🌼 Chapter 28 🌼

266 33 6
                                    

දැලි ලන්තෑරුම් එළිය හෙමින් බරයි නුඹේ මුහුණ
කොහේ මුවා උනාද මේ සෙවනැල්ල
මල් පෙතිත් නැතුවාය මෙතරම් සියුමැලි
ඔයා මත්වෙලා ඉන්නෙ මගේ ආදරෙන්......ඒකයි ඔය......ඔයා කිව්වෙ එහෙම.......මට ඇහුනෙ එහෙම

' අපි මේ ලෝකෙ ඉන්න ආදරණීයම පෙම්වතුන් වන්නෙමි '

( Copied)
                                                                      

                                                                                                                                                                                                                                        

"  අයියෙ අපි හම්බෙමුද........මට ඔයාට කියන්න දෙයක් තියනවා........ඉතින් පුලුවන්ද "



මම දැන් තප්පර ගානක් ඉදන්ම බලන් උන්නෙ මම ටයිප් කරපු මැසේජ් එක දිහා.....යවනවද.......නැද්ද.....ආය ආයම මම මගෙන්ම ඇහුවෙ එහෙම.....මම එක මොහොතකට හිතුවා.......එක්කො යවනවා.......මොකද මේ අන්තිම පාර


" ම්ම්ම්........කොහෙදිද "


ඕන එකක් කියලා රශේන් අයියට යවපු මැසේජ් එකට තප්පර ගානක් යන්න කලින් අනිත් පැත්තට රෙප්ලයි හම්බෙනකොට මටත් නොදැනිවම බර හුස්මක් පිට උනා.......ඔහොම කරන්න එපා.......ඔය විදියට හැසිරෙනකොට නොලැබෙන දේකට බලාපොරොත්තු තියාගන්න මම ඇත්තටම වැරදිද??


" පුස්තකාලෙට මම අද යනවා......හවසට එනවද "

" ම්ම්ම්......"



ඉතින් එච්චරයි.......රශේන් අයියා එවපු මැසේජ් එක දිහා තව එක සැරයක් බලපු මම කලේ ෆෝන් එක ඕෆ් කරලා පැත්තකින් තිබ්බ එක



මම ඇස් ගෙනිච්චා......පුස්තකාලෙ කියන්නෙම මම අධිමාත්‍රිකව ආශ්‍රේ කරන තැනක් වෙනකොට මෙතනට ආවා කියන්නෙම ආය මට හැරවීමක් ඇත්තෙම නෑ.....අර කිව්වත් වගේ වෙලාව ගෙවෙන්නෙම නැති තරම්......මගෙ ඇස් ගිහින් නැවතුනේ ඉස්සරහ තිබුන ලී රාක්කෙ උඩම තට්ටුව ආශ්‍රේ කරන මායාකාර පොත් ලගටවෙනකොට මම කලේ හරි පරිස්සමට ඒවා දිගේ ඇගිලි තුඩු සියුම්ව ගෙනියපු එක......සමහර පොත් කහ ගැහිලා උනත් ඒවායෙ පිටු දාර නැවිලා උනත් මම ආස කලේම ඒ පරන පොත් වලින් එන පුස් ගදට



ආත්ම ස්පර්ශ 🌼🌼 |ONGOING|Where stories live. Discover now