Crazy Mofo's |Dutch1D Fanfic|

Hoofdstuk 19

Veerle pov

Ik vind het raar dat iedereen er opeens is als ik wakker word... Waarom is dat? Melissa kucht even en ik kijk haar aan.

'Veer, ik vind het heel erg om he dit te vertellen maar...' Haar stem slaat even over en Louis slaat een arm om haar heen.

'Volgens de ambulancebroeders moet je onderzocht worden. Het is beter omdat flauwvallen niet echt gezond is...' neemt Louis het van haar over. Ik kijk hem met grote ogen aan. Menen ze dit nou of is dit zo'n verborgen-camera grap. Aan het gezicht van Niall zie ik dat het serieus is en ik voel me leeg vanbinnen. Ik heb een hekel aan ziekenhuizen, al sinds ik klein ben en aangezien ik er nog al eens gelegen heb sinds ik Niall ken.

'Ik wil het niet jongens, IK WIL NIET MEER NAAR HET FUCKING ZIEKENHUIS!!' roep ik en ren naar boven en sluit me op in de badkamer.

Niall pov

We zitten er allemaal als standbeelden bij. We hadden nooit gedacht dat Veerle zo zou reageren. Melissa begint te huilen en Louis probeert haar te troosten terwijl Liam richting de keuken loopt, met zijn handen in zijn haar. En ik? Ik weet niet wat ik moet doen. Moet ik schreeuwen? Of toch huilen? Nee, ik moet sterk zijn voor haar, maar dat is moeilijker dan het lijkt.

Mijn hart zegt dat ik naar haar toe moet gaan, maar mijn hoofd spreekt me tegen en zegt me dat ik haar even moet laten. Maar wat nu als ze zichzelf wat aan doet? Nee, Niall James Horan, niet meteen het slechtste denken. Maar toch, ze heeft het al eens eerder geprobeerd maar toen is uiteindelijk toch ook alles goed gekomen? Wat moeten we nu doen?

Veerle pov (2e keer)

Ik heb dat gevoel weer van een paar maanden terug. De drang...om mezelf pijn te doen. En die wordt alleen maar sterker als alle slechte herinneringen aan mijn vader naar boven komen. Je moet weten dat ik vroeger mishandelt ben door mijn vader. Hij is uiteindelijk betrapt door mijn moeder en gearresteerd. Ik moest bij de rechter komen en alles vertellen. Hij heeft levenslang gekregen maar mijn instinct zegt me dat hij terugkomt om wraak te nemen. Hoe graag ik de tijd ook terug zou willen draaien, het is onmogelijk. Het is gebeurt, dat weet ik. Maar in gedachten zie ik alles in een flits voorbijkomen. Ik weet het niet meer, echt niet...

______________________________________________________________________________

Heey lieve lezers,

Ik sta nog altijd versteld van hoe lief jullie zijn en hoe erg jullie me steunen. Weten jullie trouwens dat sinds gisteren (22 augustus) toen ik mijn bedankje erop had gezet van de 5000 reads er ondertussen al weer 390 ofzo bij gekomen zijn! Dankje en nog eens dankje.

Te amo

Je t'aime

I love you

Ik hou van je

...

Dit hoofdstuk is trouwens een beetje depressief, ik weet het. Ik heb namelijk het gevoel alsof ik ook onzeker ben maar ik ben niet zoals in het boek. Ik word niet mishandeld door mijn vader, heb geen vriendje zoals Niall (eigenlijk heb ik er geen, ik wacht nog steeds op iemand J) al zou ik dat wel willen maar ben wel super onzeker over mezelf.

Hebben jullie dat ook? Je mag me altijd om hulp vragen of met me praten. Ik ben er voor je!

xxxVeerlexxx