විෂ නියනඟලා 🔥 [ YIZHAN NONFICTION ] Ongoing story

25: තවත් රහසක් නෙවෙයි...

ඩියේන්ගේ මානයෙන් : 💚🐺

මේ පාලූ යාමේ ඔබ සමීපේ දැවටිලා මා..
ගෙවු ඒ හිනාවේ මා අදත් නැවතිලා..
හැන්දාවක ඔය උර තලයේ..
වැතීරි මුතු කඳුලූ ගනින්නද..
සංසාරෙන් සංසාරේට අපි
මේ අයුරින් හමු වී වෙන්වන්නද
ආයෙත් දවසක නුඹ ආවාම
වෙනදා වගේ තව ලඟටම එන්නද
ඔය අත නුඹ මා වෙත දුන්නේ
දීලා ආපසු යලි ගන්නද..

කොහෙවත් නැති සිංදුවක lyrics ටිකක් හිත අස්සේ කැරකෙද්දි මං ඔහේ ඒවා මිමිනුවා.... අයිතියක් නැතුවම අයිතිවාසිකමක් කියන්න හිතෙන්නේ ඇයි.. මේ කාර් එක හැප්පිලා මැරිලාවත් යනවානම් කියලා නොහිතුනාම නෙවෙයි.. ඕනිනම් මටම පුලුවන් ඒක කරගන්න.. ඒත් මැරෙයිද සුවර් නෑ.. අහ්හ් පිස්සු විකාර  විතරක්ම හිතෙන්නේ ඇයි... මං ආයෙත් වැරැද්දක් කරා.. මං ඇයි සිහිලැල් ව හොයන් ආවේ.. මං ඇයි ආයෙත් මට අයිති නැති දෙයකට අයිතියක් කිව්වේ.. ඉවසන්න බැරි උනේ ඇයි.. අභී උඹ පිස්සෙක්.. අවුරුදු හතරක්ම විඳෙව්ව විදිහට ඇයි දරාගෙන ඉන්න බැරි උනේ..  කොහොමද .. ඇයි ලංකාවට ආවේ.... වෙඩින් එකේ වැඩකට එලියට ආව මං ඔහේ කල්පනා කරනවා...පසුතැවෙනවා .. ඒ අස්සේ මට හරි අහිංසක පුංචි ඇස්දෙකක් මතක් වෙනවා.. ඒ ඇස් මතක් වෙද්දි හෙන අමුතු හැගිමකින් හිත රිදෙනවා.. ' අප්පච්චී ' ඕ ගෝඩ් ඒ අහිංසක පොඩි එකාගේ කටහඬ කන් අස්සේ දෝංකාර දෙනවා.. මගේ සිහිලැල්ගෙයි අර ආරාණ්‍යගෙයි දරුවා ඒ චූටී ඇස් මතක් වෙද්දි මට මටම සමාව දීගන්න බෑ...  ඇයි මං මෙහෙම කරේ.. මට පිස්සු හැදෙන්න වගේ... මීට ටික දවසකට කලින් මං ලංකාවට අඩිය තිබ්බේ ම වටේ ඉන්න උන් මරලා හරි සිහිලැල් ව මං ලඟට  ගන්න.. එයාව බලෙන් හරි මං ලඟට ගන්න ආව මට අන්තිමේ මොකද වෙලා තියෙන්නේ... හිත ආයෙත් අවුරුදු හතරක් පස්සට දුවනවා.. එදා උනු දේවල් ආය මතක් වෙනවා...

" මමයි එරබදු අයියාගේ උරුම එකී පුතා..මාව අත ඇරලා එරබදු අයියා උඹ ලඟට ආවොත් ඒකා අවුරුදු හතලිහෙන් මැරිලා යනවා.. ඊටත් උඹ රැවටිලා ඉන්නේ.. එරබදු අයියා උඹට ආදරේ නෑ.. එයැයි ඔය ලමයාව තියන් ඉන්නේ බිල්ලක් විදිහට.. මං කියන එක විශ්වාස නැත්තන් අද අපේ වලව්වට වරෙන් හවස... එරබදු අයියා අද මං එක්ක එහෙ යනවා උඹත් පස්සෙන් ඇවිත් බලපන්.. මං කියන්නේ ඇත්ත කියලා උඹලාටම තේරෙයි...