Miguel's POV
Araw ng kasal ni Trisha at Basty ngayon, sa dalawang araw na pagtigil namin dito tinulungan namin sila sa paghahanda, sa pagdedecorate na din kahit hindi naman kailangan yung tulong namin.
"Pare, sigurado ka na ba? Baka tumakbo ka mamaya." tanong ko kay Basty na natetensyon na.
"Sa buong buhay ko, ngayon lang ako naging sigurado. Natatakot ako baka ako yung iwan ni Trish sa altar."-Basty
"Kalma ka nga baka himatayin ka na nyan."-Joseph
"Congrats pare."-me
"Salamat, sumunod ka rin kaagad, baka mahuli ka na."
"Maghahanap muna ako ng babaeng dadalhin sa altar."
"Maghahanap ka pa e nakita mo na naman." kumunot ang noo ko sa sinabi nya. Sino ba ang tinutukoy nito.
"Pare, hindi ko alam kung manhid ka o iwan. Si Sam, bakit kasi tinatago mo pa yang nararamdaman mo. Ano ba ang kinatatakot mo?"-Joseph
"Ano ba kayo, nagsisimula pa akong e build yung pagkakaibigan namin ni Sam uli. Kahit man lang makabawi ako nung nasaktan ko sya."
"Wag mo ng pakawalan, baka mawala na naman uli."-Basty
Tinapik ko sya balikat nya.
"Kasal mo ngayon, yun ang isipin mo hindi ang lovelife ko."
Tumayo na kami ng sinabihan kami ng coordinator na pumunta na sa simbahan.
"Basta pare, wag mo ng pakawalan uli baka this time magsisi ka na ng tuluyan."
Umoo nalang ako para makaalis na kami at matigil na ang panenermon nya.
Sam's POV
"Ang ganda mo." sabi ko kay Trisha
"Thank you, ikaw din ang ganda mo. But you look pale, okay ka lang ba."
"Ah,noo. Maginaw kasi. Halika ka na."
"Sam, thank you for being here. I know you have reason why you stay away from us, pero thank you dahil sa special day ko nandito ka."
May alam ba si Trisha tungkol sa akin. Ipinilig ko ang ulo ko, hindi dapat ako okupado ngayon.
Sinundan ko na sya ng lumabas sya sa pinto. Sila ni Ruth at Rosie ay nauna na sa ibaba.
Nang makarating kami sa simbahan ay pumuwesto na kami.
Partner ni Rosie si Joseph at si Ruth naman ay ang pinsan ni Basty at kami ni Miguel.
Naiilang ako sa titig ni Miguel sa akin. Hindi rin ako sanay sa suot ko.
"You look so beautiful." napatingin ako dahil sa sinabi nya.
"Thank you!" uminit yung pisngi ko kaya alam ko na namumula iyon.
Nagsimula na kaming maglakad at ng makarating kami sa harap ay naghiwalay din kami.
Hinintay namin na bumukas yung pinto para sa pagpasok ni Trisha.
When she entered, audience saw the amusement in her eyes and even in the eyes of the groom. They were so in love to each other.
When Trisha reach the altar, Basty held her hands. Even its not my own wedding, i want to feel it like its my own. I know I'm not going to experience this.
Bumalik ako sa sarili ko ng kinalabit ako ni Ruth.
"Hindi ka ba natutunaw?"
Kumunot ang noo ko sa sinabi sa kanya. Minsan ang weird din ni Ruth.
"Kasi po, kanina pa kayo tinititigan ng lalaking yun.' Tinuro nya ang direksyon sa kabila. Nang tingnan ko si Miguel pala, na madali ring bumaling sa ibang direksyon.
"Alam mo, hayaan mo na nga lang sya. Focus okay"
"Okay." itinaas pa nya ang mga kamay nya na parang sumusuko.
Nagpalitan na ng wedding vows ang dalawa. Nang e announce ng pari na they were officially married ay naghiyawan ang mga tao.
Masaya ako para sa kanilang dalawa. I hope Basty will stay faithful to Trisha because Trisha is a woman to keep.
