🌼 Chapter 31 🌼

352 39 10
                                    

' ආදරණීය අලු ඇස් අයිතිකරුට '



පොතේ මුල්ම පිටුවෙ තිබුනෙ එහෙම.......අදත් වෙනදා වගේම පොත පෙරලපු මගෙ ඇස් මුල් පිටුවෙ සෑහෙන වෙලාවක් නැවතුනා.......මම ආය ඒක කියෙව්වා.....ඒත් සැටිස් නෑ කියලා හිතුන තැන ආය ආයම කියෙව්වා......රූල මැදට වෙන්න නිල් කාබන් පෑනකින් ලියවුන ලස්සන අකුරු කීපයක්.......මගෙ අතේ හිරවෙලා තිබුනෙ විද්වාන් එදා දවසක මට දුන්න එයාගෙ පොත ලග.......මම හැම දවසකම මේක පෙරලන්න ඇති.....පෙරලලා කියවන්න ඇති.....දුක හිතුන වේලාවට වේදනාවක් දැනුන වේලාවට තනිකම උපරිමයටම ගියපු වෙලාවක සිය දහස් වෙනි වතාවටත් මම මේ පොත කියවන්න ඇති


ඉතින් අදත් එයාගෙ පොත පෙරලපු මම පලවෙනි පිටුව ලග සැලකිය යුතු වෙලාවක් අරන් නැවතුනා......වෙනසක් නෑ කලින් හැගීමම යි........ආදරය එක්ක වේදනාවක්?? අපෝ මොන පිස්සුද මේ ඇවිත් තනිකරම වේදනාත්මක පසුතැවීමක්.........ඉතින් හැමදාකම වගේ අදත් පපුව ඇතුලෙ තියන හදවත වේගෙන් මිරිකි මිරිකි යනකොට මම බලන් උන්නා


වේදනා දෙන හදවතක් වාරු කරගන්න එක ඔය කියන තරම් ලේසි නෑ


" දන්නවද මගෙ මැණික එතන රිදෙනවා ඕයි සෑහෙන්න "


මම කිව්වෙ පොත දිහා බලනගමන්.........විද්වාන්ගෙ හිනාව ආය ආයම මට මතක් වෙනකොට මම කලේ පොතේ පිටු අස්සෙ හැංගිලා තිබ්බ හතරට නවපු කොලේ ගත්තු එක.......ඇත්තටම උබ ඔය කීවෙනි වතාවටද ඕක ඔහොම දිග අරින්නෙ?? මගෙ හිත මගෙන්ම අහනකොට උත්තරයක් නැතුව මම නිරුත්තර උනා......මොනා කරන්නද......එදා මුල් දවසෙ හැගීමම තාමත් ඒ විදියමයි.....

මැණික උබ දන්නවද මේ පොත පෙරලන හැමදාකම මගෙ හදවත වේගෙන් ගැහෙනවා........ආදරේ එක පැත්තකින් තියනකොට වේදනාවෙන් මම අනිත් පැත්තෙන් මිරිකෙනවා.......මේ පොත බලන හැමදාකම උබ නෑ කියලා මතක් වෙනකොට මම ආය මැරෙනවා.......ආය ආයම මැරෙනවා........මම ඒ කාලකණ්නි හැගීමට හොදටෝම වෛර කරනවා


මම අදටත් විශ්වාස කරන්නෑ උබ අපිව දාලා ගියා කියලා.......මට ඒක අදටත් පිලිගන්න හිතේ හයියක් නෑ......කොහම පිලිගන්නද උබ කියන්නෙත් මගෙ අතිශය ප්‍රථම ආදරය වෙච්චකොට.......අදටත් මම බලාපොරොත්තු වෙනවා විද්වාන් ඔයා ආයම එයි කියලා.......ඉස්සර කෑ ගහලා ඇඩුවට දැන් මම නිකමටවත් අඩන්නෑ........ඒ වෙනුවට වේදනාවෙන් පිච්චෙනවා.......අර පපුව හූරගෙන යන හැගීම ඒක මහ සාපයක් විද්


ආත්ම ස්පර්ශ 🌼🌼 |ONGOING|Where stories live. Discover now