Fight the pain. ~ Liam 1D FanFic.

Hoofdstuk 12.

Hoofdstuk 12.

Ik nam een diepe zucht en klopt toen aan bij Liam, er deed niemand open maar ik hoorde wel een tv en er brandde wel licht, ik slikte even en deed toen zelf de deur open, ik liep naar binnen en hoorde Liam hard lachen en dan weer boos in zichzelf mompelen ‘dronken…’ schoot er door mijn hoofd, ik rook de bekende drank en rook lucht, die lucht hing voor het scheiden van mijn ouders ook altijd in ons huis, ik hoorde een harde bonk en verzamelde al mijn moed bij elkaar, zonder nog na te denken stapte ik de kamer binnen, alles zag er nog precies hetzelfde uit, de bank, de tv, ik keek zoekend om me heen maar de mand van Loki was weg… ik slikte de brok uit mijn keel en liep toen naar de keuken waar het inmiddels al aardig rustig was, ik schrok toen ik Liam met zijn hoofd voorop de tafel zag liggen, bang en langzaam liep ik op hem af, hij is een bokser dus ik moet hem echt niet boos maken als hij dronken is… “Li.. Liam ?” ik ging tegenover hem aan tafel zitten en tikte zachtjes mijn hand op zijn arm, opeens kwam hij woest overeind “ben je terug om me te zien lijden ?” riep hij boos, ik sprong achteruit en kreeg tranen in mijn ogen “Liam luister naar me alsjeblieft ! ik ben terug omdat Jona dat vroeg ! hoor je me Jona ! je beste vriend !” Liam keek me boos aan “hij was mijn beste vriend, hij was het enige dat ik nog had nadat jij en die rothond me in de steek lieten ! is dit wat je wilde zien ? best kijk dan !” ik keek hem bang aan toen hij een volle fles whisky achterover sloeg, ik balde mijn vuisten en liep op hem af, ik pakte de fles whisky en gooide hem weg, ik had het niet door maar ik gooide de fles dwars door het raam heen ! ik pakte Liam bij zijn schouders en schudde hem door elkaar “het was niet mijn bedoeling om je alleen te laten Li ! het liefste bleef ik voor altijd bij je, hoor je me !? voor altijd !” ik kreeg tranen in mijn ogen en Liam werd wat rustiger “waarom liet je me dan alleen ?” zei hij en de tranen rolden over zijn wangen, ik deed een stapje achteruit en keek hem aan “weet ik niet.. voor mijn vader misschien ? maar het was een foute keus en nu kom ik hem rechtzetten, ik heb je gemist Li !” ik deed nog een stapje achteruit en liet me tegen de keukenkastjes aanzakken, Liam kwam naast me zitten en staarde voor zich uit, we zeiden niks maar dan ook helemaal niks, het was een lege, enge stilte, ik voelde dat Liam langzaam inslaap zakte en ik probeerde hem op te tillen, ik legde zijn arm over mijn schouder en strompelde naar boven, ik legde hem op bed neer en trok de dekens over hem heen, ik liep naar beneden en ruimde alle rotzooi op, onder een stapel lege pizzadozen vond ik een flyer, ‘Let The Big Game Begin’ stond er met koeienletters, over die wedstrijd had Jona het dus, ‘Jona…’ ik kreeg weer tranen in mijn ogen en toen ik alles opgeruimd had liep ik naar buiten, ik liep langs het park, langs de boom, langs het water en langs de sportschool, aan het einde van de weg was het kerkhof, ik huiverde maar liep toch het verlaten pad op, ik stopte bij de rij met nieuwe graven en zocht Jona op, onderweg in het park had ik wat bloemen geplukt en de tuin van de burgemeester maar het kon me niks schelen, deze waren voor Jona, ik ging op de grond bij het graf zitten en legde de bloemen neer “ik wou dat ik je kon zien… ik wil je knuffelen, met je praten, met je lachen en vooral.. ik wil je bedanken, dankje Jona, voor alles… je was en bent nog steeds als een broer voor me, ik hou van je” zo praatte ik een beetje tegen het grote marmeren blok met Jona’s naam erop, ik ging ertegenaan zitten en sloot mijn ogen, langzaam viel ik inslaap…