✧រឿងសុបិន្ដស្នេហ៍✿❥/wonki

ភាគ២២:បងហៅខ្ញុំថាអូន?

ព្រឹកបន្ទាប់
   ត្របកភ្នែកតូចៗស្ដើងស្រាលមួយគូរចាប់កម្រើកឡើង ជុងវ៉ុនចាប់ភ្ញាក់ពីគេងបើកភ្នែករេរកមើលពេញបន្ទប់ឃើញតែខោអាវធ្លាក់រាយប៉ាយនឹងសភាពមើលមិនយល់នៃបន្ទប់តែមិនឃើញនាយក្រាស់សោះគេរេភ្នែកទៅម្ខាងទៀតទើបក្រឡេកឃើញនាយគេងយកដៃទ្រក្បាលមើលមកគេទាំងញញឹមតិចៗ នេះគឺលើកទីមួយរបស់គេហើយ គេចង់ញញឹមដាក់នាយដែរតែញញឹមមិនចេញសោះមិនដឹងហេតុអី
"good morning យ៉ាងម៉េចហើយ គេងលក់ស្រួលទេ"នាយញញឹមស្រស់សួរគេនៅអោនមកថើបថ្ងាស់គេទៀត គេគួរតែរំភើបត្រូវទេ
"កើតអី ខឹងបងរឿងយប់មិញមែនទេ បងសុំទោសបងមិនដឹង-"
"អត់អីទេ"ជុងវ៉ុននិយាយកាត់គេប្រហែលជាមិនចង់ឮពាក្យចុងក្រោយទេមើលទៅ
"បើចឹងកើតអី..អរ បងឮថាពេលមានអីលើកដំបូងបែបនេះច្បាស់ជាឈឺចាប់ មើលបងសុំមើលបន្តិចមើលឈឺកន្លែងណា"នីគីនិយាយតែឯងអឺអើតែឯងនៅចង់លាត់ភួយមើលចំណុចផ្សារភ្ជាប់(🙏)យប់មិញទៀតបើកុំតែជុងវ៉ុនទប់ទាន់
"អត់ទេអត់អីទេ"ជុងវ៉ុនខ្ជប់យ៉ាងលឿនបើកមើលយ៉ាងម៉េចខ្មាស់គេស្លាប់ហើយ
"អត់អីយ៉ាងម៉េចម៉ោះបងមើលសិន"
"នីគី!"ជុងវ៉ុនជ្រួញចិញ្ចើមហៅឃាត់គេហៅនាយចំឈ្មោះព្រោះគេអាយុប្អូននាយតែ3ខែប៉ុណ្ណោះ
"វ៉ុន អូនកើតអីបងសួរម៉េចមិនឆ្លើយ បើខឹងប្រាប់ថាខឹងកុំនៅស្ងៀមបែបនេះបងមិនយល់ទេ"
"បងហៅខ្ញុំថាអូន?"
"យ៉ាងម៉េចមិនពេញចិត្ត?ក្រែងចង់បានបែបនេះហេស?យើងរៀបការហើយមានអីជាមួយគ្នាជារឿងធម្មតាតើអូនកុំគិតច្រើនអី"
"ខ្ញុំថាបងទេដែលគិតច្រើន បងទទួលយកខ្ញុំ មិនខ្លាចបាក់មុខទេហេស មានប្រពន្ធជាប្រុស?"
