Crazy Mofo's |Dutch1D Fanfic|

Hoofdstuk 3

Veerle's POV

We zijn net geland en er is hier een hittegolf, volgens mij... Bij ons alle drie loopt het zweet over ons voorhoofd. Voordat we het grote hoofdgebouw binnenlopen, pakt Niall 3 zonnebrillen en 3 sjaals uit zijn rugzak.

''Voor de zekerheid. Je weet maar nooit met de fans....''

En met die waarschuwing in ons hoofd zetten Liz en ik onze vermomming op. Pffff, die sjaal is echt veel te warm maar Niall had ons verzekerd dat we die in de taxi af mochten doen. Meteen als we door de schuifdeur lopen, begint het gegil. Niet zomaar gegil, maar geschreeuw en gehuil van honderden tienermeisjes die hier allemaal voor Niall waren. Hij had zijn sjaal over zijn haren gedaan en zag e net uit als een moderne oma. Ik grinnik en hij kijkt me lachend aan.Alleen de vermommingen hielpen niet echt, want ik hoorde een paar meisjes tegen elkaar zeggen dat dat Niall wel moest zijn want hij had zijn Ray-Ban op die hij pas had gekocht. Ik keek bang naar Niall en Liz. De blik in zijn ogen zei: 'Rennen!' Ik pakte gauw met mijn rechterhand Liz vast en met mijn linkerhand Niall. We renden zo gauw als we konden, wat niet zo moeilijk is als er een bende hysterische tienermeisjes achter je aan zit. Als we bij de deuren zijn zien we 1 van de securityguards naar ons kijken. Hij riep gauw een paar van z'n collega's die meteen de groep fans probeerden tegen te houden.

''Rennen als je niet plat wil zijn!" roept hij naar ons en gaat zijn collega's helpen.

We lopen eerst naar een telefooncel om mijn moeder en die van Liz te bellen. Ik tik het nummer in en hou de telefoon aan mijn oor.

(V=Veerle,S=Suzan)

V: Mam?

S: Oh hoi Veerle!

V: Suzan? Waar is mijn moeder?

S: Het spijt me Veerle, ze ligt in het ziekenhuis....

V: Maar...hoe...wat?

S: Ze heeft een hartstilstand gehad.... Ze ligt op de IC... Het spijt me nogmaals!

V: Het is niet jouw schuld, Suzan. Maar komt het goed met haar?

S: Ik weet het niet... Ik zal je op de hoogte houden, goed? . Waarom belde je eigenlijk?

V: Euhm... we zagen mijn beste vriend van vroeger en die woont nu in Londen. Hij vroeg of we mee gingen met hem maar we wilden eerst jouw toestemming.

S: Nou, van mij mag het hoor. Geniet maar even van je vakantie en alles komt goed. Doe de groeten van mij aan Liz.

V: Bedankt Suzan. Zal ik doen. Doei!

S: Doei

*einde gesprek*

"Je krijgt de groeten van je moeder.'' zeg ik tegen Liz als ik naar hen toe loop.

''Huh? Ik dacht dat je met jouw moeder belde?" antwoordt ze.

''Euhm... ja. Ze is... ze ligt op de IC. Hartstilstand....''

"Sorry meid, dat wist ik niet...''

Niall, die niet begreep wat er aan de hand is, kijkt ons bezorgd aan. Liz ziet dat ik het niet nog eens kan zeggen dus legt ze het ze even uit. Ik zie hem schrikken en hij kijkt me medelevend aan. Hij trekt me in een knuffel.

''Laten we gaan! Ik denk dat mijn moeder aan het wachten is dus....'' zegt hij en ik lach....'' voegt hij er aan toe. ''Het is fijn om je weer te zien lachen...''

We namen een taxi naar Mullingar want met het openbaar vervoer zouden we weer herkend worden en na een halfuur staan we, met onze koffers, voor Niall's huis. Het is nog net zo mooi als toen, met overal bloemen en netjes gesnoeide heggen. Niall belt aan en zijn broer Greg doet de deur open.