Catastrophe

Bratt 041

CHAPTER 41: Enduring his presence.

"Hera..." He muttered, as I saw his eyes widening in front of me, still sitting on his swivel chair.

Hera, don't you dare react! Don't you even dare! You're already dead and you are Heather Arellano now! 'Wag kang papadala sa emosyon mo, kahit miss na miss mo na siyaㅡ at gusto mo siyang yakapin ng mahigpit.

"Hera... is this really you?" 'Di ko na namalayang nakalapit na siya sa akin at sinusuri ang korte at hugis nang mukha ko na para bang memoryado niya ang mukha ko kaya inieksamina niya kung ako ba talaga si Hera.

Napansin kong nangingilid na ang mga luha sa mata niya, Why now? After leaving me? Please, not now. "Hera, I missed you!" Niyakap niya ako nang mahigpit, I felt his warmth. Na-miss ko talaga ang lalaking 'to. 6 years na nun mula nung huli naming pagkikita.

Yayakapin ko na rin sana siya kaso pinigilan ko ang sarili ko, this ain't right, Heather! "Sir, what the hell?" Bahagya ko siyang itinulak palayo sa akin.

Nagulat naman siya sa ginawa ko, "B-Bakit?" Hindi pa rin matanggal sa mga mata niya ang pamumuo ng mga luha.

Endure him, Hera! This is not the right time for him to know that you're alive, because literally, physically and mentally you're dead. "Sir, why the hell did you hugged me?" I firmly said, professionally but I pretended that I am pissed off.

Lalapitan niya sana ako kaso umatras ako kaya natigilan siya, "You are Hera, right? Hera Kim Ferrer, right?" He asked, managing himself not to cry.

My brows furrowed and forehead creased, "Pardon me? Me, Hera? That bitch?!" Jusko, bakit ko ba nilalait sarili ko?! Endure him. Endure. Endure. Endure.

Para naman siyang napikon sa mga sinabi ko, typical Gabriel de Castroㅡ he don't want to hear any negative things about me from other people, I can't help but smile. "I know her, Sir. She's dead, right?" I mockingly said. Tingnan ko lang kung maasar siya, alam niyo naman na ang bait-bait niya.

Bumagsak ang mga balikat niya at bahagyang tumango, "Yeah, unfortunately. Sorry for my unprofessional acts lately, Miss Arellano." Sabi niya sabay talikod, is it just me or I really saw him cried? Not now, Gabby. I will tell you everything, soon. If I am already to face all of you.

"You may go, now." He commanded, nandun na siya sa harap ng ceiling to floor window.

Tumango na lang ako kahit hindi niya nakita, "Thank you." Pipihitin ko na sana ang seradura ng double door ng biglang magsalita ulit siya.

"You can start working here tomorrowㅡ as my secretary." I heard him say.

Ansabeee? Secretary? Agad-agad? Yes! May trabaho na ako, makaka-ipon na ako para sa pampaopera ni Bree. Tsk, nahahawa na ako kay Casey, kung bakit kasi Bree ang binigay niyang palayaw. ~_~

"Thank you, Sir!" Sabi ko sabay tango pa ng tango. Humarap naman siya sa akin, ngumiti ng malungkot.

Ngumiti na lang din ako para hindi siya makahalatang naiiyak ako ngayon, "Anything for you..." Rinig kong bulong niya kaya medyo napangiti na rin ako, lagi niyang sinasabi sa akin 'yun datiㅡ Heather, dati 'yunㅡ dati.

"Salamat, Gabby..." Bulong ko sa sarili ko bago tuluyang lumabas ng office.

Pagkasara na pagkasara ko sa pinto ay 'di ko naman napigilan ang mga luhang tumulo mula sa mga mata ko.

Ganito pala ang pakiramdam kapag 'di mo pwedeng makausap bilang ikaw ang isa sa mga taong mahal mo at pinaka nami-miss mo.

"Buti nga." I heard the annoying secretary laughing her ass out.