🌼 Chapter 41 🌼

236 30 20
                                    

මම බලන් උන්නෙ පාර දෙපැත්තටවෙන්න පහුවෙලා යන පරිසරය දිහා.....රශේන් අයියා වාහනේ ඩ්‍රයිව් කරනකොට එයාට මෙහා පැත්තෙන් උන්නු මම රේඩියෝ එක ඔන් කලා.....ඉවසන්න බැරිම තැන අම්මලාව බලන්න එක්ක යන්න කියලා මම එයාට වැන්දෙ නැති ටික විතරයි......මම එයාලව දාලා ගිය දවසෙ ඉදන් රශේන් අයියා අම්මවයි තාත්තවයි බලන්න ගිහින්.....මම නැතත් එයා හොදට ඒ දෙන්නව බලාගත්තු වග නොකිව්වට මොකද මම දන්නවා

මම එක මොහොතකට කල්පනා කලා.....ඒ දෙන්නා හුගක් වයස ඇතිද......සමහරවිට එදා වගේ තාත්තගෙ සරම් ගැටේ ආයම මට ඉදගන්න බැරිවේවි......වයසට උනාට නම් කමක් නෑ අම්මයි තාත්තයි ලග ආයම ඉන්න තිබුනනම්.....එයාලා මාව දැකලා පුදුම වේවිද.....මට අනිත් පැත්තට මගෙ දැන් අම්මාවයි තාත්තවයි මතක්වෙනකොට බර හුස්මක් පිට දැම්මා.....ඒ දෙගොල්ලොම මට ඕන......ඒ දෙන්නා මේ ගමන එන්න යන්න හා කිව්වත් මම දන්නවා ඒ අම්මාත් මම එනකන් බලන් ඉන්න වග......සමහරවිට අප්පච්චි උනත් මගෙන් කෝල් එකක් එනකන් වැඩ අස්සෙ උනත් බලන් ඇති


කවුද කැමති තමන්ගෙ දරුවන්ව තවත් කෙනෙක් එක්ක බෙදාගන්න? ඒත් මම දන්නවා ඒ දෙන්නා අමාරුවෙන් හරි මාව එයාලා එක්ක බෙදාගන්න වග...

පහුවෙලා යන ගෙවල් දිහා බලන් කල්පනා කලා.....කලර් ලයිට් එකට සුදු ඉරට මෙහායින් රශේන් අයියා කාර් එක නවත්තනකොට  ස්කෝලෙ පටන් ගන්න ටයිම් එක හන්දා හුගක් ළමයි සැරෙන් සැරේටම පාර මාරු උනා.....මම බලන් උන්නෙ සුදු ඇදන් කයිය ගගහා හිනාවෙවී යන ලමයි දිහා වෙනකොට ඊලගට ඇස් ගියෙ ඊට එහා පැත්තෙ තාප්පෙ නම ගහපු අපි' කලින් දවසක ' ගියපු ස්කෝලෙට

ගේට් එක ලග හිටන් උන්නු ප්‍රිෆෙක්ට්ලා එතනින් යන කොල්ලොන්ගෙ කොන්ඩ රැවුල් බලන හැටි මට මෙතනට පෙනුනා.....සුදු අත් දිග ශර්ට් එකට තද නිල්පාට එක්ක රතු ඉරි ගියපු ටයි එක කොහම අමතකවෙන්නද......මොකක්හරි උත්සවයක් තිබ්බ දවසක අපි හැමෝම ලග අඩුම සාක්කුවේ හරි ඔය ටයි එක තිබුනා.....නායකන්ස් කිව්වහම ඒ එන ගැම්ම මෙවෙලෙත් මට හොදටෝම දැනුනා


සියනෑවෙ මුතු ඇටය......ඒත් එක්කම මට මතක් උනේ ආශර කියපු දේ වෙනකොට මගෙ මූනෙ ලස්සන හිනා රැල්ලක් ඇදුනා.....එදා දවසක මමත් ඒ වගේම එයත් ඔය ස්කෝලෙටම ගියපු හැටි මට මතක් උනා....කොච්චර ලස්සනද ඒ කාලෙ ඇත්තට......ඒ වගේම ඒවා හරි වේදනයි.....ඒ යාලුවො අද කොහෙදවත් දන්නෑ


ආත්ම ස්පර්ශ 🌼🌼 |ONGOING|Where stories live. Discover now