𝐁𝐀𝐁 𝟐𝟒

678 57 16
                                    

MEE goreng sudah siap masak. Tersenyum bangga Hani apabila melihat hasil sarapan paginya yang segar bugar. Ini semua dari resepi Che Nom. Orang yang tak pandai masak pun boleh jadi handal masak.

"HEHEHEHE, agak-agak mama suka tak mee goreng ni? Tapi mestilah suka! Ini kan kegemaran mama." ujar Hani sendiri bersama hidungnya dikembang kempis.

Bekas yang berada di tepi kuali Hani letakkan mee ke dalamnya. Lalu ditutup dan diletakkan ke dalam bag yang buatnya untuk bawa bekal.

"Hani." Sapa Naqib dari arah belakang sambil menyandarkan badannya pada dinding dapur. Dari tadi dia memerhati tingkah laku Hani yang gembira semacam. Masak pun boleh senyum sampai ke telinga? Masak untuk siapa? Lelaki atau perempuan? Kawan atau scandal? Ugh, whatever.

"Ouh, abang. Selamat pagi! Lena tidur? Sampai Hani kejut abang subuh pun abang tak bangun."

Sindiran Hani membuatkan Naqib malu. Wajahnya dipalingkan ke tempat lain. Bukan dia sengaja tidak mahu bangun tapi sakit waktu solat isyak malam semalam pun masih lagi belum habis.

"Kau nak pergi mana ni?"

Mengecil mata Hani apabila Naqib ubah tajuk perbualan mereka. Tahu pun malu! Rasanya tadi waktu pagi, mahu saja dia siram muka Naqib dengan baldi penuh tu. Padan muka!

"Hani nak bagi bekal ni dekat mama. Buat sarapan dia. Waktu macam ni mama selalunya ada dekat butik. Itu kejap lagi Hani nak mintak izin dengan abang, nak pergi bagi bekal ni dekat mama. Bolehkan abang?"

"Boleh tapi biar aku yang hantar."

Laju Hani geleng kepala. Buat apa Naqib mahu hantar dia? Dia sudah pun terbiasa naik kereta kancil Naqib yang dah nazak tu. Walaupun nazak tetap saja kereta tu berjalan seperti kereta baru. Laju pun laju. Boleh drift lagi!

"Kau nak pergi dengan apa kalau aku tak hantar? Teksi?"

"Taklah. Hani naik kereta kancil abang tu. Iyalah kalau dulukan Hani memang nak sangat tumpang naik kereta abang yang mewah tu. Tapi abangkan selalu tolak, kata yang Hani ni tak layak nak naik kereta abang. Tak apalah. Jadi sebab itu, Hani naik je kereta kancil nazak abang tu. Boleh tahan jugak kelajuan dia. Kalah kereta mainan dekat jalan tu."

Berubah suasana hati Naqib. Tidak sangka yang Hani masih lagi memakai kereta kancil tu. Ingatkan kereta tu Raqib sudah bagi lenyek sejak kejadiaan pintu tercabut haritu.

"Bukan ke kereta tu pintu dia dah tercabut?"

"Abang, yang rosak kita boleh baiki. Hani suruh kedai bengkel baiki."

"Mahal tak?"

"Mahal. Dalam empat ratus lebih macam tu. Tapi Hani tak kisah pun mahal, asalkan dia tahan lama."

Naqib mengeluarkan wang kertas sebanyak lima ratus lalu dihulur pada Hani. Membulat anak mata Hani apabila melihat aksi Naqib.

"Buat apa ni?"

"Ganti semula duit kau yang harituh. Lain kali kalau perlukan apa-apa telefon aku, Hani. Aku suami kau."

"Tapikan abang kata yang Hani ni tak boleh menyusahkan abang. Sebab itu Hani tak pernah pun telefon abang walaupun Hani ada masalah. Rasanya sekali je lah yang Hani mintak tolong dengan abang. Waktu penyangak haritu. Itupun Raqib yang datang. Nasiblah ada Raqib. Kalau tidak isteri abang ni, rasanya dah jumpa Tuhan agaknya." ujar Hani bersama tawa.

Bila ingat semula rasa kelakar pulak. Aduhai, nak berlagak tunggu hero datang. Alih-alih adik hero yang datang! Memang kuat bermimpilah dia ni. Buang saja mimpi kau Hani. Dalam hidup kau tak ada agenda manis berkaitan dengan hero.

BAHAGIA SYED NAQIB | OGWhere stories live. Discover now