Catastrophe

Bratt 002

CHAPTER 2: Meet the Enemy!

So, eto na nga ako. Malapit nang makarating sa school, I am two blocks away from the school. Wala nang dumadating na kotse nang mga estudyante. Malamang sa malamang, Kim! Almost lunch break na eh, ako na talaga ang katangi-tanging estudyanteng maglalakakas loob pumasok nang half day.

Yey! Eto na ako sa harap nang main gate nang school, hinihintay na pagbuksan ng mga guards ang school gate. Pero, mukhang walang balak buksan nang mga Security Guards ang main gate. Gusto yatang makatikim nang malutong na sermon mula sa akin. t(.\/.t)

*BEEEEEEEEEEEEEEP**BEEEEEEEEEEEEEEP*

Ang totoo? Uso ba ang mangbusina ngayon? =_______= Tinitigan lang ako nang tatlong Security Guards nang school. Oo, tatlo ang security guards nang Main Gate nang school. At wala talaga silang balak na pagbuksan ako nang gate. Ano ‘to?! Nang-aasar?! Bumusina ulit ako nang walang humpay.

Aba, hindi talaga ako pinagbubuksan. Ini-snob lang nila ang ganda nang sasakyan ko. Ang ganda kaya nang sasakyan ko ngayon. Hahahaha! =_______= Ibinida ko pa talaga ang sasakyan ko samantalang, namumuti na ang mga mata ko dito sa kahihintay na pagbuksan ako nang gate ng mga walang kwentang School Guards.

Bumaba ako nang kotse ko at lumapit sa Guard House. Yeah, how am I going to talk to them? May harang na malaking gate, umaasa na lang ako sa awang nang gate. =____=

“Guards, Aren’t you going to open the gate?” I shouted from the bottom of my lungs.

Napakamot naman sila sa ulo at lumapit sa akin ‘yung pinakabatang guard.

“Miss, nagsimula na po ang klase eh. Absent na po kayo.” Sabi niya sa akin habang nagkakamot nang ulo. May garapata ba siya sa ulo? Panay ang kamot niya ah?!

“Gusto nyo bang matanggalan nang trabaho?” I shouted and rolled my eyes at the same time. Shoot, they getting in my nerves.

“Miss, bumalik ka na lang po bu—“ Hindi ko na siya pinatapos at hinampas na ang  gate.

“What? Babalik ako bukas? Are you nuts? Don’t you know me?! I’m going to call Tito Adam, right now!” Sabi ko at akmang kukunin ang phone ko nang biglang bumukas ang gate. Hindi lang bukas ah, binuksan nila ang gate nang buo. ‘Yung  tipong tatlong kotse ang pwedeng pumasok nang sabay. Ang galing ko talagang mang-blackmail. \m/

“Bubuksan naman pala eh, kailangan pa talaga nang gagamitan nang dahas eh. Bad trip na nga ako, bina-bad trip niyo pa lalo.” Oo na, ako na ang nagger. Whiner din ako, ‘wag ka na pong magtaka. Ayaw ko kasi nang pinaghihintay. Sino ba ang may gustong pinaghihintay, ‘di ba? Ikaw ba? Gusto mo? Eh di ikaw na may gusto. Ako kasi, HINDI KO nakasanayan ang pinaghihintay. Ako ang nagpapahintay, VIP ako eh.

Pumasok na ako sa loob nang driver’s seat nang Porsche Carrera GT ko at pinaandar na ito papasok nang School premises. Dumeretso kaagad ako sa Parking Lot. Hindi na ako masyadong nagmadali kasi it’s already lunch break. Hindi pa din naman ako gutom eh. Kailangan kong mag-ipon nang lakas para sa mga insekyora sa paligid. ;)

Inayos ko ang make-up ko, lahat-lahat. XD =))

Pagkababa ko sa kotse ko. As usual, madaming estudyante ang nakapaligid sa akin at nagsimula nang magparinig. Akala mo bulungan ‘no?! Paanong magiging bulungan eh, rinig na  rinig ko ang mga pinag-uusupan nila? Hindi naman ako bingi para hindi marinig ang sinasabi niyong bulungan. Gusto mong malaman ang mga pinagsasabi nila? Bigyan kita nang sample.

“Feeling talaga niyan ni Kim na siya ang Queen Bee dito sa school.” ‘Wag kang mag-alala ‘te. Papatulan kita. Kukunin ko lang ‘yung bag ko sa kotse.