបហោះមករកដែល.
______________
Vote and comm💋❤️