KAPIŞMA (TAMAMLANDI)

Bölüm 9 - Alt Tarafı Bir Öpücük

Multi;Emir

Bölüm şarkısı; Gece yolcuları-Seninle Bir Dakika

Şarkıyı multiye ekledim :D

Yeni bölüm geç geldi kusura bakmayın.Bu arada 1.4K olmuşuz okuyan herkese çok teşekkür ederim :D

**********

Arabanın kaportasına yaslanmış yıldızları izliyorduk.Gözlerimi kapatıp deniz havasını içime çektim.Kuşların sesini dinledim.

Keşke bir yıldız olup gece gökyüzünü aydınlatsam da ışığım bir iki insana ulaşıp karanlıktan kurtarabilsem.
Kalplerindeki karanlığı yok edebilsem.Onları yalnızlıktan,çaresizlikten kurtarabilsem.Onlar için bir umut olsam.

"Uzun zaman oldu."

Düşüncelerimden uzaklaşıp gözlerimi açtım.Başımı Aras'a doğru çevirdiğimde bana değilde denize baktığını gördüm.Bende Ona eşlik ederek denize bakmaya başladım.

"Ne uzun zaman oldu?"

"Uzun zamandır senle böyle yalnız kalamamıştık."

Bunları söylemesiyle gülümsememe engel olamadım.Haklıydı ben öyle çok fazla dışarı çıkan bir insan değildim.En son ailemle ne zaman baş başa vakit geçirdiğimi bile hatırlamıyorum.

"Çok yoğun bir insanım.İşten vakit bulamıyorum." dedim alay ederek.

"Biliyoruz senin işlerini.Sabah yataktan kalkarsın gider salondaki koltuğa geri yatarsın." dedi gülerek.

"Uyumak çok önemli bir iştir.Lütfen işime laf etme.En iyi ve severek yaptığım iş bu.O da elimden alınırsa yaşama amacım kalmaz." Bunları söylerken sahte bir sinirle kaşlarımı çatmıştım.

O da şakama eşlik ederek "Tamam tamam zaten senin uyku konusunda prof olduğunu herkes biliyor." dedi.

"Aferim çekirge bir ara sanada öğretirim."

Bu sefer ikimizde kahkahalara boğulmuştuk.Elimi tuttu ve bana güven verircesine sıktı.

"İyi ki varsın.İyi ki tanışmışız ve iyi ki arkadaşız." dedim hafif tebessüm ederek.

"Arkadaşız..." diye mırıldanmıştı.Kaşlarımı sorarcasına kaldırdığımda elimi tutmayı bıraktı ve ciddileşti.

"O çocuğun arabasından indiğini gördüm.Seni evine bırakmasına izin mi verdin?Ya sana zarar verseydi.Ya sana bir şey olsaydı.Neden kendini hiç düşünmüyorsun.Senin için endişeleniyoruz...Endişeleniyorum..."

İşte korktuğum başıma geldi.Şimdi ne cevap vermem gerekiyor? İnkar etsem zaten gördü.Cevap vermesem konuşmam için ısrar edicektir.Doğruları söylesem bana kızıcaktır.

Tuzlu deniz havasını içime çektim.Gözlerimi kapatıp kendimi esen ılık melteme bıraktım.

"Bazen yalnız olduğumu unutturuyorsunuz.Bazen beni öyle bir sahipleniyorsunuz ki boğuluyorum.
Bir türlü bu histen kurtulamıyorum.Kaçmak zorunda kalsamda hep peşimden geliyor. Ya da hep peşimden geliyorsunuz.Size bir zarar gelmesin diye kaçıyorum ama kimse anlamak istemiyor.
Beni korumayın artık.Kendinizi korursanız benide korumuş olursunuz zaten.Adımlarımı kendime göre değil size göre atıyorum.Sevdiğim birini daha kaybetmek istemiyorum."

"Ela ben-" sözünü yarıda kestim bir daha bunları anlatamam.O cesareti bir daha bulamam.Onları kaybetme korkusuyla yaşamaktan bıktım artık.

"Mesela...Denizin ortasında küçük bir adadasın.Yanında sevdiklerin var.Büyük bir tsunami oluyor ve sen kaçıcak bir yerin olmadığı halde kaçarsın ama boğulup ölüceğini bilirsin.
O yüzden bari sevdiklerim kurtulsun onlara bir zarar gelmesin diye son bir umut ararsın etrafında.Ama bulamazsın.Sonunda vücudun suyla buluşmadan önce 'Son bir defa' dersin 'Son bir defa ciğerlerim o havayı hissetsin' ciğerlerin patlıycak dereceye gelesiye kadar çekersin oksijeni içine.Vücudun suyla buluştuğunda bırakırsın kendini ölüme...
İşte bende böyle hissediyorum.Sevdiklerimi kendimden koruyorum ki benimle birlikte boğulmasınlar.Etrafımda bir umut arıyorum ama tek fark ben daha kendimi ölüme bırakmadım."