ဖွားလေးရဲ့ အသုဘ ရက်လည်ပြီးတာနဲ့ မောင်တို့လဲ မမခင်တို့နဲ့အတူတူ ရွာကိုပြန်လိုက်လာဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။တရားနာပွဲမှာဖြစ်သွားတဲ့ ကိစ္စအတွက် အန်တီသန္တာက အစပိုင်းမှာတော့ စိတ်ဆိုးပေမဲ့ မဲကြီးရဲ့ တောင်းပန်မှုကြောင့် ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ ဟုတ်လဲဟုတ်သည်လေ ကိုယ့်အမေ အသုဘကို ဘယ်သူက အခုလို ရယ်မောနေကြတာကို တွေ့ချင်မလဲ ။မဲကြီးဘက်က ကြည့်ရင်လဲ မှန်နေပြန်ရော ၊ ဘုန်းဘုန်းကမေးတယ်ဆိုတော့ သူ့ခဗျာ လိမ်လို့လဲမရပြန်ဘူးလေ။ဒီလိုနဲ့ မောင်တို့လဲ အန်တီသန္တာရယ် ၊ အန်တီညိုရယ် ၊ တီလေးဟန်နီနဲ့ တီလေးဝါ တို့ကို နှုတ်ဆက်ကာ ထိုညနေမှာဘဲ ရွာကိုပြန်ရင် ကားပေါ်ကို တတ်လာခဲ့ကြသည်။
"တာ့တာ တီလေးတို့"
ထိုအခါ တီလေးဝါက တီလေးဟန်နီကို ဖက်ကာ မောင့်တို့ကားလေးကိုကြည့်ပြီး အော်ပြောလာသည်။
"တာ့တာ ရဝီလေး !!!၊ အိမ့်ခြူးမောင်!!!! နင် ငါ့တူမလေးကို စိတ်ဆင်းရဲအောင်မလုပ်နဲ့နော်!!!!ကြားလား!!!"
ထိုအခါ ဂိုဂိုကလဲ မခေပါဘူး ကားပေါ်ကနေ ပြန်အော်ပြောတော့သည်။
"ကြားတယ်ဟေ့ ကြားတယ်!!! ၊ သွားပြီ မဝါလင်းရေ!!!"
"အေးအေး!!!!"
ဒီလိုနဲ့ မောင်တို့ကားလေးဟာ အန်တီသန္တာတို့အိမ်ကနေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။
ထိုအချိန် ခင့်အပေါ်သို့ရောက်ရှိလာတဲ့ အနွေးထည်လေးတစ်ထည်။
"အေးတယ်လေ ခင်ရဲ့ ၊ လေစိမ်းတွေအရမ်းမခံနဲ့နော် မောင့်ခင်လေးဖျားလိမ့်မယ်"
"ဟုတ် မောင်"
ခင်ဟာ ပြောပြီးသည်နဲ့တစ်ပြိုင်နက် ယိမ်းရဝီမောင်ရဲ့ ပုခုံးလေးပေါ်ကို ခေါင်းလေးမှီကာ အပြင်ဘက်က ရူခင်းတွေကို ကြည့်နေခဲ့သည်။ ယိမ်းရဝီမောင်လဲ ခင့်ကို နွေးထွေးသွားအောင် ပုခုံးလေးကို ပို၍တိုးကာ ဖက်ထားတော့သည်။ထိုကဲသဲနေတဲ့ အတွဲကို ကားပေါ်ရှိ အိမ့်ခြူးမောင်တို့အတွဲနဲ့ မဲကြီးရယ် ဒေါ်ခင်သက်ထွေးတို့က မျက်စောင်းထိုးကာ ကြည့်နေကြသည်ကိုတော့ ထိုအတွဲက မြင်ဟန်မတူပေ။
YOU ARE READING
ဗျို့ မမခင်
Romanceခင် ၊ မမခင် ၊မောင့်ရဲ့ တစ်ဦးပိုင်လေး ခင် ခင်ဆိုတဲ့ အမျိုးသမီးလေးက မောင့်နှလုံးသားကို ဟိုးအရင်ကတည်းကနေ အခုချိန်ထိ ချုပ်ကိုင်ထားနိုင်သူ။ ဘဝက ရုပ်ရှင်မဟုတ်မှန်း မမခင်နဲ့တွေ့မှ မောင် နားလည်တော့တယ်။