"ខ្លាចអីទៀតគេដឹងពេញប្រទេសហើយបងមិនខ្វល់ទៀតទេ"
"អរគុណ"ជុងវ៉ុនចូលទៅអោបនាយទាំងយំតិចៗគេរំភើបគេប្រាប់ថាគេរំភើបគេអរគុណនាយអរគុណអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងអោយគេមានថ្ងៃនេះ
"ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ ទៅគេងបន្ទប់បងណាពួកយើងផ្ដើមថ្មីជាមួយគ្នាបងសន្យាមើលថែអូនល្អបំផុត"
"អឹម"
"ទៅងូតទឹកល្អទេ ងូតពីរនាក់"ជុងវ៉ុនគ្រាន់តែញញឹមលើកដៃតោងករនាយ នាយក៏ចូលមកបីលើកគេទៅ
15នាទីក្រោយមក
       នីគីលើកបីជុងវ៉ុនចេញពីបន្ទប់ទឹកមកវិញបីគេដាក់លើគ្រែយកថ្នាំលាបអោយគេ រួចទើបដើរទៅយកខោអាវអោយគេពាក់
"នៅទីនេះសិនហើយ"
"បាទ"និយាយរួចនាយដើរចេញទៅមកវិញជាមួយខោអាវមួយសម្រាប់យកមកពាក់អោយរាងតូចកាយវិការថ្នាក់ថ្នមណាស់មិនដូចកំពុងសំដែងនោះទេ
"អូនគេងចុះចាំបងចុះទៅអោយគេរំងាស់ស៊ុបអោយ"
"អឹម"រាងតូចមិននិយាយអីគ្រាន់តែងក់ក្បាលនាយចូលមកថើបគេមួយខ្សឺតទើបចេញទៅ នៅលើខ្លួនមានអាវឃ្លុំ។ ជុងវ៉ុនពេលនាយចេញទៅក៏ដាក់ខ្លួនគេងញញឹមឡើងមានអារម្មណ៍ថាមានក្ដីសុខដល់ហើយ
មិនយូរនោះទេ នីគីចូលមកវិញជាមួយអាវយឺតដៃខ្លីរបៀបនៅផ្ទះនាយសម្រាកមួយថ្ងៃព្រោះត្រូវមើលថែគេ យ៉ាងណាបានជាប្រព្រឹត្តិទៅហើយនាយត្រូវតែទទួលខុសត្រូវ ពេលរៀបបន្ទប់រួចនាយក៏យកខោអាវប្រឡាក់កម្រាលពូកទៅដាក់កន្ត្រកចាំអ្នកបម្រើយកទៅបោក ប៉ុន្តែពេលទៅដល់នាយឃើញអ្វីសរៗនៅគៀនកន្ត្រករើសយកមកមើលចិត្តក៏ពុះកញ្ច្រោលឡើងមកភ្លាមៗ
"ជុងវ៉ុន!យ៉ាង ជុងវ៉ុន!"នីគីក្ដាប់ដៃណែនដើរចេញមកក្រៅជាមួយថ្នាំកញ្ចប់នោះ
"ហឹម?បងមានការអី"ជុងវ៉ុនភ្ញាក់ពីគេងបើកភ្នែកស្រឹមៗមើលនាយ
"បកស្រាយយ៉ាងម៉េច? យប់មិញឯងដាក់ថ្នាំយើងមែនទេ"នីគីខឹងមុខឡើងក្រហមគប់កញ្ចប់ថ្នាំទៅលើមុខជុងវ៉ុនមួយទំហឹងនៅប្ដូរសព្វនាមហៅគ្នាទៀតនាយពិតជាខឹងខ្លាំងណាស់ពេលនេះ
"ឯងថោកទាបយ៉ាងនេះហេស យ៉ាង ជុងវ៉ុន!ឯងសប្បាយចិត្តណាស់ទៅពេលឃើញយើងរត់មករកឯងត្រុកៗបែបនេះ" នីគីស្ទុះចូលទៅចាប់ច្របាច់ស្មារាងតូចខ្លាំងៗស្រែកសម្លុតស្ទើរតែដាច់កន្លឺតដឹងស្រាប់នាយខឹងអាក្រក់ប៉ុណ្ណាបែបនេះហើយទើបជុងវ៉ុនព្យាយាមមិនធ្វើអោយនាយខឹងខ្លាំងតាំងពីដើមមក
"ខ្ញុំអត់ទេ"ជុងវ៉ុនចាប់ផ្ដើមបង្ហូរទឹកភ្នែកចុះមកក្រវីក្បាលតតាត់ប្រកែកថាមិនមែនទាំងដែលថ្នាំនោះនៅក្នុងបន្ទប់គេ?
