Catastrophe

Bratt 010

CHAPTER 10: School Festival. Part II

Kakagising ko lang ngayon at kasalukuyang nandito ako sa Dining Room namin sa Mansion ko at kasama ko ngayon ang bwiset kong fiancée na maaga akong ginising kahit alam niyang wala naman kaming gagawin ngayon sa School Festival, kahit magpa-late na kami eh pwede naman. Alam ko naman kasing inaasar niya ako kaya nandito siya ngayon! Lintek lang. =______= Nakikikain siya ngayon dito sa amin, ewan ko ba kung bakit kailangan pang dito siya makikain eh mukha namang mas mayaman sila kaysa sa amin. Psh.

Nasabi ko na ba sa inyo na dito siya kumakain nang agahan, tanghalian, merienda, hapunan at pati na rin nang MIDNIGHT SNACKS! Walang patawad ‘yan eh, lahat nang laman nang fridge namin, parang siya na yata ang umuubos. Pati ang Nutella at mga junk foods ko, kinain niya! TT0TT

Kulang na lang talaga eh dito na siya matulog at maligo, halos dito na niya ginugugol ang oras niya para asarin ako. Tsk! May bahay naman sila pero mas gusto niya dito sinasayang ang oras niya! Galing. Clap clap clap. =______=

“Wala bang pagkain sa bahay niyo?! Inubos mo na ang Nesquik, Nutella at Keelogs ko!” I glared at him deviously and point him my fork.

“Wala eh! ^________^” Nakangiti niyang sagot sa akin at sumubo nang keelogs. Hindi niya pinansin ang pagtutok ko nang tinidor sa mukha niya.

LUB. DUB. LUB. DUB. LUB. DUB. LUB. DUB.

I felt this unusual beats of my heart. Mukhang kailangan ko na yatang magpacheck up sa family doctor namin. Pansin ko lang kasi laging bumibilis ang tibok nang puso ko. Pansin niyo ba?! Ano bang nangyayari sa akin? May sakit na kaya ako sa puso nito? Lagi na lang kasi ako nakakaramdam nang uneasiness sa pagtibok nang puso ko, laging bumibilis. Baka magulat na lang ako nito, bigla na lang akong atakihin sa puso. >_______<

“Hey. You’re idling!” Pinitik ni Zeus ang noo ko that made me back to reality.

“OUCH—! WHAT WAS THAT FOR?!” I shouted at him that made him cover his ears. Ang OA nang lalaking ‘to. Napaka-sadista pa! -______-+++

“Kanina pa kasi kita kinakausap eh, hindi ka naman sumasagot. No need to shout bebe!” Sabi niya habang hawak-hawak niya pa rin ang dalawa niyang mga tainga.

“Bebe?!” Nakakunot noo kong sabi and I realized that he’s already giving me names. “GROSS! Don’t you even dare give me names nor endearments! I have my own name, KIM!” I seriously gave him my death glare but he just shrugged.

“Whatever you say bebe!” He rolled his eyes, pinagpatuloy niya ulit ang pagkain.

THIS GUY IS REALLY ANNOYINGGGGGGG!! -_____-+++

“Hurry up! We’re going to be late!” Hinihila niya na ako patayo dahil tapos na siyang kumain, samantalang ako dito ay hindi pa nangangalahati. Letse talaga, hindi niya talaga alam ang salitang manners eh ‘no?!

Sinamaan ko lang siya nang tingin at tumayo na, kumuuha na din ako nang dalawang whet breads at nag-utos sa katulong namin na bigyan ako nang bottled of Soya Milk. Hindi pa nga kasi ako tapos kumain eh, may bwiset lang talagang nang-aasar sa akin ngayon.

***

Hindi kami nagsabay sa iisang kotse ngayon, wala lang miss ko lang kasi ang mag-drive nang ako lang. Nakipagtalo pa nga siya sa akin kesho daw isusumbong niya ako sa parents ko kasi hindi daw ako sumabay sa kanya. Lahat na nang pangba-blackmail ginawa niya kanina kaso none of those worked. Dahil ako pa din ang BRAT dito, at kapag sinabi nating BRAT… Kalimitan nang mga ginugusto namin ay nakukuha naming kaya What Kim wants… Kim gets! :P