" උබ මම ඔතනට එනකොට ලෑස්තිවෙලා ඉදපන් ශෙවී හරී......නැත්නම් මම ආවහම තමා ඇදුම් අදින්න ගන්නෙ "
" හා....හා හරි අනේ මට තේරුනා.....ඔයා එන්නවකො මම මේ දැනටමත් ලෑස්තිවෙනගමන් "
" ම්ම්ම්......මම මේ එන්න හදන්නෙ "
" පරිස්සමට එන්න ආශර ඕකෙ ඉගිල්ලෙන්න නම් හදන්න එපා "
" නෑ.......නෑ ඉගිල්ලෙන්න මේකට තට්ටු නෑනෙ ශෙවී.....මම තියනවා "
" ම්ම්ම් "
අවසානයටම ආශරගෙන් ආව කෝල් එක කට්වෙලා යනකොට කනේ රදවන් උන්නු ෆෝන් එක අරන් මම පැත්තකින් තිබ්බා.....ඒකා ඔය කෝල් කරන්නෙ මට ඊයෙ රෑ ඉදන්.....එහෙමට ලොකුවට මිතුරු සමාගමක් නැති හන්දා ආශර කියන්නෙම වචනෙන් පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම මට හොද යාලුවෙක් වෙනකොට එයාගෙ ගෙදර නොගිහින් මම කොහමද.....අම්මා නම් කිව්වා පරිස්සමට ගිහින් එන්න කියලා....අප්පච්චි උනත් අවුලක් නෑ....කොහමත් මම පොඩි එකෙක් නොවෙනකොට දෙමාපියෝ උනත් එයාලා හැමවෙලාවකම මගෙ නිදහසට ඉඩදීලා පිටිපස්සට වෙලා බලන් උන්නා
නොකිව්වට මොකද මම හොදාකාරවම දන්නවා වැඩි කතාබහක් නැතත් අප්පච්චි මාව තදකරලා අල්ලගෙන ඉන්නවයි කියන එක.......කතා කරන්නෑ කියන්නෙ අපේ අම්මා වගේ කච කච ගාන්නෙ නැති එක......ඒ එයාගෙ හැටි.....අප්පච්චි නම් හැමවෙලාවකම කියන්නෙ මොනා නැතත් අම්මගෙ ටකරන් කටනම් අඩුවක් නැතුව මට ඇවිත් කියලා......එක අතකට එයා එහෙම කියන එකත් සාධාරණයි
ලා ක්රීම් පාට අත් දිග ශර්ට් එක ඇදගන්න ගමන් උන්නු මගෙ ඇස් ගිහින් නැවතුනේ කන්නාඩි මේසෙ කොනකට වෙන්න තිබුන ඒ දෙන්නාගෙ පොටෝ එක ලගට
YOU ARE READING
ආත්ම ස්පර්ශ 🌼🌼 |ONGOING|
Fanfiction" ආදරේ කියන්නෙ ලබා ගැනීමම නෙවෙයි...." කවුදෝ කෙනෙක් කියනවා මං අහගෙන මට අන්තිම තප්පරේදිත් හිතුනා තව එක සැරයක් ඔය අත අල්ලලා බලන්න......මට ඕන උනා මට දැනෙන විදියටමද ඔයාටත් මාව දැනෙන්නෙ කියලා හරියටම දැනගන්න..... පිට කොන්ද දිගේ හිරියක්....?? අපෝ මොන පිස්ස...