با جسي اماده شديم و همگي يه ماشين گرفتيم و به طرف يه رستوران معروف حركت كرديم چنددقيقه طول نكشيد تا رسيديم پياده شديم و داخل رستوران شديم نشستيم دور يه ميز هركسي يه چيزي سفارش داد غذامون رو خورديم و چنددقيقه نشستيم و از رستوران رفتيم بيرون و جاهاي ديدنى جزيره رو گشتيم و خيلي خوش گذشت ساعت دوازده شب برگشتيم هتل همه رفتند توى اتاق هاى خودشون به غير از من و هرى باهم رفتيم توى بالكن هتل اونجا منظره خيلي قشنگى بود ميتونستى دريا رو به راحتى ببينى
هرى:دوست دارم تا صبح اينجا باشم
_منم همينطور
هرى:مى زى تو خيلي توى اين مسافرت كم حرف شدي حرفات رو خيلي كوتاه ميزنى حس ميكنم يه چيزي رو از من قايم ميكنى
_نه من فقط يكم دلهره دارم حسم ميگه قرار يه اتفاق بد بيوفته
هرى:مطمعنى؟منظورم اين چيزديگه اى ندارى بگى؟
_نه نه مطمعنم
از اين كه مجبور بودم دروغ بگم متنفر بودم ولى نميخواستم كه مسافرت اونا تبديل به يه حادثه بشه از اول مسافرت اتفاق هاي عجيبي افتاد حرفاى ورونيكا توى هواپيما ، مردى كه همش من رو تعقيب ميكرد ،اون پسرى كه زنگ زد به هرى
هرى:مى زى ، مى زى به چى فكر ميكنى؟
_هيچي،هرى مواظب خودت باش تنهايي نرو بيرون....
هرى:نترس مطمعنم دلهره تو بيهودست
هرى اين حرف رو گفت و من رو محكم بقل كرد و موهام رو بوسيد بعد چنددقيقه توى اتاق بودم روى تخت دراز كشيده بودم و خوابم برد. صبح ،صبحانه خورديم و ساعت دوازده ظهر به سمت ساحل با يه تاكسي حركت كرديم روى شن و ماسه ها نشسته بوديم البته فقط من و زين بقيه توى اب بودند
_تو چرا نميري توى اب؟
زين:الان حال ندارم
_حال ندارى يا ميترسي؟
زين:...خب...نه كه بترسم نميتونم
_بيا بهت ياد بدم
زين:باشه باشه اره من ميترسم تو تنها كسي هستى كه بهش گفتم
_قول ميدم به هيچ كس نگم ولى نميشه كه همينطور بشينيم بيا بريم موتور چهار چرخ بگيريم داشتيم ميرفتيم كه ليام از پشت سرمون داد ميزد
ليام:بچه ها نايل نايل غرق شده الان بيهوش روى ماسه ها افتاده
من و زين با سرعت دويديم طرف نايل
_
ESTÁS LEYENDO
One girl
Fanficمى زى يه دخترى كه خانواده خوبى نداره و مجبور ميشه درس خوندن رو ول كنه و با يك فرد كه چشماى سبز داشت اشنا ميشه و اتفاقات خيلى زيادى براش ميفته و ميفهمه كه ................
