Fight the pain. ~ Liam 1D FanFic.

Hoofdstuk 28.

Oke... gooi het er maar uit... Ik ben een monster... een verschrikkelijk monster dat jullie gewoon een jaar heeft laten zitten... Ik schrijf eigenlijk nooit meer totdat mijn oog op dit verhaal viel, en ik bedacht me dat ik toch echt even een hoofdstuk moest posten. Ik weet niet wanneer ik weer ga uppen maar toch... sorry voor het lange wachten en misschien tot snel?

In ieder geval.. Enjoy <3

-----------------------

Jessa's Pov.

Nee... dit... dit kan niet... Liam. Boos draaide ik me om naar Harry "wat heb je gedaan?!" riep ik en duwde hem hard naar achteren "Sorry" mompelde hij zacht "ja, daar heb ik nu veel aan vind je ook niet?" ketste ik terug. De tas die van mijn schouder afgleed schoof ik haastig terug en rende de trappen af "Jessa, wacht!" "Ga toch weg!" riep ik terug, maar een hand die mijn schouder vastpakte hield me tegen "Jessa wacht" ik draaide me om en keek in een paar helder blauwe ogen, Louis. "Ik geef je een lift" ik schudde mijn hoofd "ik ga lopen" "weet je wel niet hoe ver het is?" probeerde hij me over te halen "hoe weet jij waar ik woon?" vroeg ik met opgetrokken wenkbrauw" "nou.. dat weet ik niet... maar... het wordt vroeg donker" ik rolde met mijn ogen en duwde Louis aan de kant "als je me echt wilt helpen, zorg dan dat Harry de komende dagen uit mijn buurt blijft" Louis knikte en bleef uiteindelijk stilstaan "het spijt me Jessa" mompelde hij nog. Louis? Spijt? Waarom zou hij spijt hebben? Ik haalde diep adem en vervolgde mijn weg naar huis, niet wetende wat me daar te wachten zou staan.

"Liam?" Voorzichtig opende ik de deur maar er was niemand te bekennen. Ik hing mijn jas en tas op aan de kapstok en liep naar de kamer "Liam?" vroeg ik weer. Geen reactie... zuchtend liet ik me in de bank vallen en toen pas drong het echt tot me door wat er gebeurt was. Misschien was ik Liam nu wel voorgoed kwijt... "Ik weet dat je er een hekel aan hebt als ik jaloers ben... Maar dat gaf me toch echt alle reden om jaloers en boos te zijn" Een kille stem deed me opschrikken uit mijn gedachten. "Waarom deed je het?" Vroeg de stem weer. Snikkend keek ik op en zag door mijn tranen heen, Liam in een hoekje van de kamer staan. Zijn ogen waren rood, zijn hand zat onder het bloed en er hing een verschrikkelijke dranklucht om hem heen. Had hij gedronken? Liam? Dat is niet meer gebeurd sinds Jona... Dit moest erg aflopen, ik zag er geen lichtpuntje meer in "Liam, ik... hij zoende mij, ik duwde hem weg..." stotterde ik "Serieus? Dat is de enige goede smoes die je kon verzinnen?" "Het is geen smoes Li!" woedend ging ik staan en keek hem doordringend aan "Ik ga hem afmaken" fluisterde Liam zacht en hij liep richting de voordeur "Liam, wacht!" Ik rende hem achterna en probeerde hem bij zijn schouder vast te pakken "Ga toch weg!" riep hij terug en voordat ik doorhad haalde hij flink naar me uit. Met een harde klap belandde ik op de grond, het enige wat ik nog hoorde was de voordeur die met een harde klap dichtgeslagen werd.

Liam's Pov.

Ik ga hem vermoorden... hoe durft hij? Mijn Jessa... hoe durft hij haar aan te raken, laat staan zijn lippen op die van haar plantten... mijn handen knepen nog harder in het stuur. Het was al tegen de avond, het werd donker en ik hoopte zo dat er nog iemand binnen zou zijn, iemand die me kon vertellen wie die gast was die aan mijn Jessa zat.

Eenmaal op het terrein aangekomen parkeerde ik mijn auto vlak voor de ingang. Met gebalde vuisten en grote stappen liep ik naar binnen. "Ik zoek een lange jongen met bruine krullen" brulde ik door het gebouw. Nergens een reactie, ik keek om me heen en zag een jongen met blond geverfd haar me angstig aankijken. "Jij bent vast Liam..." Woest draaide ik me om en zag een jongeman met kort stekelig haar me diep aankijken "ik ben Roy. Misschien moet je even met me meekomen" "Misschien moet jij me even naar de jongen brengen die vanmiddag mijn vriendin heeft staan zoenen" De jongen voor me schudde zijn hoofd en kwam rustig op me aflopen en pakte mijn arm vast. Met opgetrokken wenkbrauw keek ik hem aan, meende hij dit serieus? Ik was wel meer dan een kop groter! "Luister Liam, het is voor jou, mij en Jessa beter als je even meeloopt" Jessa? Langzaam begon te alcohol een beetje uit te werken en kon ik mijn gedachten op een rijtje zetten. Heb ik haar serieus geslagen? Ik haalde uit... Ik raakte haar... Een beangstigend gevoel bekroop me en snel keerde ik me om "Ik moet gaan" mompelde ik en met grote passen liep ik richting de deur "Ik vrees dat dat niet mogelijk is Liam" De jongen die zich Roy noemde pakte een soort afstandsbediening uit zijn zak en drukte op een rode knop. Achter me hoorde ik hoe de deuren in het slot vielen. Verbaasd keek ik naar de deuren. Ik liep erop af en begon er zo hard mogelijk aan te trekken "Liam toch... Dat je voor zo'n simpele truc bent gevallen" Die stem... Die maar al te bekende stem... Een harde klap tegen mijn hoofd volgde en langzaam werd alles zwart.