Crazy Mofo's |Dutch1D Fanfic|

Hoofdstuk 7

Niall's POV

We hebben net van de dokter gehoord dat Veerle een hersenschudding heeft en haar hoofd is gehecht. Ze heeft haar rust nodig dus moet ze een nacht in het ziekenhuis blijven. De jongens zijn al naar huis en ik zit naast Veerle's bed. Ze slaapt en haar borstkas gaat rustig op en neer. Ik ben moe, maar ik wil wakker blijven, gewoon voor het geval dat. Stel je voor dat er iets zou gebeuren en ik lig te maffen, dat wil ik dus niet op mijn geweten hebben. Dan voel ik me alleen nog schuldiger.

Veerle's POV

*droom*

Ik lig samen met Niall op een bankje in het park en hij heeft zijn arm om me heen geslagen. Ik voel me zo gelukkig. Wacht, kan dat wel als ik droom? Goed, laat maar. Dus we zitten daar op ons gemak en plots, vanuit het niets komt er een groepje jongens op ons afgerend. Ik schrik want ik herken 1 van de jongens. Het is Mike, mijn ex! Ik begin nu wel een beetje bang te worden... Want als dit een droom is waarom lijkt het dan zo echt?

Mike roept iets tegen de andere jongens, wat ik niet kan verstaan omdat ik even niet oplette. Ik zie dat hij richting ons loopt en ik ga beschermend voor Niall staan. Maar het lijkt wel alsof hij mij niet ziet want hij loopt recht door me heen. Nu pas heb ik door dat ik mezelf ook niet zie want als ik naar mijn benen kijk zie ik niks.  Maar Mike ziet mij dan wel niet, Niall is in groot gevaar. En dat ik onzichtbaar ben voor Mike maakt het alleen nog maar erger.

Flashback:

Ik ben huilend thuisgekomen en sta volledig onder de blauwe plekken. Ik ben gewoon bang voor mijn eigen vriendje! Mike is niet de jongen die hij probeerde te zijn. Hij heeft me gewoon geslagen! Ik weet zeker dat ik hem nooit meer terug wil zien!

Mike is boos, dat merk ik gewoon. Hij wil Niall een stomp in zijn maag geven en ik probeer hem tegen te houden, maar ook mijn vingers gaan door hem heen, alsof ik een geest ben of zo. Ik zie Niall in elkaar krimpen van de pijn en ik weet dat ik er niks aan kan doen.

Niall's POV

Ik slaap nog steeds niet want ik ben nogal ongerust. Veerle is namelijk steeds sneller aan het ademen, alsof ze hyperventileert in haar droom. Opeens schiet ze overeind, met haar ogen wijd open en begint te huilen. Ik ga naast haar zitten en sla mijn armen om haar heen. Ze verbergt haar gezicht in mijn trui.

 ''Beloof je me dat je me nooit laat gaan?'' fluistert ze met tranen in haar ogen.

''Ik beloof het, Veer.'' antwoord ik en ze krijgt een glimlach op haar gezicht. Zo zitten we nog even, mijn vingers verstrengeld in die van haar en haar hoofd op mijn schouder.

''Ik hou van je, Ni.'' zegt ze.

''Love you too.'' zeg ik en ik begin zachtjes te zingen.

You'll never love yourself half as much as I love you

And you'll never treat yourself right, darling, but I want you to.

If I let you know I'm here for you

Maybe you'll love yourself like I love you, oh

And I've just let these little things slip out of my mouth

'Cause it's you,

Oh, it's you,

It's you they add up to

And I'm in love with you

And all these little things

I won't let these little things slip out of my mouth

But if it's true

It's you,

It's you they add up to

I'm in love with you

And all your little things

De laatste twee zinnen zingt Veerle met me mee en ik merk nu pas dat ze een supermooie stem heeft.

''Veer... Je kan echt supergoed zingen....'' zeg ik en ik zie haar blozen, ''Oh, en je bent schattig als je bloost.'' voeg ik er aan toe en haar hoofd heeft nu ongeveer de kleur van een tomaat.

''Ni, stop it! Ik kan helemaal niet mooi zingen. Niemand heeft dat ooit gezegd dus...'' Ik schrik even van haar uitbarsting maar herpak me dan.

''Je moet niet zo onzeker zijn, ik weet zeker dat de andere jongens er net zo over denken als ik..'' antwoord ik. 

''Denk je dat echt?'' vraagt ze op een nog altijd onzekere maar rustige toon.

''Ja, dat denk ik echt.'' Bevestig ik.

''Thanks Nialler, you're the best!''

Hey hey lieve donutss!

Weer een nieuw hoofdstukje online, yaaaay! Sorry dat ik zo sloom update maar ik heb het nogal druk met school dus...

Love you all!Veerle