Pamuk Şeker

Bölüm 44. Dudaktan Taşan Kelimeler

Merhaba, nasılsınız? Size pamuk şeker tadında iki yeni bölümle birden geldim💓

Bölüme geçmeden önce birkaç şey söylemek istiyorum. Berbat bir dönemden geçip sesimizi duyurmaya çalışıyoruz. Korkunç bir kadın düşmanlığı mevcut bu boyutu bu kadar büyük beklemiyordum. Bilmediğimiz ne gruplar ne dolaplar dönüyormuş meğer. Ne yöne baksam daha korkunç bir şeye şahit oluyorum, lütfen artık bitsin. İnsanlığın şöyle kolundan tutup silkelenmesi lazım! Ne kötü bir devre denk geldik, her şeyi biz yaşadık gibi geliyor.

Pamuk şekeri kimler okuyor yaşınız kaç bilmiyorum ama beni ister bir arkadaş bir dost, ister bir abla, ister bir yazar olarak görün lütfen kendinize dikkat edin. Kimse sizden ve yaşamınızdan önemli değil, ama o benim arkadaşım demeyin, hayır demeyi öğrenin herkese iyilik yapılmaz. İyi olmak ve saf olmak arasında ince bir çizgi vardır. Devir her zamankinden daha kötü. Daha küçük yaşlarda bazen farklı yollara sapabiliyoruz ve geri dönüşü olmadığını düşünüyoruz. Hepimiz bu dönemlerden geçtik derdin en büyüğü bizde sandık. Ancak ölümden başka her şeye bir çare bulunur. Ailenizle yaşadıklarınızı paylaşmaktan çekinmeyin, korkmayın onlar sizi ne zorluklarla büyütüp bu yaşa getirdiler. Hayatınızdan olmak, onların size korkuyla kızmasından daha önemli değil. Elbette kızmaları güzel bir şey değil ama ben de bir anneyim ve ebeveny olarak birçok sorumluluğumuz var ve korkuyoruz. Çocuklarımızı sevdiklerimizi koruyamamaktan korkuyoruz. 

O kadar korkunç tweet'ler okudum ki bunların hiçbirinin sahibi belli değil. Belki sıra arkadaşınız, belki komşunuz güven artık çok zor bir hissiyat.

Yaşananlardan dolayı çok üzgünüm umarım artık bu son olur ve adalet yerini bulur. Biz yine bunun için çabalamaya devam edeceğiz.

Biz yine kitaplarda iyiyi güzeli ayırt etmeyi vurgulayacağız. Hayatınıza iyi kalpli insanlar dokunsun ve sizin de kimseye kötülüğünüz dokunmaması dileğiyle.

Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum. Gelecek bölüme dek sevgiyle kalın🌷

Bölüm 44. Dudaktan Taşan Kelimeler

Ele avuca sığmayan gönlünün hasretini dindirmek için hızlı adımlarla tepiyordu yolu Ali Ata. Sevdasına kavuştuğu an ruhu rahatlayacak aklı durulacaktı. Bu sıra karakolda işler yoğundu. İtle piçle uğraşmak onların bir numaralı vazgeçilmezleriydi ama bunlar sıradan dalaşmalar değildi.

Genç çocukları toplayıp aklını yıkayan bir grup söz konusuydu. İki aile daha bu sabah kayıp çocuklarını ihbar edip yana yakıla karakola gelmişti. Gençlerin pırıl pırıl geleceklerini ellerinden almak isteyen malum sona er ya da geç erecekti.

Bu köpeklerin izini sürmekten başına ağrılar giren Ali Ata ceketini kaptığı gibi çıktı karakoldan.

Yolda yürürken tartışan bir karı koca görünce adımlarını yavaşlattı. Zaten sinirliydi bir de şiddet gösterdiğini görürse tüm sinirini bu hergeleden çıkarırdı.

"Ben sana demedim mi Zeliha, ellerini de kapatacaksın, gözlerini de kapatacaksın?"

"Behçet kurbanın olayım gözlerimi kapatırsam nasıl görüp yürüyeceğim niye böyle yapıyorsun?"

"Bundan sonra böyle, görüp de ne yapıyorsunuz sanki? Size sahip çıkmadıkça kuduruyorsunuz? Neler okuyoruz gazetelerde?"

"Behçet, canım kocam benim bir kusurum mu oldu? Niye eziyet ediyorsun bana günlerdir sen böyle değildin?"

"Bundan sonra böyleyim. Beğenemedin mi?"

"Beğenemedim Behçet! Sakalını uzattın toplantılara gittin diye sana bir haller oldu. Gidip annene anlatacağım her şeyi?"