Fight the pain. ~ Liam 1D FanFic.

Hoofdstuk 9.

Hoofdstuk 9.

Ik werd wakker en keek verschrikt om me heen, waar was ik ? ik zag overal boks posters hangen en een foto van een oud getrouwd stel naast me op het nachtkastje, ik keek nu naar de andere kant van de kamer en zag daar… Liam ! hij was in slaap gevallen in een harde stoel, ik ging wat beter rechtop zitten en stapte langzaam het bed uit, ik pakte Liam’s arm en hing die over mijn schouder, de stoel was maar een meter van het bed verwijderd dus het zou me toch moeten lukken ? met al mijn kracht tilde ik Liam op en duwde hem op bed, ik grinnikte toen hij gewoon door bleef snurken, ik legde de deken over hem heen en liep toen zachtjes naar beneden, daar vond ik Jona aan tafel “je bent wakker !” riep hij hard “ssst man ! niet zo hard, Liam slaapt nog..” Jona knikte en kwam op me aflopen, “wat ben jij dom dat je een hele avond gaat lopen zonder wat te eten” ik greep naar mijn buik die nu nog harder knorde “zeg dat woord niet…” zei ik glimlachend, Jona liet me los en liep naar de koelkast “ga maar zitten dan zal ik wat ETEN voor je klaarmaken” ik keek hem nep boos aan maar begon toen te lachen…

Even later zat ik aan een grote sandwich met een groot glas melk, ik had mijn eten net op toen Liam naar beneden kwam, hij ging tegenover mij aan tafel zitten en keek me strak aan, Jona voelde de spanning blijkbaar en liep naar boven “ik ga me douchen…” klonk het nog snel, ik keek naar mijn bord wat al leeg was en toen naar Liam “sorry… sorry voor gisteravond… maar ik heb Loki wel weer gevonden en…--” Liam stond op en ik stopte met praten, hij kwam achter me staan en tilde me op “als je mij nog één keer zo erg laat schrikken dan… ik weet niet… ik zou je nooit wat aandoen maar… alsjeblieft, Loki is heel belangrijk voor mij maar jij bent veel belangrijker…” ik keek Liam aan en zag tranen in zijn ogen “so.. sorry Li” zei ik een beetje schor, Liam keek me glimlachend aan “dit keer ben ik je voor” zei hij zachtjes, ik keek hem vragend aan en wou vragen waarmee maar al snel voelde ik 2 sterke armen om me heen, ik grinnikte en knuffelde mee, ik liet hem los en keek hem recht in zijn ogen aan, Liam kwam iets dichter bij en ik kwam iets dichter naar hem toe en net toen we bijna zoenden kwam Jona naar beneden gestormd “telefoon voor je ! groot nieuws !” is het enige wat hij eruit kon brengen en drukte de telefoon in mijn handen “hallo ?” zei ik een beetje zenuwachtig “hoi liefie…. Dit is papa” ik kreeg tranen in mijn ogen en mijn mond zakte een beetje los van verbazing “pap..? hoe is het met je ?” ik hoorde even niks dan alleen maar een diepe zucht “lieverd… ik mag hier weg, ik ben ontslagen uit het tehuis maar ik stond voor Jona’s huis net en daar waren alleen maar een stel loodgieters bezig” ik slikte en vertelde hem wat er gebeurt was “nou… pak je spullen dan maar want ik heb groot nieuws voor je, ik heb van de rechter weer de voogdij over je gekregen en je gaat mee naar Canada !” van schrik liet ik de telefoon op de grond vallen “hallo ? hallo ? schatje?” ik pakte snel de telefoon voor weer op van de grond en begon te roepen “Pap ! dit kun je niet maken ! ik vind Canada mooi maar… maar ik wil hier blijven !” ik hoorde mijn vader boos worden “geen discussie hierover ! jij gaat mee punt. ! ik kom je zo ophalen en dan gaan we bij Jona’s huis de rest van je spulletjes halen en we vertrekken vanavond nog ! we beginnen gewoon overnieuw, wees alsjeblieft niet boos prinses” ik begon te snikken en gooide de telefoon van me af, ik ging in de bank zitten en Liam kwam bezorgd naast me zitten “wat is er aan de hand ?” vroeg hij terwijl hij met een hand over mijn rug streelde, Jona kwam aan de andere kant zitten en deed hetzelfde, hakkelend en snikkend vertelde ik de jongens wat er aan de hand was en liep toen moeizaam naar mijn koffer, de spulletjes die ernaast lagen stopte ik erin en ritste hem dicht….