"អត់ហេស បើអត់ទេម៉េចក៏ថ្នាំនេះមកនៅក្នុងបន្ទប់ឯងវាមានជើងហោះមកខ្លួនឯង ឬក៏ឯងទិញមកដើម្បីដាក់ថ្នាំយើងហាស ជុងវ៉ុនឯងឆាប់ឆ្លើយភ្លាមមកថ្នាំហ្នឹងជារបស់ឯងមែនទេ"
"មែនថ្នាំហ្នឹងជារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំទិញមកដាក់អោយបងតែខ្ញុំមិនបានដាក់ទេ"
"បើឯងមិនដាក់ទេអ្នកណាដាក់ ឯងគិតថាយើងលេងល្បិចដាក់ថ្នាំខ្លួនឯងដើម្បីបានខ្លួនប្រាណរបស់ឯងចឹង អរ...ឬមួយឯងគិតថាដាក់ថ្នាំយើងហើយយើងនឹងទន់ចិត្តយកឯងធ្វើប្រពន្ធ បានតើ ចាប់ពីពេលនេះទៅយើងនឹងយកឯងធ្វើប្រពន្ធ ធ្វើប្រពន្ធដែលបម្រើSe*របស់យើង"នីគីនិយាយហើយក៏ចាប់ខ្ញាំស្មាផ្ដួលជុងវ៉ុនទៅលើគ្រែឡើងទ្រោបពីលើកញ្ឆក់ថ្នាំសម្រើបនោះមកហែកដោយមាត់ ចំណែកជុងវ៉ុនក្រវីក្បាលចង់ដាច់ទៅហើយគេភ័យណាស់ព្យាយាមរើរតែរើមិនបាន
"អត់ទេណា បងកុំធ្វើចឹងដាក់ខ្ញុំអីខ្ញុំខ្លាចហើយខ្ញុំមិនបានធ្វើទេ"ជុងវ៉ុនភ័យញ័រខ្លួនទទ្រើកគេខ្លាចណាស់ទឹកមុខនាយពិតជាកាចណាស់មិនដូចយប់មិញទេ
"ចង់ភ្លក្សរស់ជាតិថ្នាំសម្រើបរបស់ឯងម្ដងទេ"នីគីញញឹមចុងមាត់អកយកថ្នាំសម្រើបទៅបៀមហើយអោនមកថើបបញ្ចូលរសជាតិថ្នាំនោះអោយគេ ជុងវ៉ុនរើខ្លាំងណាស់គេមិនព្រមទេរុញនាយចេញផងតែមិនបានព្រោះនាយចាប់ដៃគេឡើងទៅលើផុតដៃម្ខាងចាប់ក្បាលគេជាប់ថើបបញ្ចូលទាល់តែអស់
"យ៉ាងម៉េចដែរឆ្ងាញ់ទេ ចង់ភ្លក្សរសជាតិឥទ្ធិពលរបស់វាម្ដងទេ"នីគីញញឹមចុងមាត់ម្ដងទៀតដោះអាវខ្លួនឯងចេញថយពីជុងវ៉ុនឆ្ងាយបន្តិច ចំណែកជុងវ៉ុនដែលក្រោកងើបអង្គុយក្អកផងក្អួតផងនោះ ឃើញបែបនេះក៏ស្ទុះមកថើបមាត់នាយតែម្ដង
"អឹម"សម្លេងថើបមាត់គ្នាជុងវ៉ុនថើបផងអង្អែលផងតម្រូវតាមតណ្ហានៃថ្នាំសម្រើកនីគីព្រមអោយថើបព្រោះនាយចង់ធ្វើបាបគេ
"ហៃយ៉ា...លេងបែបនេះមិនសប្បាយសោះ"ពេលឃើញឥទ្ធិពលថ្នាំជ្រាបពេញខ្លួនជុងវ៉ុនហើយនាយក៏រុញគេចេញញញឹមបន្ថែមទៀត
