🌼 Chapter 27 🌼

292 31 10
                                    

එදා කැෆේ එකේදි ' අහම්බෙන් ' හම්බුනාට පස්සෙ අද වෙනතුරු රශේන් අයියා මගෙ ඇස් මානෙට ආවෙ නෑ......එයාලට ඒලෙවල්ස් පටන් ගත්තා ඒත් අඩුම ඊට කලින් දවසෙවත් මට එයාට විශ් කරන්න හම්බුන්නෑ

ඒක මොන තරම් දරුනුද ??



ඉස්සර හැමදාම නැතත් අහම්බෙන් හරි මැසේජ් එකක් හම්බුනාට අද වෙනකොට ඒක එහෙම නෑ.....ඔය මොක උනත් අදත් වට්සැප් එකේ මැසේජ් ආවෙ නැතත් උඩින්ම අන්සේව් නම්බර් එකක් තියනවා

දවසින් දවස



දවසින් දවස



දවසින් දවස ගෙවිලා ගියෙ රශේන් අයියගෙ එක්සෑම් ඉවරවෙනකොට.......තාමත් ඒ කට හඩවත් අහම්බෙන්වත් ඇහුන්නෑ.....දවස් ගෙව්වා නෙවෙයි ගෙවුනා......මට දැනුනෙ අපි ආයම මුලට ගියා වගේ ෆීලින් එකක්......එතකොට දන්නෙත් නෑ දැන් දන්නවා උනත් නොදන්න ගානට ඉන්නකොට ඒ දෙකේ ඇති වෙනස මොකක්ද ඇත්තටම


ඕවා ඇවිත් මහ වේදනාකාරී දවස්



මට කියන්න ආයම මුලට යන්න පුලුවන් මැජික් එකක්.....නැත්තම් මන්තරයක්......ඔය මුකුත්ම නැත්නම් එක්කො අමතක කරන්න පුළුවන් විදියක්.....ඔය මොකක්මහරි ක්‍රමයක්


ඔය ආඩම්බරකාර ඇස් වලට එබිලා
වරුවක් ගිය තැන
ඉදහිටක ඔය මූනෙ ඇදෙන සීතල හිනාව ගැන
දැන් මට ලියන්න කවි බෝමයි.....
ඔයාව මතක් කරද්දිත් ඔව් මට ලෝබයි.....


ස්නෝව්ඩ්‍රොප් මල් උනත් අන්තිමට තෝරගත්තෙ සීතල ශිශිරය.....!
එහෙම බැලුවහම අයිති නෑ කියලා දැන දැනත් ඔයාව තෝරගත්ත මම ඇත්තටම වැරදිද ??


කමක් නෑ ඔයා ඉතින් හිනාවෙන්න....
මොකද මට පුලුවන් අන්තිමට 'දරාගන්න' !


ඔයාට කියන්න කැලික්ටස්
අලු ඇස් අයිතිකාරයා කොහමත් උද්දච්චයි.....ඒක ඇත්ත මට තිබුනා කාලෙකට විතරක් කලුවර අහසෙ පායන ඒ තරුවට ආස නොකර ඉන්න....එයාත් හරියට නිකන් වොඩ්කා වීදුරුවක් වගේ


හ්ම්ම් නොස්ටැල්ජියානු ප්‍රේමයක්......!


අවසානයටම හැරිලා බලද්දි මගෙ හදවත උනත් පොසිලේන් බාජනයක්...



ආත්ම ස්පර්ශ 🌼🌼 |ONGOING|Where stories live. Discover now