SENA'S POV
Bakit ba kasi nag paklase ngayon eh sabado naman. Ughh! Nakapagod ang special class.
Andito ako ngayon sa rooftop nag-iisa. Bago pa lang ako dito sa YongSei University kaya wala pa akong masyadong friend kundi si Junior lang at Mark ni di rin nga kami masyadong nag uusap sa school.
I texted Junior na kung pwede ba siyang pumunta ngayon..
I waited for him. Pero I think di na siya pupunta dito. Kinakalimutan na nga talaga ako. Tumingin na lamang ako sa taas. I sat down, bend my knees and cover it with my arms.
"Hi Daddy, kamusta kana diyan. I miss you so much" sabi ko sa taas.
Engineer si Papa sa amin. Co workers sila ni Tito Renseo, Daddy ni Junior.
It was our dark times nung nangyari ang trahedya sa daddy namin. Nasa operation sila nun sa underground mining biglang may gumuho at isa sila sa mga nahulugan. /sigh/
Ilang minuto nakarinig ako na may bumukas na pintuan sa rooftop.
And it was Junior.
"Oohhh, ba't parang nagsesenti ka diyan" pagbibiro niya.
"Wala" maikli kong sagot at tumingin ulit sa itaas.
"Namimiss ko lang si Papa" dagdag ko.
"Ganoon ba? Ako rin" sabi niya at tinabihan ako sa paguupo.
"Andito naman kami Sen." Dagdag niya.
"Minsan 'yung mahal natin sa buhay kailangan na tayong iwan. Pero hindi sila nawala sa puso't isipan natin, Sena" sabi niya habang nakatingin rin sa tataas.
"Alam ko namang nasa mabuting kamay na sila Daddy at Tito diba." Sabi ko at tiningnan siya and he nodded as a response.
"Kailangan nating maging malakas para sa kanila. Kaya! Tumayo kana diyan at huwag mag mukmok!" Pag chicheerup ni Junior at nagsmile sa akin. He grab me to stood up at umalis na sa rooftop.
"Saan tayo pupunta?" Tanong ko habang hinahawakan pa rin ang kamay ko. "Basta" sagot niya.
Idinala niya ako sa isang basement.
May isang kwarto ito. Woah! Ano ito nakakatakot naman dito. Abandoned na ata ito eh..
Nang nakapasok na kami sa isang kwarto. Wow! I was astounded. Maganda ang loob nito parang bahay na. Kumpleto lahat.
"Ano ito?" Tanong ko.
"Tambayan naming mag babarkada" sagot niya.
"Secret Lair" sagot niya. "Yan ang tawag namin dito" dagdag niya.
"Feel free, mula ngayon kaibigan mo na rin sila" sabi niya.
"Ganoon ba? Eh kung ayaw ko?! Aisht!hindi ko sila feel" Sabi ko. Ewan ko medyo nawalan ako sa control. Naalala ko kasi tuloy si Eungi.
"Tiu Sena!!!!" Junior exclaimed. "Sorry for my language" sabi ko. Pero Sorry Not Sorry.
"Alam mo ba di ko parin tanggap na may girlfriend ka Junior, alam mo ba yun?" Sabi ko sa kaniya. "I waited for you" I murmured.
"Sena naman. Bakit ba?" He exclaimed. "Like what you all had said to me. Lalaban ako Junior" sabi ko. Tinuruan niyo akong lumaban. Pwes.
"Sena! Iba iyun!" Sabi niya. "Walang may ipinakaiba yun Jinyoung Park" sabi ko. "Ayaw ko sa lahat iyong inaagaw ang mga mahal ko sa buhay" dagdag ko.
"Ayaw ko nang mawalan" mahina kong sagot, yumuko't papunta sa labasan ng Secret Lair kung tawagin nila.. "Sena" huling salitang narinig ko kay Junior at lumayo na. Ayaw kong umiyak, huwag na huwag kang iiyak Sena.
- - -
