Herkese merhaba!
İlk öncelikle, Instagram hesabıma beklerim.
İg; zeytmr_
kirilankalemler_17
Kim okuyabiliyorsa oy verirse ve bir tane bile olsa yorum atarsa çok sevinirim. Biliyorsunuz, az kişiyiz ve benim de biraz motivasyona ihtiyacım var. Siz benim ilham kaynağımsınız. Desteklerinizi bekliyorum. 🌸
Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. İyi okumalar! 🎀
⌛
Asena Akalın Vural
Yetimhaneye geldiğimizde Öznur kendine gelmişti. Biraz daha iyiydi. Ama hepimiz sessizdik. Konuşan yoktu. Arabadan indiğimizde korumalar dolu poşetler ile yanımıza gelmişti. Bazı poşetlerde oyuncak, bazı poşetlerde kırtasiye ürünleri, bazı poşetlerde kıyafetler ve bazılarında ise yemek için malzemeler, abur cuburlar vardı. Çocuklar içindi.
"İyi misin, sevgilim?" diye sordu Safa abi, Öznur'a. Öznur başını salladı. Asla Safa abinin elini bırakmıyordu. Sanki her an bir şey olacakmış gibi onun elini tutuyordu.
"Çok güzel yapmışlar burayı." dedi Berkin. "Yenilenmiş."
"Yıllar geçti üzerinden. Değişmesi normal." dedi Safa abi. Öznur'un elini bırakmadan yürümeye başladı. Yetimhanenin önünde yaşlı görevli bizi gördüğünde garip garip baktı yüzümüze.
"Siz kimsiniz?" dedi amca.
"Safa ben, Hayri amca. Hatırladın mı? Soy ismi olmayan Safa." dedi Safa abi. Amca bir anda gülümsediğinde Safa abi'yi hatırladığını anlamıştık.
"Oooo nasılsın yavrum? Yıllardır neredesin be çocuğum? Hiç uğramıyorsun buralara." Dedi Hayri amca. Safa abi, Öznur'un elini bırakmadan diğer eliyle Hayri amcayla tokalaştı.
"Çocukları görmeye geldim, Hayri amca. Onları mutlu etmek için geldim." dedi Safa abi. Hayri amca gülümsedi. Kapıyı açtı.
"Buyur, yavrum. Geç." dediğinde gülümsedi Safa abi. Teşekkür ederek içeri geçtik. Bahçede kimse yoktu. Akşam olduğu için muhtemelen dışarıda çocuklar yoktu.
***
Yetimhaneye girdiğimizde Safa abi'ye bazı sorular sorulmuş, bir kaç kişi onunla sohbet etmişti. Sonra ise çocuklarla konuşmamıza izin vermişlerdi. Şimdi ise yetimhanenin bahçesinde çocuklara oyunculuklarını, kıyafetlerini dağıtıyorlardı. Hepsi o kadar mutluydu ki gülüşleri insanın içini ısıtıyordu. Kötü geçmiş bir günün ardından bu kadar çocuğu mutlu etmek ve onların kahkasını duymak kesinlikle huzur veriyordu.
"Şimdilik bu kadar! Ama her ay size sürprizler getireceğim. Tamam mı çocuklar?" dedi Safa abi. Çocuklar hemen Safa abi'yi onaylamıştı. Hepsi koşup Safa abi'ye sarılmaya çalıştığında gülümsedik.
"Çok mutlu oldular." dedi Berkin. Gülümseyerek izliyordu çocukları.
"Hep mutlu olsunlar. Bu hayatta gülümsemeyi, mutlu olmayı en çok hak edenler çocuklar. Güzel bir yaşamı hak ediyorlar." diyerek başımı omzuna yasladım. Çocuklarla ilgilen Öznur'u ve Safa abi'yi izledim. İkisi de mutluydu. Safa abi, geçmişiyle yüzleşmişti. Bu çocuklar Safa abi gibiydi. Öznur ise çocukları mutlu ederek geçmişini en azından bir süreliğine unutmuş, onların gülümsemesi ile mutlu olmuştu. Çocuklar sürekli ikisine sarılıyor, onlara güzel şeyler söylüyorlardı. Bizim yanımıza gelip oyuncağını veya kırtasiye ürününü gösteren çocuklar da vardı. Onları dikkatle dinliyorduk. Dinlenmek hoşlarına gidiyordu. Önemsenmek hoşlarına gidiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntikam Aşkı
Espiritual"Zira gerçekleri kaybetmektense, gerçekleri kazanmak daha zordur." Gerçekleri kazananlara ithafen... 22 yıl önce işlenmiş cinayet unutulur muydu? Akalın ailesi unutmuştu. Bir cinayeti, bir kadının ölümünü, bir annenin çocuğunu annesiz bırakmak zor...