"បងនីគី"ជុងវ៉ុនជ្រាបទឹកភ្នែកតាមកន្ទុយភ្នែក សម្លឹងមើលនាយទាំងឈឺចិត្តនឹងក្ដៅក្នុងខ្លួន ពេលនេះអារម្មណ៍គេត្រូវការនាយណាស់តែមិនហ៊ានសុំទេ ដឹងហើយថាសុំមិនបាន
"យ៉ាងម៉េចត្រូវការយើងណាស់មែនទេ"
"ធ្វើអោយយើងសប្បាយចិត្តទៅយើងដាក់ទានអោយ"នាយដៀងភ្នែកអោយគេចូលចន្លោះជើងនាយ បើចង់បាននាយបម្រើនាយសិនទៅ ចំណែកជុងវ៉ុនបានត្រឹមខាំមាត់សង្កត់ចិត្តព្រមធ្វើតាម គេរំកិលខ្លួនចុះពីគ្រែតិចៗចូលចន្លោះជើងនាយប្រើដៃញ័ររបស់គេចាក់រូតខោរបស់នាយបន្លិចយកកូនប្រុសដែលខឹងបាស់ឆ្កឺតនោះមក(sorry 🙏🥲)
"ចង់អោយយើងដាក់ទោសឯងហេស"ពេលឃើញជុងវ៉ុនងើបមុខមើលនាយមិនធ្វើអ្វីសោះនាយចាប់ផ្ដើមខឹងមុខក្រហមព្រោះតែត្រូវថ្នាំសម្រើបដូចគ្នា
"អត់ចេះទេ"រាងតូចធ្វើមុខគួរអាណិតតែនាយមិនអាណិតទេ
"មិនចេះមិនបាច់ធ្វើ"នាយប្រុងនឹងងើបចេញតែគេទប់ដៃជាប់ខាំមាត់យល់ព្រមធ្វើទាំងមិនចេះគ្មានបទពិសោធន៍អ្វីបន្តិច
"អា ស្រួលណាស់ជុងវ៉ុនបន្ថែមល្បឿនទៀត អា.."នីគីងើយក្បាលឡើងទៅលើស្លឺភ្នែកព្រោះស្រួលខ្លាំងពេកចំណែកជុងវ៉ុនក្នុងខណ:ពេលនេះគេប្រៀបដូចជាកូនឆ្មាមួយក្បាលកំពុងលិតទឹកដោះគោ
"សឺត អា~ស្រួលណាស់ជិតចេញហើយលឿនទៀត"នាយគិតតែពីស្រែកលឿនទៀតៗឯអ្នកខាងក្រោមប្រឹងបន្ថែមល្បឿនខ្លាចទើសចិត្តទាំងដែលខ្លួនឯងខកចង់ដាច់ខ្យល់តែនៅតែមិនទាន់ស្កប់ចិត្តទើបនាយជួយបន្ថែមល្បឿនអោយកាន់តែលឿនកាន់តែខ្លាំងកាន់តែជ្រៅរហូតដល់
"ខិខិ"ជុងវ៉ុនឈ្លក់សឹងឆ្លាក់ករនៅពេលដែលសារធាតុសរបាញ់ចូលមកលឿនខ្លាំងពេក ច្រមុះគេឡើងក្រហមដូចកូនឆ្មាគួរអោយអាណិតណាស់
"ដល់វេនខ្ញុំហើយមែនទេ"
"យល់ថាឯងគួរអោយអាណិតយើងដាក់ទានអោយ"
"តិចៗបានទេខ្ញុំនៅឈឺ"
"តិចមិនបានទេវាជាការដាក់ទោស"
"បងនីគី!"
"ស្រាតទៅឬចង់អោយយើងប្រហឹង្សា"នាយស្រែកសម្លុតគេក៏ព្រមធ្វើតាម យ៉ាងណាវាជាទោសរបស់យើងគិតអាក្រក់លើគេយើងត្រូវទទួលគ្មានសិទ្ធិខឹងទេទោះមិនបានធ្វើក៏ដោយប៉ុន្តែបានគិតទៅហើយចុងក្រោយបានត្រឹមសោកស្ដាយ
_______________________
Vote and comm