Fight the pain. ~ Liam 1D FanFic.

Hoofdstuk 7.

Hoofdstuk 7.

, ik liep naar de koelkast en pakte wat eten en een glas melk, toen ik alles ophad liep ik naar boven, ik nam snel een douche en wou toen naar beneden lopen, opeens hoorde ik wat gerommel bij de deur, ik stond in mijn ondergoed en durfde niet naar beneden, stel dat het Liam is? Zachtjes en ongezien liep ik naar de trap, ik keek voorzichtig naar beneden en haalde opgelucht adem toen het de postbode was, ik grinnikte, wat nou als het wel Liam was ? dan schaamde ik me…  snel trok ik een sprintje naar mijn koffer en haalde mijn kleren eruit. Toen ik aangekleed was keek ik op de klok ‘half 1…’ opeens kreeg ik een super idee, ik liep naar de keuken en smeerde een paar broodjes, ik deed ze in een tasje en zag toen achterin de kast allemaal oud brood liggen, ik ging op mijn tenen staan en probeerde de zak te pakken, sommige broodjes waren beschimmeld maar anderen waren nog goed genoeg voor de eendjes, ik deed mijn jas aan, sjaal om en pakte de riem van Loki “kom jochie, we gaan naar het park” het was net alsof het diertje me begreep want bij het woordje park, gingen zijn oortjes naar voren en kwam hij als een gek op me afgestormd en begon te blaffen, ik lachte om het vrolijke ding, maakte hem vast aan zijn riem en liep toen naar buiten…

Eenmaal in het park maakte ik Loki los van zijn riem en liep naar de eendjes, ik pakte het oude brood uit het tasje en verdeelde het in kleine stukjes, opeens voelde ik 2 handen voor mijn ogen een beetje zenuwachtig probeerde ik me om te draaien, wie zou dat nou zijn ? ik draaide me om maar diegene hield nog steeds zijn handen voor mijn ogen “kom op… doe één poging” zei een vriendelijke stem, ik begon te lachen “leuk geprobeerd Liam” Liam haalde lachend zijn handen weg “ik had ook niks moeten zeggen…” zei hij en hij keek een beetje sip voor zich uit, ik glimlachte naar hem “kom op, niet zo sip” ik aarzelde even om hem een knuffel te geven maar toen ik weer aan gisteravond dacht waren mijn twijfels weg, ik sloeg mijn armen om hem heen en knuffelde hem “beter ?” ik keek hem lachend aan “helemaal” zei Liam vrolijk met een knipoog, ik keek even om me heen “waar is Jona?” Liam begon alweer te lachen “hij wou indruk maken op een meisje in de sportschool en nu zijn ze samen lunchen” ik grinnikte “het zal ook eens niet…” “maar… wat zit er in die tas ?” Liam keek me vragend aan en wees naar mijn andere tas, ik zuchtte “ik wou jullie eigenlijk broodjes komen brengen maar… --” “--niks maar, jij hebt je uitgesloofd om broodjes te maken dan gaan we ze opeten ook” onderbrak Liam me, hij pakte mijn hand vast en trok me het gras op en uiteindelijk stond hij stil onder een boom, hij trok zijn jas uit en legde die op de grond neer zodat mijn broek niet vies zou worden, ik glimlachte en ging naast hem zitten, ik haalde de broodjes uit mijn tas en gaf er eentje aan Liam, hij had zeker honger van het trainen want hij werkte het broodje binnen 3 minuten naar binnen “wow… hard getraind ?” ik keek hem lachend aan en brak mijn broodje door de helft, ik gaf mijn helft aan Liam maar die schudde heftig met zijn hoofd van nee, “eet maar lekker zelf op, je wordt veel te mager!” ik moest lachend toen Liam in mijn buik prikte, ik haalde zijn hand weg “niet doen.. daar kan ik niet tegen, dan ga ik gillen” ik keek hem glimlachend aan en Liam begon te grijnzen “dus… je kunt er niet tegen als ik dit doe ?” hij prikte weer in mijn buik “neee! Niet… niet doen…” riep ik lachend, Liam lachte ook “wat niet ? dit ?” ik begon harder te lachen en Liam begon me te kietelen, ik gilde en het maakte me helemaal niet uit dat er allemaal mensen naar ons keken “Li… Liam stop !” smeekte ik, er rolden een paar tranen over mijn wangen van het lachen, gelukkig stopte Liam, hij sloeg een arm om me heen “sorry, ik kon het niet laten” zei hij zachtjes, ik glimlachte “zeg maar sorry tegen m’n stem, die heb ik vanavond niet meer…” Liam keek me glimlachend aan “is het zo beter ?” hij drukte een klein kusje op mijn wang, ik bloosde een beetje en voelde me warm worden vanbinnen ik knikte “helemaal” zei ik glimlachend